قتل عام در غزه، در سالگرد قتل عام زنان و کودکان صبرا و شتیلا

همان روز، همان تراژدی، همان متجاوز؛ از صبرا و شتیلا در سال ۱۹۸۲ تا غزه در سال ۲۰۲۵، اسرائیل تاریخ را با نیرویی ویران‌کننده تکرار می‌کند.

۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲: در اردوگاه‌های پناهندگان صبرا و شتیلا در بیروت، شبه‌نظامیان تحت حمایت اسرائیل طی ۳ روز دست به قتل‌عام مردم بی‌دفاع زدند. غیرنظامیان (کودکان، سالمندان و زنان) به‌صورت نظام‌مند به شهادت رسیدند. آمارهای رسمی شهادت ۸۰۰ نفر را اعلام کرده است، درحالی‌که شاهدان عینی می‌گویند حدود ۳ هزار و ۵۰۰ غیرنظامی فلسطینی به شهادت رسیدند. این تاریخ از آن زمان در حافظه جمعی فلسطینیان به‌عنوان نمادی از نسل‌کشی در یادها مانده است.

۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵: ۴۳ سال بعد، در همان روز، ارتش رژیم صهیونیستی حمله زمینی گسترده‌ای را علیه غزه شروع کرد. تانک‌ها به مراکز شهر وارد شدند و حملات هوایی شدت گرفت. در شمال غزه، بیش از یک میلیون غیرنظامی درحالی‌که با گرسنگی و بمباران دست و پنجه نرم می‌کنند، مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند.

نمی‌توان به این شباهت بی‌توجه بود؛ در سالگرد صبرا و شتیلا، غزه با یادآوری آشکاری مواجه است که تاریخ نه تنها به یاد آورده می‌شود، بلکه تکرار می‌شود.

قلب خونین بیروت

حدود ۲۰ هزار آواره فلسطینی در سال ۱۹۸۲در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا ساکن بودند. آن‌ها زنان، کودکان و مردانی بودند که در آتش جنگ داخلی لبنان گرفتار شده بودند.

قتل عام صبرا و شتیلا در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ اتفاق افتاد؛ زمانی که ارتش اسرائیل در میانه جنگ داخلی در لبنان به محله صبرا در بیروت و اردوگاه آوارگان شتیلا در مجاورت آن حمله کرد و بین هزار و ۳۰۰ تا ۳ هزار و ۵۰۰ نفر غیرنظامی که به‌طور از فلسطینیان و شیعیان لبنانی تشکیل می‌شدند را قتل‌عام کرد.

این قتل‌عام در زمان اشغال لبنان توسط اسرائیل به وقوع پیوست؛ اندکی بعد از آنکه ارتش جنایتکار اسرائیل به هدایت آریل شارون، قصاب صبرا و شتیلا بیروت، پایتخت لبنان را تصرف کرد.

در این ۳ روز، وحشت و ترس حکم‌فرما بود؛ شکنجه، کشتار و تجاوز. نوزادان در سطل‌های زباله انداخته شدند و مردان به صف شده و تیرباران شدند.

رابرت فیسک، که این حادثه را گزارش داده است، نوشت: شارون قصابی است که اجساد باد کرده را پشت سر می‌گذارد، به زنان و نوزادان تجاوز می‌کند، آن‌ها را شکنجه می‌کند و سپس می‌کشد.

ریویچی هیروکاوا، روزنامه‌نگار ژاپنی، این لحظات را اینطور توصیف کرد: آسمان آبی بود. در داخل اردوگاه، لباس‌های تمیز آویزان بودند. اما چند قدم آن طرف‌تر، اجساد در خیابان‌ها افتاده بودند. شروع به گریه کردم.

کارشناسان آریل شارون را مسئول این قتل عام دانستند. او به دنبال فشار‌ها از سمت وزارت جنگ اسرائیل استعفا داد، با این وجود در سال ۲۰۰۱ نخست‌وزیر اسرائیل شد. عاملان این نسل‌کشی هرگز مجازات نشدند.

غزه، ۲۰۲۵؛ فصل جدیدی از همان تراژدی

حال ارتش رژیم صهیونسیتی در سال ۲۰۲۵ با استفاده از توپخانه، حمله‌های هوایی و تانک به‌عنوان بخشی از یک استراتژی اشغال طولانی مدت، حمله‌ای هماهنگ را در غزه شروع کرده و آمار قربانیان غیرنظامی در حال افزایش است.

در روزی که این حمله آغاز شد، کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق سازمان ملل درباره سرزمین‌های اشغالی فلسطین گزارشی مهم منتشر کرد و اعلام کرد: رژیم صهیونسیتی مرتکب نسل‌کشی علیه فلسطینیان در نوار غزه شده است.

خبرگزاری میزان