فروپاشی اخلاقی مدعیان «زن، زندگی، آزادی»؛ از شعارهای التهاب‌زا تا فحاشی‌های ناموسی

فروپاشی اخلاقی ضدانقلاب: از شعار «زن، زندگی، آزادی» تا فحاشی ناموسی! دعوای تند علی کریمی و سایر چهره‌های مخالف، تناقض عمیق میان ادعای حمایت از زنان و واقعیت فرهنگی آن‌ها را در میدان عمل عیان ساخت. این نزاع‌ها، پایان شعارهای پر زرق و برق و آغاز نمایش ماهیت واقعی این جریان است.

فضای ضدانقلاب با رقابت سیاسی تند و پیچیده‌ای همراه شده است که در این میان هویت و نگرش گروه‌های ضدانقلاب را به نمایش گذاشته است.

در همین راستا، «علی کریمی» که به خدمت سلطنت‌طلبان درآمده است طی یک پست با انتشار عکس‌های اعضای گروه‌های دیگر ضدانقلاب و برخی دیگر به آنان فحاشی کرد.

این موضوع بازتاب بسیاری در اردوگاه ضدانقلاب به دنبال داشت. علی کریمی در فضای اغتشاشات سال ۱۴۰۱ با شعار زن زندگی آزادی از کشور خارج شد و خود را حامی زنان نامیده بود حالا با فحاشی ناموسی در فضای عمومی رفتار کرده و ماهیت خود را نشان می‌دهد.

این افراد که همواره سعی کرده‌اند خود را حامی بانوان نشان دهند هر بار به طریقی نشان داده‌اند که دروغ می‌گویند.

درحالی که در جنگ ۱۲ روزه زنان و دختران زیادی به شهادت رسیدند این افراد از رژیم صهیونسیتی حمایت کرده و این موارد را در جنگ اجتناب ناپذیر دانسته‌اند.

این دعواهای سیاسی از یک طرف نشان دهنده اختلاف سخت و تند ضدانقلاب است و از سوی دیگر ماهیت واقعی آنان را برای عموم مردم به نمایش می‌گذارد.

فرهنگ سیاسی گروه‌های ضدانقلاب آنقدر در حد نازل و پست خود قرار دارد که حتی نمی‌توان شاهد یک بحث معمولی از آن‌ها بود و دائما در حال فحاشی به هم هستند.

علی کریمی نیز که چند سالی است در این فضا قرار گرفته به مانند دیگر اعضای ضدانقلاب رفتار می‌کند.

شعار «زن، زندگی، آزادی» که روزی به‌عنوان پرچم اعتراضات ضدانقلاب مطرح می‌شد، امروز در عمل به فحاشی‌های ناموسی و نزاع‌های زننده میان خودِ مدعیان آن رسیده است؛ رفتاری که بیش از هر چیز، تناقض عمیق میان شعار و واقعیت فرهنگی اردوگاه ضدانقلاب را عیان می‌کند.

آنچه امروز در دعواهای علنی و فحاشی‌های ناموسی چهره‌هایی چون علی کریمی دیده می‌شود، نه یک اختلاف مقطعی، بلکه بازتاب واقعی فرهنگ سیاسی جریان ضدانقلاب است؛ جریانی که نه ظرفیت گفت‌وگو دارد، نه پایبندی به ارزش‌هایی که مدعی دفاع از آن‌هاست.

این فروپاشی اخلاقی و هویتی، نشان می‌دهد شعارهای پرزرق‌ و برق سال‌های گذشته، چیزی جز ابزاری مقطعی برای التهاب‌آفرینی نبوده و اکنون، حقیقت این جریان بیش از هر زمان دیگری برای افکار عمومی آشکار شده است.

خبرگزاری فارس