تراژدی فرار دختران از خانه؛ علت اغفال دختران با وعده‌ ازدواج

«دختر جوانم به‌ بهانه خرید از خونه بیرون رفت، ولی دیگه برنگشت. فهمیدم که با مرد خلافکاری ارتباط داشته و به بهانه ازدواج به تهران فرار کرده». این بخشی از صحبت‌های مرد میان‌سال ساکن استان مرکزی است.

براساس آمار غیر رسمی، اغفال دختران و سوءاستفاده‌های جنسی و اقتصادی در سال‌های گذشته در کشور افزایش داشته است. 

سردار علی ولی پور گودرزی، رئیس پلیس آگاهی پایتخت ۱۲نیز در این باره گفته است«مرد سابقه‌داری که در شبکه‌های اجتماعی دختران جوان را با شگرد وعده‌های دروغین ازدواج فریب می‌داد و باعث می‌شد که آن‌ها از شهرستان به تهران فرار کنند، دستگیر شد.» این در حالی است که در قانون برای این جرایم مجازات‌های سنگینی تعیین شده است، با این وجود این مجازات‌ها آسیب‌های روحی و روانی و زیان‌ها و خسارات معنوی وارد شده بر این دختران را جبران نمی‌کند.

اواسط فروردین ماه سال جاری هم دختری ۱۸ساله ناپدید شد که با پیگیری های خانواده او مشخص شد دختر جوان با وعده‌های دروغین مهاجرت به خارج از کشور و ازدواج توسط یک پسر معتاد به مشروبات الکلی اغفال شده است.

متهم سابقه داری که دیروز دستگیر شده است، در جریان بازجویی‌ها صراحتاً به جرم خود مبنی بر اغفال دختر جوان در فضای مجازی به‌قصد سوءاستفاده با شگرد وعده‌های دروغین ازدواج در تهران اعتراف کرد و «۵ دختر جوان دیگر که همگی از شهرهای مختلف کشور هدف اغفال قرار گرفته بودند»، شناسایی شده و از این مرد شکایت کردند.

این خبر درحالیست که آمار از وجود ۱۳ میلیون مجرد در کشور خبر می‌دهد که حدود پنج میلیون نفر از آن‌ها از بانوان هستند. اکنون آمار دقیقی از اغفال دختران و فرار آن‌ها از خانه در دست نیست. اما طبق آماری که در سال ۹۶ منتشر شد، بالغ بر ۳ هزار دختر در نیمه نخست سال از خانه فرار کرده بودند.

البته انجمن مددکاران اجتماعی ایران اعلام کرده که معمولا آمار افراد آسیب‌دیده اجتماعی به واسطه ماهیت آسیب‌های اجتماعی چندان قابل اتکا نیست. چراکه افراد آسیب‌دیده عموما خود را معرفی نمی‌کنند و سیستم ثبت و شناسایی دقیقی برای شناسایی آنها وجود ندارد.

البته طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالانه یک میلیون نوجوان ۱۳ تا ۱۹ساله از خانه فرار می‌کنند که ۷۴ درصد آن‌ها، دختر هستند. پدیده «دختران فراری» معضلی اجتماعی در تمام جهان است که طی سال‌های اخیر، بیش‌ از پیش دیده می‌شود.

امان الله قرایی‌مقدم، جامعه‌شناس، می‌گوید که «دلیل فریب‌خوردن زنان با وعده‌هایی همچون ازدواج به ورود متأخرتر آن‌ها به صحنه جامعه مربوط است.» در مقابل آن‌ها مردان و پسران ایرانی بیش‌تر در جامعه بوده‌اند و برخی از آن‌ها از حضوری که در اجتماع دارند کلک‌زدن و فریب‌دادن را هم یاد می‌گیرند.

اما سعید خراط‌ها، آسیب‌شناس، می‌گوید که لزوماً نام این اتفاقات را نمی‌توانیم «فریب» بگذاریم، بلکه «شروع رابطه در این‌گونه پرونده‌ها همواره با رضایت دختران و زنان بوده، اما چون وارد روابط عاطفی کنترل‌نشده می‌شوند که بدون نظارت است، مسلماً بعد از مدتی با مشکلاتی مواجه می‌شوند که برای توجیه آن از لفظ فریب استفاده می‌کنند». مسئله اصلی تربیت دختران است که باید از سوی خانواده غنی شود.

کارشناسان معتقدند که بهترین دوست مذکر برای یک دختر، پدر خانواده است و دخترانی که در سن بلوغ با پدرانشان رابطه بهتری دارند، در تحصیل و دوست‌یابی موفق‌تر هستند و رابطه زناشویی آینده‌شان نیز بهتر خواهد بود.

مهدی دوایی، روان شناس، معتقد است که «اولویت اول دختران در رابطه با مردان نیست بلکه رابطه عاطفی است و بهترین شخص برای ایجاد این رابطه عاطفی، پدر دختر است.» دختران در رابطه یک تشنگی عاطفی احساس می‌کنند که پدر می‌تواند این عطش را برطرف کند. اگر پدری بُعد عاطفی را تامین کند و جبران کننده کمبود عاطفه دختر باشد، دیگر دختر به سمت تامین نیاز از بیرون از منزل نمی‌رود.

فارس