عرضه لباس‌های بدپوشش زیر سر چه کسانی است؟

 این تغییرات سؤالات زیادی را درباره عوامل پشت پرده، نظارت بر صنف‌های مختلف و نقش مافیای مد و لباس مطرح کرده است.

رشد بازار لباس‌های بی‌حجاب؛ دلایل و روندها

مشاهدات میدانی در مراکز خرید و بازارهای معروف نشان می‌دهد که عرضه مانتوهای جلوباز، شلوارهای کوتاه و لباس‌های بدن‌نما در حال افزایش است. این تغییرات نه تنها در فروشگاه‌های تجملی، بلکه در بازارهای سنتی نیز مشهود است. برخی فعالان بازار بر این باورند که این روند ناشی از افزایش تقاضا از سوی جوانان، تغییر سلیقه عمومی و تأثیر شبکه‌های اجتماعی است.

یکی از فروشندگان در بازار بزرگ تهران اظهار داشت: «ما تنها بر اساس تقاضای مشتری عمل می‌کنیم. اگر مردم این مدل‌ها را نخرند، ما هم عرضه نمی‌کنیم. اما واقعیت این است که مردم به سبک‌های جدید گرایش پیدا کرده‌اند و ما ناچاریم مطابق با خواسته‌های آنان پیش برویم.»

نقش مافیای مد و لباس؛ جریان هدایت‌شده یا روند طبیعی؟

برخی کارشناسان بر این باورند که تغییرات اخیر ناشی از یک جریان سازمان‌یافته است که هدف آن دگرگون‌کردن پوشش جامعه است. این گروه معتقدند مافیای مد و لباس، شامل واردکنندگان عمده، تولیدکنندگان داخلی و حتی چهره‌های تأثیرگذار در شبکه‌های اجتماعی، در حال تغییر ذائقه جامعه به سمت سبک‌های غربی هستند.

یک کارشناس مد و لباس در گفتگو با خبرنگار ما گفت: «در سال‌های اخیر، حجم زیادی از پارچه‌ها و لباس‌های آماده از کشورهایی مانند ترکیه و چین وارد شده که معمولاً با استانداردهای حجاب اسلامی همخوانی ندارند. همچنین، برخی برندهای داخلی به جای طراحی پوشاک اسلامی، به تولید مدل‌هایی پرداخته‌اند که بیشتر در بازارهای خارجی رواج دارد. این موضوع نشان‌دهنده عدم نظارت مؤثر بر سیاست‌گذاری پوشاک در کشور است.»

نظارت ضعیف بر صنف‌های مد و لباس؛ دلایل

علی‌رغم اینکه قوانین رسمی بر نظارت بر پوشاک تأکید دارند، در عمل کنترل جدی بر تولید و عرضه این لباس‌ها وجود ندارد. چند عامل کلیدی در این ضعف نظارتی تأثیرگذار است:

۱.چالش‌های اقتصادی و اولویت‌های نهادهای نظارتی: در شرایط فعلی که اقتصاد کشور با مشکلات متعددی مواجه است، تمرکز بر مسائل معیشتی ممکن است منجر به کاهش سخت‌گیری در حوزه مد و لباس شود. بسیاری از فروشندگان و تولیدکنندگان معتقدند که دولت به دلیل رکود بازار نمی‌خواهد با سخت‌گیری بیش از حد به مشاغل این حوزه آسیب بزند.

۲.عدم هماهنگی میان نهادهای مسئول: نهادهایی مانند وزارت صمت، اتحادیه پوشاک، ستاد امر به معروف و پلیس اماکن هرکدام مسئولیت‌هایی در حوزه نظارت بر پوشاک دارند، اما به نظر می‌رسد که هماهنگی لازم میان این نهادها وجود ندارد و همین موضوع مانع از شکل‌گیری نظارتی یکپارچه و مؤثر در بازار شده است.

۳.نفوذ بالای برخی تولیدکنندگان و واردکنندگان: برخی از تولیدکنندگان و واردکنندگان عمده لباس به دلیل نفوذ اقتصادی و ارتباطات گسترده، از قدرت بالایی برخوردارند و در برخی موارد مانع از اعمال محدودیت‌های جدی بر کسب‌وکار خود می‌شوند.

۴.گسترش خرید اینترنتی و عرضه لباس‌های بی‌حجاب در فضای مجازی: بسیاری از مدل‌هایی که در بازار به‌صورت محدود یافت می‌شوند، به‌راحتی در فروشگاه‌های آنلاین و صفحات اینستاگرامی در دسترس قرار دارند. این مسئله باعث شده که نظارت سنتی بر مغازه‌ها دیگر چندان کارساز نباشد.

آینده بازار پوشاک به کدام سو خواهد رفت؟

با توجه به این شرایط، دو سناریو محتمل است:

۱.عدم تقویت نظارت‌ها: اگر نظارت‌ها بر تولید و عرضه پوشاک تقویت نشود، روند فعلی احتمالاً تشدید خواهد شد و بازار بیش از پیش از الگوهای سنتی فاصله خواهد گرفت.

۲.سیاست‌گذاری دقیق: اگر دولت و نهادهای نظارتی بتوانند با سیاست‌گذاری مناسب، توازنی میان نیازهای جامعه و چارچوب‌های قانونی ایجاد کنند، ممکن است بازار به سمت تعادل بازگردد.

حجم بالای عرضه لباس‌های غیرمتعارف، چه ناشی از تغییر ذائقه عمومی باشد و چه نتیجه نفوذ جریان‌های خاص، به یک مسئله اجتماعی تبدیل شده که نیازمند سیاست‌گذاری دقیق و مدیریت هوشمندانه است. آینده بازار پوشاک در ایران به میزان موفقیت نهادهای مسئول در ایجاد تعادل میان سلیقه مشتریان و ارزش‌های فرهنگی بستگی دارد.

تهران پرس