صدایی که ماندگار شد؛ گوینده رادیو روی آنتن شهادتش را گفت

در دل حمله موشکی به صداوسیما، گوینده‌ای ایستاد تا صدای حقیقت خاموش نشود؛ وجیهه‌سادات حسینیان با فریاد «الله‌اکبر» پشت میکروفن ماند تا به دشمن بفهماند صدای ایران هیچ‌گاه تسلیم نخواهد شد.

در پی انتشار ویدئویی از اجرای زنده رادیویی وجیهه‌سادات حسینیان در لحظات حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی به صداوسیما، او در بیان احساسات خود در آن لحظات، عنوان کرد: می‌دانستم چه اتفاقی در حال وقوع است، اما نمی‌توانستیم میدان را خالی کنیم. ما این روزها دائم می‌گوییم نباید خاک خود را تنها بگذاریم. استودیو رادیو نیز از همین خاک محسوب می‌شود و رسانه ملی برای ما ایران است.

وی افزود: آن زمان صداهایی ناآشنا بلند شد و همه چیز برای لحظه‌ای از حرکت ایستاد. تنها چیزی که در دلم گفتم، اول از همه الله‌اکبر بود و بعد با خود گفتم من اینجا هستم تا صدا بماند، تا حقیقت روایت شود و مردم بدانند که ما برای خاک پاک‌مان، برای ایران جان و پرغرورمان اینجا هستیم.

این گوینده رادیو در پاسخ به اینکه آیا به خروج از استودیو فکر کرده بود، تأکید کرد: عرق وطن‌پرستی، میهن‌پرستی، ایران و خاک در من به شکل دیگری می‌جوشد. میکروفون را رها نکردم، زیرا باور دارم که این کار، شغل ما نیست بلکه ایستادگی است، تعهد به مردم و به حقیقت است. در آن لحظه نباید ترس و تردید داشته باشیم. این یک وظیفه و حس عمیق از بودن در جای درست و در زمان درست است.

زنان رسانه، سربازان خط مقدم روایت حقیقت

حسینیان ادامه داد: در آن لحظات درک کردم که در خط مقدم هستم و برای دفاع از حقیقت تا شهادت هم ایستاده‌ام و شهادت را هم از جانب خودم و هم به نیابت از همه همکارانم اعلام می‌کنم. در لحظات دیگری هم الله‌اکبر می‌گویم.

وی که در رادیو آوا اجرا می‌کرد و امکان پخش موسیقی در آن لحظات وجود داشت، اظهار داشت: من خودم از تهیه‌کننده خواهش کردم که خط را باز کند چون فکر کردم آن لحظه‌ای نبود که با موسیقی یا سکوت پر شود، باید الله‌اکبر می‌گفتیم. صدای یک گوینده باید زنده به آنتن می‌رسید تا دنیا و دشمن بفهمند که نباید به هدف‌شان برسند. ما نگذاشتیم آن‌ها به هدف‌شان برسند، حداقل از یک شبکه رادیویی.

این گوینده رادیو با اشاره به تجاوز وحشیانه رژیم صهیونیستی از روز جمعه به کشورمان تصریح کرد: از روز اول این اتفاق، پرکارتر از همیشه بودم و اعلام کردم که تا آخرش هستم چون فکر می‌کنم اصلاً ما برای این لحظه است که هستیم.

وی اضافه کرد: آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم آنتن بود، به خاکم فکر می‌کردم. گفتم مهم نیست اگر من شهید شوم، این آنتن نباید خالی بماند. میکروفن ناموس ما و همه چیز ماست. من ۲۵ سال است که در این سازمان هستم و عاشق کارم هستم.

وی افزود: دیگر وظیفه ما صرفاً اطلاع‌رسانی و ارائه گزارش‌های عادی نیست، بلکه رساندن حقیقت، تقویت روحیه مردم، افشای دروغ‌ها و حفظ آرامش جامعه در اولویت قرار دارد.

حسینیان درباره بازخوردها از اجرایش اظهار کرد: همکارانم تماس گرفتند و واکنش رسانه‌های عبری به خبررسانی‌های ما را اطلاع دادند که نشان می‌دهد پیام ما به آن سوی مرزها رسیده است. قطعاً آن‌ها نیز بازخوردهایی خواهند داشت. نکته مهم این است که آن‌ها روان‌شناسی جنگی ایرانیان را درک نکرده‌اند. زنان ایرانی خود یک لشکر هستند و ما که در رسانه فعالیت می‌کنیم، به‌ویژه در برنامه‌های ادبی، وقتی پای کشورمان در میان باشد، حس حماسه در ما زنده می‌شود.

وی در پایان یادآور شد: من فرزند جنگ هستم و جنگ را به چشم دیده‌ام. به دوستانی که از من کوچک‌تر بودند و فرزند داشتند نیز گفتم که نترسند و بایستند. ما شهید داده‌ایم و احساس ایستادگی در میدان جنگ، اکنون نیز در ما زنده است. من جنگ را دیده‌ام و معتقدم مثل شهدایمان باید ایستادگی کنیم.

خبرگزاری مهر