سروده‌ای در وصف اولین شهید دیپلمات حسین امیرعبداللهیان

آه از چرخ فلک ای داد از تو روزگار
داغ سنگینی ست داغ عاشقان بی قرار

رفته ای ای مرد و بعد از رفتن تو مانده است
بر دل ما خاطرات آن نگاه استوار

ای امید کودکان غزه، جایت خالی است
در میان کوچه های بی قرار از انتظار

پرچم ایران و ایرانی نشسته جاودان
با شکوه غیرتت بر قله های افتخار

جسم تو پروانه‌ی عشق وطن شد، سوختی
همچو ققنوسی ست روح پاک تو در انتشار

داغ، سنگین است، آن هم داغ سروی باشکوه
زخم، خونین است آن هم بر تن سبز بهار

بوسه بر پیشانی سردار، یعنی جاودان
سر سپردی بر مدار سرخ آن قول و قرار

“هم صدا با حلق اسماعیل”، هم رزم خلیل
پرکشیدی بی قرار از خاک و گشتی رستگار

ای امیرِ مهربان با دوست، محکم با عدو
عزت و ایمان و غیرت مانده از تو یادگار