ترجمه اختصاصی؛

شعار حقوق زنان برای زنان اینجا قفل است

براساس گزارش مرکز فلسطینی حقوق بشر، ۹۰ درصد از ساکنان غزه به‌طور اجباری آواره شده‌اند؛ یعنی بیش از ۲ میلیون نفر که در بین آن‌ها صدها هزار زن خانه‌های خود را از دست داده‌اند و در شرایطی فاجعه‌بار زندگی می‌کنند.

آوارگی اجباری… فاجعه‌ای بی‌راه‌حل

حدود ۱.۸ میلیون آواره در پناهگاه‌های بسیار شلوغ زندگی می‌کنند؛ شرایطی که زنان را از حریم خصوصی و نیازهای اساسی محروم می‌کند و باعث افزایش شیوع بیماری‌های واگیردار می‌شود.

۶۹۰ هزار زن و دختر در غزه از دسترسی به وسایل بهداشتی اولیه محروم‌اند، موضوعی که آن‌ها را در محیطی فاقد امکانات پزشکی و در معرض خطرات جدی قرار می‌دهد.

داستان‌های زنان غزه… شهادت‌هایی زنده از دل فاجعه

ام سعد، زنی بیوه که بیش از یک سال است در چادر زندگی می‌کند، می‌گوید: «دیگر احساس انسان بودن ندارم؛ نه آب، نه برق، نه حریم خصوصی… فقط چشم‌انتظاری برای آینده‌ای نامعلوم.»

ریم ابو عیشه، مادر سه کودک می‌گوید: «بچه‌هایم روی زمین می‌خوابند، نمی‌توانم غذایی برای آن‌ها تهیه کنم و از مبتلا شدنشان به بیماری‌ها می‌ترسم.»

سعاد مقبل، آواره‌ای از شمال غزه از رنج‌هایش چنین می‌گوید: «حتی برای رفتن به دستشویی باید در صف بایستیم! کرامت ما کجاست؟ ما انسانیم، نه فقط عددی در گزارش‌ها!»

فاجعه‌ای انسانی… و نبود راه‌حل

مرکز فلسطینی حقوق بشر تأکید می‌کند که زنان آواره در غزه با شرایطی بی‌سابقه از ظلم و رنج مواجه‌اند؛ آن‌ها سرپناه مناسب، لباس لازم و غذای کافی برای زندگی ندارند.

دفتر رسانه‌ای دولت غزه اعلام کرده است که این تعداد زیاد از آوارگان نیازمند راه‌حلی ریشه‌ای برای پایان دادن به رنج مداوم‌شان هستند و از نهادهای بین‌المللی درخواست کمک فوری کرده است.

آژانس «اونروا» نیز اعلام کرده که آرد ذخیره‌شده‌اش به پایان رسیده و مقادیری که اخیراً وارد شده، تنها پاسخ‌گوی تعداد بسیار کمی از جمعیت است؛ وضعیتی که جان هزاران زن و کودک وابسته به کمک‌های غذایی برای زنده‌ماندن را تهدید می‌کند.

آوارگی تا کی؟

در این شرایط بحرانی، این پرسش مطرح می‌شود: آوارگی زنان تا چه زمانی ادامه دارد؟ آیا جهان تنها نظاره‌گر این رنج خواهد ماند یا اقدامی جدی برای نجات هزاران زن و کودک از این سرنوشت تلخ انجام می‌دهد؟

پایگاه خبری نساء FM