شرایط دردناک زن فلسطینی در اسارت اسراییل

«رولا حسنین» روزنامه‌نگار فلسطینی یکی از ده‌ها اسیر فلسطینی بود که بامداد روز دوشنبه (اول بهمن) در چارچوب توافق تبادل اسرا با حماس، از اسارت رژیم صهیونیستی آزاد شد. مادری که به جرم دفاع از وطنش از فرزند ۹ ماهه‌اش «ایلیاء» ، جدا شده بود و به اتهام تحریک علیه اسرائیل در فضای مجازی، به حبسی ۱۱ ماهه و پرداخت جریمه نقدی ۵۰۰۰ شِکِلی (حدود ۱۴۰۰ دلار) محکوم شده بود.

وی در گفت‌وگو با شبکه القدس می‌گوید: «در اسارت، نگرانی شدیدی از نحوه دیدار با ایلیاء داشتم. تنها ۹ ماه داشت که بازداشت شدم. طبیعی بود که او هیچ چیزی از من به خاطر نیاورد. خود من در زندان، بعد از سه ماه، همه ویژگی‌های ظاهری فرزندم را از یاد برده بودم. به همین دلیل به شدت اضطراب داشتم: چگونه بیرون بروم و او را ببینم، او چگونه مرا می‌شناسد و آیا اصلاً او مرا می‌پذیرد؟».

این آزاده فلسطینی درباره لحظه دیدار با دخترش می‌گوید: «هیچ واژه‌ای پیدا‌ نمی کنم که این لحظه را توصیف کنم. اما او نیمه‌خواب بود و با صدا از خواب پرید. من در شرایط سختی قرار داشتم و او ابتدا من را نپذیرفت».

وی که ۱۹ مارس گذشته پس از یورش صهیونیست‌ها به منزلش در جنوب بیت‌لحم واقع در کرانه باختری به اسارت گرفته شد، افزود که نخستین تولد فرزندش را ندیده و این برایش بسیار دردناک بوده است.

این خبرنگار فلسطینی درباره لحظات سخت اسارت می‌گوید که در زندان به جای نوزادش، بالش را در آغوش می‌گرفت، به این امید که بتواند احساساتش را کنترل کند و بر این فراغ صبر کند.

رولا حسین را بیشتر بشناسیم

رولا ابراهیم حسنین نویسنده و روزنامه‌نگار فلسطینی اهل رام‌الله و استان البیره و دارای ده‌ها مقاله و یادداشت در روزنامه‌ها و وبگاه‌های الکترونیکی است. او به همراه ۸۰ روزنامه‌نگار از کرانه باختری و قدس در جریان جنگ غزه به اسارت گرفته شد و اشغالگران او را از فرزندش که نارس به دنیا آمده بود و تنها از او شیر می‌خورد، جدا کردند. او فارغ التحصیل رشته روزنامه‌نگاری و رسانه از دانشگاه بیرزیت است و دارای مدرک کارشناسی در رشته رسانه و علوم سیاسی و کارشناسی ارشد در مطالعات معاصر عرب از همین دانشگاه است. وی که بزرگ‌شده اردوگاه الجلزون در شمال رام‌الله است، در استان بیت‌لحم ازدواج کرده است.

ما در شرایط سختی بودیم و شکنجه می‌شدیم

رولا از شرایط سخت اسارت می‌گوید، شرایطی که در آن از داشتن وکیل محروم شده و اجازه ملاقات با خانواده نمی‌دهند‌، آن‌ها مدام تحت شکنجه و از داشتن لباس گرم محروم بودند.

او با بغض ادامه می‌دهد: «هر روز روی تخت می‌خوابیدم در حالی که یک بالش در آغوشم بود، نه زیر سرم، بلکه در آغوشم به عنوان جایگزینی برای دخترم، سعی می‌کردم قلبم را آرام کنم و احساس کنم که چیزی در آغوشم است».

وی اظهار داشت: نیروهای اشغالگر بارها با ما بدرفتاری کردند، مثلاً ما را مجبور می‌کردند ساعت‌ها در هوای بسیار سرد بایستیم.نظامیان زن صهیونیست، ما را برهنه تفتیش می‌کردند و لباس‌هایمان را از ما می‌گرفتند. اداره زندانها، سیاست گرسنگی را علیه اسرای زن نیز اعمال می‌کرد. هر روز برای ما در زندان مثل هزار سال بود. از خدمات بهداشتی در زندان محروم بودیم و تنها از طریق دادگاه می‌توانستیم به این خدمات دست‌ یابم.

لحظه دیدار احساسی این مادر فلسطینی با فرزند و همسرش در روز آزادی با استقبال بی‌نظیری در شبکه‌های اجتماعی همراه شد.

فارس