سبک زندگی در نمایش خانگی چه نسبتی با واقعیت جامعه دارد؟

یک پژوهشگر هنری اظهار داشت: سبک زندگی که امروزه در بسیاری از تولیدات شبکه نمایش خانگی مشاهده می‌شود، با واقعیت‌های عمومی جامعه سازگاری ندارد و در برخی موارد، این تولیدات موجب ناامیدی نسل جوان می‌گردد.

امیررضا مافی، نویسنده و پژوهشگر هنر، بیان کرد: متأسفانه ما در حوزه حکمرانی فرهنگی با چالش‌های زیادی روبه‌رو هستیم و نباید این میزان تفاوت میان تولیدات شبکه نمایش خانگی و تلویزیون وجود داشته باشد. اصول و معیارها در نظام اسلامی باید در مورد آثار یکسان باشد و نباید دستخوش تغییرات عمده شود.

وی افزود: سبک زندگی که در بسیاری از تولیدات شبکه نمایش خانگی به تصویر کشیده می‌شود، با زندگی عموم مردم همخوانی ندارد و در برخی موارد، این تولیدات باعث ایجاد ناامیدی در جوانان می‌شود؛ زیرا شیوه زندگی به‌نمایش‌درآمده در سریال‌های این شبکه بیشتر به قشر مرفه جامعه تعلق دارد.

این پژوهشگر هنر تأکید کرد: یکی دیگر از آسیب‌هایی که در برخی از تولیدات شبکه نمایش خانگی مشاهده می‌شود، خشونت افراطی است که در مجموعه‌های نمایشی وجود دارد. این خشونت می‌تواند اثرات مخربی بر نسل جوان بگذارد. همچنین، قبح‌زدایی از برخی رفتارهای ناپسند در این پلتفرم‌ها توجیه منطقی ندارد.

وی در پاسخ به این سؤال که چگونه می‌توان آسیب‌های ناشی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی را کاهش داد، گفت: راهکارهای متعددی در این زمینه وجود دارد که یکی از آنها بهبود کیفیت فیلمنامه‌هاست. همچنین نظارت یکی دیگر از روش‌هاست که می‌تواند به کاهش آسیب‌ها کمک کند. در این میان، رده‌بندی سنی نیز ابزاری برای کنترل است که ما نتوانسته‌ایم به‌درستی از آن بهره‌برداری کنیم.

این پژوهشگر هنر ادامه داد: اگر رده‌بندی سنی به شکل مناسبی اجرا شود، کودکان و نوجوانان کمتر در معرض آسیب‌های فرهنگی قرار می‌گیرند. اما اولین قدم برای تحقق این هدف، احساس مسئولیت والدین است تا اجازه ندهند برخی آثار برای فرزندانشان نمایش داده شود. والدین نباید تصور کنند که چون در دوران کودکی خودشان رده‌بندی سنی رعایت نشده، نیازی نیست که فرزندانشان نیز به این موضوع توجه کنند؛ بنابراین، باید آگاهی لازم در این زمینه برای والدین ایجاد شود تا آنها بیشتر بر اهمیت رعایت رده‌بندی سنی واقف شوند.

وی در پایان تأکید کرد: یکی دیگر از آسیب‌هایی که سبک زندگی را در تولیدات تصویری تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، پیام‌های بازرگانی است که به شکل بی‌رویه‌ای پخش می‌شود. در تلویزیون، نظارت بر پیام‌های بازرگانی وجود دارد، اما این نظارت تنها به‌صورت ظاهری است و باید در محتوای تبلیغات نیز دقت بیشتری صورت گیرد.

حوزه