سالن ملاقات، میدان مرگ شد

ساعت ۱۲:۰۵ ظهر دوشنبه، دوم تیر ۱۴۰۴ – سالن ملاقات زندان اوین که لحظاتی پیش مملو از آغوش‌های گرم، اشک‌های دیدار و لبخندهای امید بود، ناگهان به صحنه‌ای از خون و اشک تبدیل شد. موشک‌های رژیم صهیونیستی این بار نه یک مرکز نظامی، بلکه زندانی را هدف گرفتند که در آن تنها زندانیان، خانواده‌هایشان، مددکاران اجتماعی و پرسنل درمانی حضور داشتند.

انفجارهایی که تهران را لرزاند

صدای مهیب انفجار در شمال تهران، حتی در مناطق جنوبی پایتخت نیز شنیده شد. زندان اوین که هیچ تهدیدی برای رژیم اشغالگر قدس نداشت، با بی‌رحمی مورد حمله قرار گرفت. تخریب‌ها چنان گسترده بود که بخشی از زندان به تلی از خاک تبدیل شد و شمار شهدا به سرعت افزایش یافت.

سالن ملاقات؛ آخرین وداع

یکی از نقاط اصلی اصابت موشک‌ها، سالن ملاقات زندان بود؛ جایی که خانواده‌ها برای دیدن عزیزانشان گرد هم می‌آمدند. اکنون دیوارهای این سالن با رد خون و تکه‌های لباس قربانیان پوشیده شده است. ساختمان به حدی ناپایدار است که حتی به خبرنگاران اجازه ورود داده نشد.

در میان شهدا:

یک مددکار اجتماعی به همراه فرزند سه‌ساله‌اش که برای ملاقات آمده بودند.

زندانیان و خانواده‌هایشان که این دیدار، آخرین ملاقاتشان شد.

پرسنل زندان و شهروندانی که در اطراف زندان بودند.

بیمارستان اوین؛ صحنه مرگ به جای درمان

بیمارستان زندان که روزی محل درمان زندانیان بود، اکنون پر از شیشه‌های خرد شده، پرونده‌های پاره‌پاره و تجهیزات پزشکی شکسته است. موشک‌ها در ساعات شلوغ کاری اصابت کردند؛ زمانی که پزشکان و پرستاران مشغول درمان بودند و زندانیان در حال مراجعه به بیمارستان.

تلفات غیرنظامی؛ حتی ساکنان مجاور زندان

حمله به زندان اوین تنها به این مجموعه محدود نماند. ترکش‌ها به ساختمان‌های مسکونی اطراف نیز رسید و باعث تخریب چندین آپارتمان شد. برخی از شهدا، ساکنان همین ساختمان‌ها بودند که در آرامش روزمره خود، ناگهان با مرگ مواجه شدند.

پیکرهای بی‌هویت و آمار تکان‌دهنده

تاکنون ۷۹ شهید به طور رسمی شناسایی شده‌اند، اما این عدد نهایی نیست. برخی اجساد چنان سوخته‌اند که تنها از طریق آزمایش‌های ژنتیکی قابل شناسایی هستند. همچنین، موج انفجار ده‌ها خودرو را به هوا پرتاب کرده و خرد کرده است.

هدف واقعی: کشتار جمعی یا پاک‌سازی اطلاعاتی؟

برخی منابع می‌گویند رژیم صهیونیستی حتی از کشتن جاسوسان خود نیز ابایی نداشته و این حمله ممکن است بخشی از یک پاک‌سازی اطلاعاتی بوده باشد.

پاسخ جهانی به یک جنایت آشکار

این حمله نه یک «عملیات نمادین»، بلکه یک تروریسم دولتی بود. هدف‌گیری دقیق سالن ملاقات و بیمارستان نشان می‌دهد که طراحان این حمله، به دنبال حداکثر تلفات انسانی بودند.

خبرگزاری تسنیم