ساخت اقامتگاه خانوادگی توسط زن و شوهر روستایی

اقامتگاه‌های بوم‌گردی که توسط خانواده‌ها مدیریت می‌شود، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. «هانیس» در ۱۸ کیلومتری سنندج، روستایی با طبیعت بکر و چشم‌انداز زیبا اما صعب‌العبور است. تا همین ۷، ۸ سال قبل گردشگران تمایلی برای حضور در این روستا نداشتند اما حالا روستا به یکی از اهداف گردشگری در این منطقه تبدیل شده است. دلیل آن کارآفرینی زوجی است که به سختی اما با تلاش فراوان اقامتگاه بوم‌گردی ایجاد کردند.

مظفر رضاقلی به همراه همسرش، هایده مرادیان این اقامتگاه را اداره می‌کنند. رضاخانی می‌گوید: «من و همسرم مدیریت اقامتگاه بوم‌گردی خانوادگی‌مان را بر عهده داریم. این مجموعه با هدف حفظ فرهنگ بومی، الگوسازی برای توسعه روستاهای محروم و اشتغال‌زایی ایجاد شده است.»

او از پیشینه فعالیت خود می‌گوید و اینکه «فعالیت ما از سال ۱۳۹۷ شروع شد. ابتدا در زمینه دامداری مشغول به کار بودیم، اما با افزایش قیمت علوفه، ادامه این مسیر دشوار شد.»

رضاقلی تصریح می‌کند: «بعد از مدتی، با توجه به ظرفیت‌های منطقه، تصمیم گرفتیم خانه روستایی‌مان را به اقامتگاه بوم‌گردی تبدیل کنیم.»

حالا این پرسش مطرح است که این خانواده چگونه به ایده اقامتگاه بوم‌گردی روی آورده‌اند. رضاقلی بیان می‌کند: «با همکاری خانوادگی و همراهی یکی از دوستان همسرم که در حوزه صنایع دستی تخصص داشت، اقامتگاه را افتتاح کردیم. همه سرمایه‌گذاری از پس‌انداز خودمان بوده و بدون دریافت هیچ ‌گونه تسهیلات دولتی، مجموعه را توسعه دادیم.»

به گفته رضاقلی، علی‌رغم دورافتادگی منطقه، اقامتگاه توانسته رونق نسبی به اقتصاد محلی ببخشد. او می‌افزاید: «خرید گردشگران از تولیدات محلی و سوپرمارکت‌ها، باعث بهبود وضعیت معیشتی اهالی شده است. همچنین پرورش زنبور عسل در کنار بوم‌گردی، از فعالیت‌های جانبی ما محسوب می‌شود که محصولی خالص و با کیفیت ارائه می‌دهیم.»

او درباره نقش خانواده در مدیریت این اقامتگاه می‌گوید: «موفقیت این مجموعه بدون حضور همسرم میسر نبود. از پخت نان سنتی، نظافت و پذیرایی و ارتباط با گردشگران گرفته تا ایجاد حس صمیمیت، همه با همکاری او انجام می‌شود. ما معتقدیم که بوم‌گردی خانوادگی، به‌خصوص با حضور زنان، از نظر رضایت مهمانان و کیفیت بسیار موفق‌تر عمل می‌کند.»

روزنامه همشهری