زوج روستایی لرستان که از دل خشک‌سالی، امید و خودکفایی رقم زدند

صبح‌ها در «مله امیری» حال‌وهوای دیگری در جریان است؛ هنوز هوا کاملاً روشن نشده، صدای خروس‌ها در کوچه‌ پس کوچه‌های روستا می‌پیچد.

نسیم خنکی که از سمت باغ‌های تازه‌کاشته می‌وزد، بوی خاک و سبزی تازه را با خود می‌آورد.

در همین هوای دلنشین، خانم امیری روزش را شروع می‌کند؛ از رسیدگی به دام‌ها و دوشیدن گاوها گرفته تا سر زدن به باغ پسته که نهال‌های آن آرام‌آرام قد می‌کشند.

زندگی این زوج، ترکیبی از امید، آینده‌نگری و تلاش است؛ داستانی صمیمی از زن و شوهری که تصمیم گرفتند با تغییر الگوی کشت، نه فقط زمین‌هایشان را زنده کنند بلکه به‌عنوان الگویی جدید برای کشاورزان دیگر الهام‌بخش باشند.

شالیزارهایی که به باغ پسته تبدیل شدند

روستای «مله امیری» در خرم‌آباد سال‌ها است به شالیزارهای حاصلخیزش شناخته می‌شود، اما خشکسالی‌های اخیر، بسیاری از کشاورزان را با مشکل مواجه کرده است.

در همین شرایط، آقا و خانم امیری، یک زوج روستایی، تصمیم گرفتند مسیر جدیدی را در کشاورزی آغاز کنند و کاشت پسته را جایگزین برنج کنند.

خانم امیری در این باره می‌گوید: «تحقیق کردیم و دیدیم لرستان قابلیت کشت پسته‌ را دارد و کیفیت محصول هم بسیار عالی خواهد بود. همین شد که با همسرم تصمیم گرفتیم این کار را انجام دهیم.»

خشکسالی و تغییر الگوی کشت

مسئله کم‌آبی یکی از جدی‌ترین مشکلات کشاورزان لرستان است.

آقای امیری هم با تأکید بر این موضوع می‌گوید: «در منطقه ما در سال‌های اخیر بارندگی کاهش پیدا کرده و دیگر کشت برنج به‌صرفه نیست. به همین دلیل به سمت پسته رفتیم.»

وی ادامه می‌دهد: «پسته هم به آب کمتری احتیاج دارد و هم توجیه اقتصادی خوبی دارد. از سوی دیگر حمایت‌های جهاد کشاورزی از این نوع کشت موجب شده بسیاری از کشاورزان منطقه به تغییر محصولات زراعتی فکر کنند.»

تجربه این زوج نشان می‌دهد که حتی در شرایط سخت هم می‌توان با تغییر الگوی کشت، راهی برای حفظ زمین‌های کشاورزی و ادامه زندگی در روستا پیدا کرد.

کارشناسان بخش کشاورزی بر این باورند که لرستان به دلیل خاک حاصلخیز، نور کافی و شرایط اقلیمی، می‌تواند در آینده به یکی از قطب‌های نوظهور پسته‌کاری کشور تبدیل شود.

حرکت‌های پیشگامانه‌ای مانند اقدام خانواده امیری می‌تواند الگویی برای دیگر کشاورزان باشد؛ الگویی که هم با شرایط آب‌وهوایی متناسب است و هم درآمد پایدارتری را برای روستاییان فراهم می‌کند.

تنوع در کشت

خانواده امیری تنها به باغ پسته بسنده نکرده‌اند. آن‌ها در کنار این محصول، انواع سبزیجات و درخت صنوبر را کشت کرده‌اند تا هم درآمدشان متنوع باشد و هم زمین‌هایشان به بهترین شکل مورد استفاده قرار گیرد.

خانم امیری درباره تجربه کاشت صنوبر می‌گوید: «اینجا در باغ، حدود دو سال قبل دو هزار اصله درخت صنوبر کاشتیم. این درخت‌ها کاربرد زیادی در صنعت کالاهای چوبی دارند و می‌توانند منبع درآمد مهمی در آینده باشند.»

براساس اظهارات کارشناسان، صنوبر یکی از درختانی است که علاوه بر رشد سریع، نیاز آبی نسبتاً کمی دارد و می‌تواند به توسعه صنایع چوبی استان کمک کند.

کشت سبزیجات؛ درآمدزا و تامین‌کننده نیازهای خانواده

این زوج در کنار درختان صنوبر و باغ پسته، به کشت انواع سبزیجات هم پرداخته‌اند. خانم امیری می‌گوید: «ریحان سبز و بنفش داریم، نعنا داریم، تره، مرزه و جعفری هم می‌کاریم. این محصولات هم برای مصرف خودمان است و هم آن‌ها را به فروش می‌رسانیم.»

این تنوع کشت باعث شده خانواده امیری نه فقط محصولات مورد نیاز خود را تأمین کنند، بلکه درآمد جانبی هم کسب کنند.

خودکفایی در دل روستا

زندگی در روستا برای خانواده امیری معنای دیگری دارد. آن‌ها می‌گویند: «چون در روستا زندگی می‌کنیم، می‌توانیم خودکفا باشیم. از صنوبر و پسته برای آینده استفاده می‌کنیم و سبزیجات هم نیاز روزانه‌ ما را تأمین می‌کند.»

زندگی روزانه در مزرعه؛ از صدای خروس تا عطر لبنیات تازه

خانم امیری بخشی از زندگی روزانه‌اش را چنین روایت می‌کند: «صبح که بیدار می‌شوم، اولین چیزی که می‌شنوم صدای مرغ و خروس‌هاست. بعد از آن به گاوها رسیدگی می‌کنم، آن‌ها را می‌دوشم و آب و غذایشان را می‌دهم. روزانه حدود ۴۰ تا ۵۰ کیلو شیر به دست می‌آوریم، همه شیرها را فرآوری می‌کنیم و به ماست، دوغ، کره و روغن تبدیل می‌کنیم.»

او با لبخند ادامه می‌دهد: «خدا را شکر کیفیت لبنیات ما آنقدر خوب است که حتی مشتریانی از شهرستان‌های دیگر برای خرید ماست، شیر و دیگر لبنیات به روستا می‌آیند.»

تجربه خانم امیری نشان می‌دهد که زنان توانمند روستا نه فقط در نقش مادری و همسری حضوری پررنگ دارند، بلکه با تلاش در چرخه اقتصادی خانواده هم ایفای نقش می‌کنند.

آن‌ها با کار و مدیریت منابع، هم درآمد خانواده را تامین می‌کنند و هم کیفیت زندگی در روستا را افزایش می‌دهند.

خبرگزاری مهر