زنان در مواجهه با مسائل زیستی خود با تبعیض مواجه اند

ماریا گابریل، کارشناس بهداشت زنان و نویسنده این گزارش می‌گوید: مانند بسیاری از زنان، من به سطح خاصی از درد عادت کرده‌ام. از دوران دختری، ما زندگی خود را در سطوح مختلف درد سپری می‌کنیم، اغلب با افرادی که هرگز رنج ما زنان را درک نمی‌کنند. هفته گذشته آکادمی نیل وید در کمبریج شایر مجبور شد سیاست خود را در مورد درد پریود پس از اعتراض در رسانه های اجتماعی تغییر دهد. جای تعجب نیست: به دانش‌آموزان گفته شده بود که مرخصی از مدرسه برای دردهای پریود به عنوان غیبت غیرمجاز در نظر گرفته می‌شود، مگر اینکه اطلاعات پزشکی توسط والدین ارائه شود. این مضحک و احتمالا تبعیض آمیز است. اگر من پدر و مادر دختری در این مدرسه بودم، نه تنها عصبانی می شدم، بلکه وسوسه می شدم که به مدیر، گراهام هورن، که البته یک مرد است، دقیقا همان چیزی را که خواسته شده است، بدهم. یعنی اطلاعات بیش از حد.

زن‌ها با درد به دنیا می‌آیند

ماریا ادامه داد: به هر حال، گرفتگی قاعدگی زنان می تواند به اندازه یک حمله قلبی دردناک باشد. هم‌چنین همبستگی مردانه را کاملا تاثیرگذار می‌دانم. اینها مردانی هستند که برای همدلی مایلند خود را آسیب‌پذیر نشان دهند. من بیش از ۲۰ سال است که پریود می‌شوم. اما وقتی اخم‌های صورت این مردان را می‌بینم، دردی را که در نوجوانی از شدت گرفتگی‌هایی که روی تخت در حالت جنینی می‌پیچیدم احساس می‌کردم، به‌خوبی به یاد می‌آورم. من هم مدام از حال می‌رفتم. دوستانی دارم که هر بار که پریود می‌شوند به طور مکرر استفراغ می‌کنند یا چندین عمل جراحی را برای آندومتریوز تحمل کرده‌اند. آنها برای جدی گرفته شدن توسط پزشکان یا دریافت تسکین درد که به شدت به آن نیاز دارند، تلاش کرده اند زیرا متاسفانه زنان در مواجه با مسائل زیستی خود با تبعیض روبه‌رو هستند.

متاسفانه، سازمان پزشکی می‌تواند به طرز تکان دهنده‌ای در مورد این درد بی‌تفاوت باشد. بسیاری از زنان هنوز مجبورند برای تسکین درد هنگام زایمان التماس کنند. و این که برخی از تازه مادران را بعد از سزارین به خانه فرستاده اند و چیزی بیش از دو پاراستامول ندارند، برای من امری عجیب نیست. این تحمل شدید درد زنانه که توسط بسیاری از ما درونی شده است می تواند مانند یک بیماری از مادر به دختر منتقل شود.

گاردین