زمانی که سلامت زنان در کلاس درس فراموش می‌شود

مشکلات فیزیولوژیکی مرتبط با قاعدگی مانند خونریزی شدید، درد مفرط و خستگی می‌توانند به طور مستقیم بر حضور و موفقیت تحصیلی دختران تأثیر بگذارند. این یافته‌ها زنگ خطری جدی برای مسئولان آموزشی هستند تا به مسائل سلامت زنان در محیط آموزشی توجه بیشتری کنند.

بر اساس این مطالعات انجام‌شده، بیش از یک‌سوم دختران دبیرستانی در انگلستان از خونریزی قاعدگی سنگین رنج می‌برند. این شرایط منجر به غیبت بیشتر در مدرسه می‌شود؛ علاوه بر این، نمرات امتحانات آنها، به ویژه در آزمون‌های مهم  به طور متوسط معادل یک درجه کاهش را نشان می‌دهد.

علائمی مانند خونریزی‌های طولانی‌مدت، تغییر مرتب پدها، وجود لکه‌های خونی بر لباس، خستگی شدید و حتی کم‌خونی، باعث ایجاد شرایطی می‌شود که دختران را از شرکت در فعالیت‌های روزانه و تحصیلی باز می‌دارد. درد شدید قاعدگی نیز به گونه‌ای است که بسیاری از دختران قادر به تمرکز در کلاس نیستند و حتی ممکن است دچار استفراغ، سرگیجه یا افت فشار خون شوند. در این شرایط، بدون داروهای ضد درد یا استراحت کافی، حضور در مدرسه و شرکت در امتحانات برای آنها بسیار دشوار می‌شود.

تأثیر این مشکلات فقط به دوران تحصیل محدود نمی‌شود. کاهش حضور و عملکرد ضعیف در امتحانات می‌تواند فرصت‌های تحصیلی آینده دختران را محدود کند و به تبع آن تأثیر مستقیمی بر موقعیت‌های شغلی و اجتماعی آنها در آینده داشته باشد. همچنین، این شرایط می‌تواند به طور مستقیم بر اعتماد به نفس و هویت شخصیتی دختران نیز تأثیر بگذارد و چرخه نابرابری بین زنان و مردان در تمامی سطوح جامعه را تقویت کند.

متخصصان سلامت عمومی، روانشناسان تحصیلی و فعالان حقوق زنان این یافته‌ها را نقطه‌ای بحرانی در سیاست‌گذاری آموزشی دانسته‌اند. آنها بر اهمیت تجهیز مدارس به ساختارهای حمایتی، آموزش معلمان و کاهش نگرانی‌های فرهنگی درباره قاعدگی تأکید کرده‌اند. برخی از والدین و دانش‌آموزان نیز خواستار این هستند که غیبت‌های ناشی از مشکلات قاعدگی به عنوان غیبت موجه شناخته شوند و فرصت‌های جبرانی برای دخترانی که به دلیل شرایط بدنی نتوانسته‌اند در آزمون‌ها شرکت کنند، فراهم شود.

برای مقابله با این چالش، چندین پیشنهاد عملی ارائه شده است. اولاً، باید ابزارهای بهداشتی مانند پدها به صورت رایگان و در دسترس تمامی دانش‌آموزان قرار گیرند. ثانیاً، معلمان و مدیران مدارس باید درباره سلامت زنان و مدیریت قاعدگی آموزش ببینند تا بتوانند بهتر با این موضوعات کنار بیایند. همچنین، باید با همکاری متخصصان سلامت زنان، دخترانی که با مشکلات شدید قاعدگی مواجه هستند شناسایی و کمک شوند. در نهایت، سیاست‌های مربوط به غیبت و ارزشیابی باید اصلاح شوند تا شرایط بدنی دختران به عنوان یک عامل مؤثر در عملکرد تحصیلی شناخته و مورد حمایت قرار گیرد.

 سلامت زنان و دختران یک مسئله آموزشی و اجتماعی است، نه تنها یک مسئله پزشکی. اگر نظام آموزشی به این موضوع توجه نکند، نابرابری‌های موجود عمیق‌تر خواهند شد و فرصت‌های برابر برای پسران و دختران کاهش می‌یابد. توجه به ویژگی‌های زنانه در تحصیل و شغل نه تنها عدالت‌طلبانه است، بلکه ضروری نیز می‌باشد. این تحقیق زنگ خطری است برای تمامی سطوح تصمیم‌گیری  از مدارس تا دولت تا با برنامه‌ریزی دقیق و اقدام عملی، محیطی عادلانه و حمایتی برای تمامی دانش‌آموزان فراهم کنند.

خبرگزاری گاردین