روایت همبستگی در غزه؛ زنان تکیه النصیرات در خط مقدم کمک به خانواده‌های نیازمند

به گزارش خبرگزاری نساء FM، با وجود توقف نسبی جنگ، زنان غزه همچنان با شرایطی دشوار دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. آن‌ها دوشادوش مردان، در تلاش برای بازسازی زندگی و تأمین حداقل‌های بقا هستند، در حالی‌که اسرائیل غزه را با شهرها، اردوگاه‌ها و روستاهایش به توده‌ای از ویرانی و بتن تبدیل کرده است. در این فضای ویران، چهره واقعی رنج و استقامت زنان فلسطینی آشکار می‌شود؛ زنانی که هنوز صدای انفجار و فریاد کودکان از ذهنشان پاک نشده، اما همچنان در حال تلاش برای زندگی‌اند.

زنان غزه؛ اراده‌ای پولادین در دل ویرانه‌ها

با وجود جراحت‌ها، غم‌ها و دشواری‌ها، زن فلسطینی با اراده‌ای راسخ و قلبی سرشار از ایمان و صبر در کنار مردان به زندگی ادامه می‌دهد. او نه تنها در خانه، بلکه در میدان هم حضور دارد؛ از مراقبت از مجروحان و بیماران گرفته تا کمک در برپایی چادرهای آوارگان و فعالیت در تکیه‌ها و مراکز توزیع غذا. این روحیه‌ی تعاون و همکاری که بخشی از فرهنگ ملی و تاریخی فلسطین است، به‌ویژه در دوران جنگ و بحران، به نمادی از اتحاد و مقاومت تبدیل شده است.

ام هیا عبدالرزاق؛ زنی که با درد خود می‌جنگد تا گرسنگی کودکان را تسکین دهد

از نخستین ساعت‌های بامداد، ام هیا عبدالرزاق از اردوگاه النصیرات، بی‌اعتنا به بیماری دیابت و وضعیت وخیم همسر ۶۳ ساله‌اش، راهی تکیه النصیرات می‌شود تا در تهیه غذا برای کودکان و خانواده‌های نیازمند مشارکت کند. او با لبخندی آرام اما دلی پر از خستگی می‌گوید:

«من ساعت شش صبح بیدار می‌شوم، وضو می‌گیرم، نماز می‌خوانم، به همسر بیمارم غذا می‌دهم و بعد به تکیه می‌آیم. هر کاری لازم باشد انجام می‌دهم؛ از خرد کردن پیاز و سیب‌زمینی گرفته تا پخت و بسته‌بندی وعده‌های غذایی.»

او ادامه می‌دهد: «گاهی به‌قدری خسته و درد پاهایم شدید می‌شود که نمی‌توانم راه بروم. گاهی در وسط خیابان می‌نشینم تا نفسی تازه کنم و دوباره ادامه دهم. وقتی به خانه برمی‌گردم، استراحت کوتاهی می‌کنم و بعد دوباره باید به کارهای خانه، مراقبت از همسر و درس خواندن دخترانم برسم.»

ام هیا از لحظات دردناک هنگام توزیع غذا می‌گوید: «سخت‌ترین بخش کار، دیدن چهره‌ی کودکان و زنان گرسنه است که با چشمانی پر از انتظار برای گرفتن یک وعده کوچک غذا صف کشیده‌اند. گاهی فقط گریه می‌کنم، چون نمی‌توانم برای همه کاری بکنم.»

ام وسام؛ مادری خسته اما مقاوم

در کنار او، ام وسام یکی دیگر از زنان داوطلب در تکیه النصیرات است که با وجود داشتن سه فرزند بیمار مبتلا به صرع و تشنج، هر روز در تهیه غذا برای آوارگان مشارکت می‌کند. او می‌گوید:

«با وجود شرایط سخت خانه، هر روز به تکیه می‌آیم تا در پخت وعده‌های غذایی مانند ماکارونی، برنج و عدس کمک کنم. هدفم این است که خانواده‌های نیازمند را در این شرایط دشوار تنها نگذارم.»

او با اندوه ادامه می‌دهد: «گاهی حتی مواد اولیه ساده مثل برنج یا عدس هم پیدا نمی‌شود. اما ما ادامه می‌دهیم، چون می‌خواهیم به دنیا نشان دهیم که مردم غزه هنوز زنده‌اند و با امید زندگی می‌کنند. من به تکیه نمی‌آیم تا برای خودم غذا بگیرم، بلکه آمده‌ام تا صدای ملت رنج‌دیده‌ام را به جهان برسانم.»

زنان غزه؛ چراغ‌های امید در تاریکی

با وجود تمام دردها و مصائب، ام هیا، ام وسام و صدها زن دیگر در اردوگاه النصیرات و سایر مناطق غزه، همچنان بر ادامه فعالیت‌های داوطلبانه خود پافشاری می‌کنند. آن‌ها در حالی در چادرها زندگی می‌کنند و از گرسنگی و بیماری رنج می‌برند که باز هم به دیگران کمک می‌کنند تا هیچ کودک یا خانواده‌ای بدون غذا نماند.

ام هیا با تأکید بر استمرار این تلاش‌ها می‌گوید:

«بسیاری از زنان در غزه بیمار یا زخمی هستند و حتی غذای کافی برای خود و فرزندانشان ندارند، اما همچنان برای بقا و کمک به دیگران می‌کوشند. ما یاد گرفته‌ایم که حتی در بدترین شرایط، تسلیم نشویم.»

گزارش‌های بین‌المللی؛ زنان فلسطینی زیر فشار دوچندان

گزارش‌های منتشرشده از سوی سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی تأیید می‌کنند که زنان فلسطینی در غزه بیش از هر زمان دیگری در معرض فشارهای روانی، جسمی و اقتصادی قرار دارند. آنان در شرایطی زندگی می‌کنند که دسترسی به آب، برق، دارو و غذا تقریباً غیرممکن است. در عین حال، همین زنان ستون اصلی خانواده‌ها هستند و با وجود تمام دشواری‌ها، با فعالیت‌های داوطلبانه در تکیه‌ها و مراکز کمک‌رسانی، امید را در دل مردم زنده نگه می‌دارند.

این تلاش‌های بی‌وقفه، امروز نه تنها نشانه‌ی ایستادگی و همبستگی زنان فلسطینی است، بلکه پیامی انسانی برای جهان دارد؛ پیامی که از دل ویرانی غزه برمی‌خیزد و می‌گوید: «ما هنوز اینجا هستیم، می‌جنگیم، می‌سازیم و امید را از خاکستر برمی‌انگیزیم.»