روایت تبعید حابس بیوض پس از رهایی از زندان‌های رژیم صهیونیستی

این خانواده فلسطینی سه دهه را در انتظار شنیدن نوای شادی و دعای خیر سپری کردند، اما این انتظار برای پایان دوری به نتیجه‌ای تلخ ختم شد؛ چرا که آزادی حابس، یکی از ۱۵۴ اسیر فلسطینی، منوط به تبعید او به خارج از سرزمین فلسطین بود. در پی اجرای این سیاست، جوانان مبارز فلسطینی پس از رهایی، مستقیماً به قاهره فرستاده شدند تا شیرینی آزادی فرزند، کام خانواده آل بیوض را به طور کامل نگیرد.

با این وجود، «انتصار بیوض»، مادر حابس، از این که فرزندش پس از سه دهه اسارت، دوباره طعم آزادی را چشیده است، خدا را شکرگزار است. او در گفت‌وگو با تسنیم گفت: «خدا را شکر که پاداش صبر و بردباری ما را داد و باعث آزادی حابس و دوستانش شد. امیدوارم روزی برسد که آزادی نصیب سایر اسرایی شود که خانواده‌هایشان همچنان چشم‌انتظار پایان این دوری هستند. ان‌شاءالله خداوند به ما آرامش دهد. من به خدا توکل می‌کنم و شکر می‌کنم که فرزندم آزاد شده و می‌تواند هر چه دوست دارد بخورد و هر کجا که مایل است برود. شکر می‌کنم که گشایشی حاصل شد و او را از تاریکی به سوی نور هدایت کرد.»

مادر در اوج مکالمه تلفنی، پیامی دل‌نشین برای پسر تبعیدی‌اش فرستاد: «به خدا توکل کن، دنیا همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخد؛ یک روز بد و تاریک است و یک روز خوب و روشن.»

از سوی دیگر، «حابس بیوض»، آزاده‌ای که به مصر تبعید شده است، اگرچه تأکید می‌کند که احساساتش پس از آزادی در کلمات نمی‌گنجد، اما اذعان دارد که اولین و بزرگ‌ترین خواسته او بازگشت فوری به خانه و در آغوش کشیدن مادر، برادر و خواهرش بود.

حابس در این باره توضیح می‌دهد: «ما اینجاییم و هیچ کس نمی‌تواند احساس درونی‌اش را با کلمات بیان کند؛ هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند احساساتم را توصیف کند. اما ما به عنوان اسرا قرار بود آزاد شویم و در عمل هم از زندان خارج شدیم. اولین خواسته ما بازگشت به خانه‌مان بود. وقتی نتوانیم به خانه خود بازگردیم، بقیه گزینه‌ها و راه‌ها برای ما یکسان و بی‌تفاوت است.»

او در ادامه با تشریح وضعیت اسف‌بار اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی، به ویژه پس از عملیات اخیر، وضعیت داخل زندان‌ها را بسیار وخیم‌تر از تصورات عمومی دانست و به همین خاطر نگران تک تک اعضای خانواده‌مان هستیم که آسیبی به کسی از آنها وارد نشود.

حابس در حال حاضر در مصر زندگی می‌کند، در حالی که خانواده‌اش در مزرعه غربی ساکن هستند. بر اساس تصمیمات سیاسی اتخاذ شده توسط نیروی رژیم اشغالگر، آن‌ها ممنوع‌السفر هستند و اجازه‌ی خروج از فلسطین اشغالی برای دیدار با فرزند آزاده‌شان را ندارند. این تصمیم، خانواده را حتی از در آغوش کشیدن حابس محروم کرده و لحظه‌ی آزادی او را به فصلی جدید از غربت و انتظار تبدیل نموده است.

«امتیاز بیوض»، خواهر حابس، با چشمانی اشکبار به سؤالات خبرنگار ما پاسخ داد و از دلتنگی وصف‌ناپذیرش برای برادرش گفت: «گذرنامه‌ام را گرفتم و قصد سفر به قاهره را داشتم… گفتم سینه خیز هم که شده می‌روم… دیگر نمی‌توانم بیشتر از این صبر کنم. مدت‌هاست او را ندیده‌ام؛ دلم آتش گرفته، دیگر طاقت فراقش را ندارم. من برادرم را می‌خواهم… دوست دارم با برادرم زندگی کنم، به خدا این حق من است.»

خانواده بیوض نیز مانند ده‌ها خانواده فلسطینی دیگر، هدف سیاست «مجازات دسته‌جمعی» قرار گرفته‌اند؛ رژیم صهیونیستی آن‌ها را از سفر به خارج از اراضی فلسطین محروم کرده است، تنها به این دلیل که رؤیای دیدار فرزندان آزاده‌شان را در سر داشتند. این سیاست، فلسطینی‌ها را حتی در شادی‌هایشان محاصره کرده و آزادی را به غربتی تازه و خانه را به زندانی دیگر بدل ساخته است.

خبرگزاری تسنیم