روایت استقامت مادر ۹ شهید

جزیره هرمز، بهشت کانی‌شناسی ایران، نه‌تنها به‌خاطر زمین رنگین و کانی‌های نابش، بلکه برای خلوص دل مردمانش شناخته شده است. این جزیره کوچک، باوجود وسعت کم و جمعیت محدود، بیشترین شمار شهید را نسبت به هر نقطه دیگر ایران به انقلاب و اسلام هدیه کرده و ازاین‌رو «جزیره الشهدا» نام گرفته است. محور این ایثار، بانویی است که تجسم کوه صبر و ایمان بود: شهیده فاطمه نیک.

فاطمه نیک (درویشی) متولد ۱۳۰۰ در هرمز، از زنان فعال دوران دفاع مقدس بود. پسران جزیره که با دریا مأنوس بودند، اغلب به گردان غواصان لشکر ۴۱ ثارالله می‌پیوستند و شهدای غواص بسیاری از این خطه برخاستند. زندگی فاطمه نیک، روایتی از فداکاری بی‌پایان است:

در سال ۱۳۶۱، دو پسرش، محمد و علی گلزاری، در عملیات فتح‌المبین به شهادت رسیدند.

در سال ۱۳۶۲، برادرش موسی درویشی (فرمانده سپاه هرمز) در عملیات خیبر شهید شد.

خواهرزاده‌اش، محمدشفیع مدنی، نیز در همان عملیات به شهادت رسید.

در سال ۱۳۶۴، پسر سومش، غلام (غواص و استاد شنا)، در عملیات والفجر ۸ در فاو شهید شد.

دامادش، عبدالعلی دریانورد، در ادامه همان عملیات به شهادت رسید.

در سال ۱۳۶۵، دو برادرزاده‌اش، حر و عبدالحسین درویشی، در عملیات کربلای ۵ و در اثر حملات شیمیایی بعثی‌ها شهید شدند.

بااین‌همه فاطمه نیک هرگز تسلیم غم نشد. او در پشت‌جبهه، نماد امید و ایستادگی بود؛ به خانواده‌های شهدا سر می‌زد، در تدارکات جنگ مشارکت داشت و حتی به‌عنوان مشاور و مصلح اجتماعی، به حل اختلافات خانوادگی کمک می‌کرد. او به حضرت فاطمه زهرا (س) ارادتی ویژه داشت و در برپایی هیئت‌های مذهبی و آموزش کودکان پیشگام بود.

در سال ۱۳۶۶، فاطمه نیک برای انجام حج به مکه رفت. در مراسم برائت از مشرکین، مورد هدف گلوله وهابیون قرار گرفت و در نهم مرداد ۱۳۶۶، در ۶۶ سالگی، به شهادت رسید. پیکر پاکش در زادگاهش، جزیره هرمز، به خاک سپرده شد تا نماد ایمان و مقاومت مردم این دیار باشد.

خبرگزاری فارس