روایتی از سرکوب صدای زنان مسلمان در غرب

دختر مسلمان آمریکایی از سیاست های تبعیض آمیز فرانسه و آمریکا علیه مسلمانان می‌گوید‌.

پدرم پس از حضورش در بازی‌های تابستانی مونترال در سال ۱۹۷۶، نام من را به نام ژیمناستیک المپیک، نادیا کومانچی، نامگذاری کرد. در حالی که من ردپای ورزشی او را دنبال نکردم، مسیر خود را به عنوان یک روزنامه نگار، وکیل و استاد حقوق ترسیم کردم نام من نادیا احمد می‌باشد. من به عنوان یک دانشجوی مسلمان که قوانین را رعایت کرده و به عدالت اجتماعی در حوزه کاری و دانشگاه پایبند هستم اما رفتار کنونی با زنان مسلمان را عمیقاً نگران کننده میبینم.

مواردی که بر نگرانی من می افزاید از ممنوعیت حجاب برای ورزشکاران مسلمان فرانسوی در المپیک پاریس گرفته تا عملکرد کمیته ملی دموکراتیک ایالات متحده (DNC) با نمایندگان مسلمانان آمریکا‌.

المپیک که ظاهراً اوج وحدت جهانی است، عملاً به زنان مسلمان فرانسوی گفته است که ایمان خود را پشت در بگذارند. این صرفاً یک مسئله لباس پوشیدن نیست، بلکه نقض اساسی آزادی های مذهبی و استقلال شخصی است که ریشه در سیاست های گسترده تر فرانسه دارد چرا که در سال ۲۰۰۴، مجلس سنای فرانسه لایحه‌ای را تصویب کرد که در آن استفاده از نمادهای مذهبی برجسته در مدارس دولتی ممنوع اعلام شد.

من هم به عنوان یک محقق حقوقی و هم به عنوان یک زن مسلمان آمریکایی، چنین تحولاتی را به نگران‌کننده میبینم، جایی که چالش های دین و مذهب با قوانین اعمال شده دولت ها در تعارض می باشد. ما به عنوان یک جامعه سکولاریسم عاری از هر ارزشهای دینی شده ایم.

زنان مسلمان به وضوح در عرصه سیاسی نیز با محرومیت مواجه هستند، تعداد نمایندگان مسلمان فقط کاهش یک آمار نیست، بلکه کاهش صدای جمعی و قدرت مذاکره است، قدرتی که در جنگ غزه و اسرائیل کاملا سرکوب شده و اجازه دفاع از فلسطین را نمی‌دهند.

گروه های حامی اسرائیل این دستاورد را به عنوان یک پیشرفت قلمداد می‌کنند در حالیکه این پیشرفت نیست، این سرکوب زنان مسلمان است.

رسانه های خبری در غرب آمار کشته شدگان غزه را زیر سوال می برند، گرسنگی دسته جمعی کودکان را نادیده می گیرند و با سکوت خود در نسل کشی شریک هستند. اگر کسی در موضع «کامالا هریس» معاون رئیس جمهور در قبال غزه تردید دارد، وی با اظهارات اخیر خود علیه معترضان در واشنگتن به صراحت بیان کرد: “من هر فردی را که با سازمان تروریستی وحشی حماس ارتباط داشته باشد، محکوم می کنم.”

وجه اشتراک بین ممنوعیت حجاب المپیک در فرانسه و وضعیت نمایندگان در آمریکا و اظهارات کاندیداهای ریاست جمهوری، تبعیض علیه زنان را در جامعه مدرن نشان می‌دهد. تغییرات و قوانین اعمال شده در هر دو مورد باعث به حاشیه راندن صدای مسلمانان، به‌ ویژه صدای زنانی مانند من شده است. رعایت حقوق همه افراد به چیزی بیشتر از سخن نیاز دارد، به یک ماهیتی که در باطن خود تغییراتی در جهت حمایت بیشتر از زنان مسلمان داشته باشد.

میدل ایست آیی