روانپزشک مخوف که زنان را تبدیل به زامبی می‌کرد!

«اتاق خواب» روایت بدن‌نمایی دختر چهارده ساله‌ای است که روی صحنه‌ای مقابل چشم دانشجویان پزشکی حاضر می‌شود و به دستور سارگانت به آموزش و نمایش می‌پردازد. این کتاب علاوه بر روایتگری در مورد حالات روحی این دختر، بخش مخوف روان پزشکی بیمارستان رویال واترلو در لندن را هم نشان می‌دهد.

سارگانت در بیمارستان روانی بستری بود

شخصیت سارگانت، به‌عنوان چهره اصلی این روایت، به خوبی به تصویر کشیده شده است. سارگانت در ابتدا قصد داشته که پزشک شود و وقتی از این هدف ناکام می‌ماند، دچار فروپاشی روانی و سرخوردگی می‌شود و سر از بیمارستان روانپزشکی درمی‌آورد.

او بعد از رهایی از بیمارستان روانپزشکی، همین رشته را انتخاب می‌کند. سارگانت معتقد است که مغز آسیب دیده با دیگر اندام‌های معیوب تفاوتی ندارد و بهترین راه درمان آن جراحی، شوک الکتریکی، استفاده از دوزهای بالای دارو و یا تهاجمی است.

اتاق خواب دلهره‌آور

روش درمانی او روی بیماران، مخصوصا زنان، بسیار ترسناک است. او بیماران خود را در طبقه بالای بیمارستان، پشت درهای قفل شده نگهداری می‌کرد که بین آن‌ها اتاق شش تخت خوابی با نام «اتاق خواب» وحشتناک‌ترین اتاق بود. در این اتاق، همه بیماران زن با داروهای سنگین می‌خوابیدند و تنها برای نظافت، شوک درمانی یا غذا بیدار می‌شدند.

یک دوره درمانی این روانپزشک، «خواب عمیق» بود که در آن بیماران تا سه ماه بیهوش می‌شدند و پس از بیداری به یک فرد بدون حافظه و صرفا زنده تبدیل می‌شدند.

سارگانت در این کتاب یک موجود شوم با قدرت زیاد در بخش روانپزشکی بیمارستان است. به اعتقاد سارگانت، اینکه بیماران هیچ خاطره‌ای از تعداد شوک الکتریکی دریافت شده ندارند، ارزشمند است.

رفتار نامطلوب سارگانت با زنان

بعضی از بیماران وی در دوران خواب عمیق جان خود را از دست می‌دادند. معمولا خواب‌های مصنوعی که او به بیمارانش تحمیل می‌کرد، عوارضی مانند زخم بستر، عفونت و لخته شدن خون را به دنبال داشت.

تسلط او روی زنان و رفتارهای ناهنجارش با آن‌ها زن ستیزی وی را نشان می‌دهد. سارگانت، استقلال زنان را مساوی با دیوانگی می‌دانست و به اصلاح اجتماعی معتقد بود. او با روش‌های خاص خود خاطرات بسیاری از زنان را از بین برد و آن‌ها را با چنین شرایطی به خانواده‌هایشان تحویل داد.

کاماپرس