رفتارهای زن سالارانه در جامعه ناشی از نقش منفعل پدر است

رزیتا ذبیحی، مشاور خانواده درباره تأثیرات رفتار پدر روی زنانگی یک دختر اظهار کرد: باتوجه به این که هر فرد در خانواده تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، روش‌های یادگیری، خوارک‌ها و محرک‌ها است؛ از همین رو الگو‌های فرزندپروری از جمله بحث‌های طولانی است.

وی هر فرد را نتیجه کنش متقابل ژن و محیط دانست و افزود: به عبارت دیگر هیچ وقت یک ویژگی در فرد صرفا نتیجه یک رویداد، یک تربیت و یا یک الگوی خاص نیست. همچنین باید توجه داشت که اثرات کنش متقابل این موضوعات تا آخر عمر همراه فرد هستند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه، رابطه پدر و دختر را یکی از مهم‌ترین روابط خانوادگی دانست و گفت: با توجه به این که این نوع رابطه تأثیرات مثبت یا منفی زیادی از خود به جای می‌گذارد؛ باید در ایفای نقش خود کوشا باشیم. به عبارت دیگر هر کسی در هر مقام مادر، پدر، شهروند، کارمند و… که وجود دارد باید وظایف مرتبط به جایگاه و مقام خود را به خوبی برآورده کنند. از همین رو پدر مسئولیت پذیری که متوجه ویژگی‌های دوره‌های رشدی فرزند خود است یا با شنونده بودن، همراهی کردن و یاری به فرزندان خود تعامل مناسبی را برقرار می‌کند؛ رشد خوبی را برای فرزندان خود رقم می‌زند.

رفتارهای زن‌سالارانه در جامعه ریشه در نقش منفعل پدر دارد

وی با اشاره به والدینی که در دو شیفت شغلی مشغول هستند، تشریح کرد: پدری که بدون احساس مسئولیت تمام وقت خود را به کار اختصاص می‌دهد؛ یا با منفعل بودن، بی‌تفاوتی، سکوت بی‌جا و حرف نزدن الگوی ضعیفی از خود ارائه می‌دهد تصور الگوی مردانه و مقتدر را در ذهن خانواده خود از بین می‌برد. به طور مثال دختری که در این فضا رشد می‌کند به طور معمول با مادر خود همانندسازی کرده و در همین راستا به جهت جبران فقدان بخش مردانه در زندگی، نیمه مردانه خود را تقویت می‌کند.

ذبیحی با اشاره به حالت دوم رشد فرزند دختر کنار یک پدر ضعیف اظهار داشت: همچنین ضعف و انفعال پدر باعث می‌شود دختر نسبت به مرد‌های اطراف و حتی نسبت به مردی که به عنوان همسر انتخاب می‌کند، رفتاری زن سالارانه داشته باشد. به عبارت دیگر دختر ممکن است دختر به حاکمیتی روی بیاورد که در خانواده خود تجربه کرده است.

وی با بیان این که روابط با خانواده به لحاظ تاثیری که در هویت جنسیتی کودک می‌گذارند مهم هستند، گفت: فرزند پسر نیز در اثر تربیت یک پدر ضعیف و منفعل، از پذیرفتن مسئولیت‌های زندگی سر باز خواهد زد و به این ترتیب از پدر خود الگوبرداری می‌کند؛ گاهی نیز در اثر این الگوبرداری، نقش پدرانه و مردانه از زندگی پسر حذف می‌شود. در راستای حذف مردانگی، شاهد افزایش زنانگی در پسر هستیم. به طور معمول این پسر‌ها قربانی تجربیاتی در هویت جنسی خود می‌شوند که لازم به درمان دارد.

دختران «تامبوی» نتیجه تربیت پدران منفعل هستند

ذبیحی نقش مادر را نیز از جمله طرفین الگوسازی دانست و ادامه داد: مادر منفعل یا مادری که ایفا کننده نقش‌های مردانه در زندگی است؛ روی فرزندان خود نیز تاثیرگذار خواهد بود چرا که دختر در صورت همانندسازی با مادر منفعل، شخصیتی منفعل پیدا خواهد کرد. از سوی دیگر اگر دختر ضعف خود را نادیده گرفته و از نقش زنانه خود به سادگی بگذرد، به سمت گرایش‌های مردانه کشش بیشتری پیدا می‌کند.

این مشاور خانواده با اشاره به درمان‌های عمیق روانشناختی، تصریح کرد: اگرچه «تامبوی» به عنوان یک استایل مردانه برای دخترهای پسرنما در مجامع غربی شناخته می‌شود؛ اما ممکن است در ایران، والدین منفعل و ضعیف سبب کشش دختران جوان به این سبک از زندگی باشند. همچنین ممکن است کوتاهی بیش از اندازه مو، پوشاندن بیش از اندازه زنانگی بدن یا استفاده از پوشش‌های منتسب به مردان نیز مصادیقی از تاثیرات پدر منفعل و مادر با نقش مردانه در زندگی یک دختر باشد.

وی در ادامه با بیان این که پسرها نیز در جوار یک مادر منفعل و پدری قوی واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند؛ تصریح کرد: به طور معمول این پسرها در زندگی مشترک خود مانع دخالت زن در زندگی می‌شوند؛ همچنین انتظار اطاعت زن در همه مواضع زندگی را از همسر آینده خود دارند که به خودی خود می‌تواند دردسرساز باشد.

چگونگی تربیت کودک از توانایی باروری نسل جوان مهم‌تر است

وی ادامه داد: بخش زیادی از سرنوشت کودک به ژنتیک، آموزش و یادگیری‌ای بستگی دارد که در محیط خانواده تجربه می‌کند؛ اگرچه در انتخاب آن نقشی ندارد. از همین رو اولین وظیفه هر فرد در راستای فرزندآوری باید بررسی ویژگی‌هایی باشد که دارد. همچنین ارائه الگوهای مردانه و زنانه که از سوی والدین انجام می‌گیرد یکی از موضوعات مهم در مبحث فرزند پروری است چرا که هویت جنسیتی افراد وابسته به نقش‌هایی است که پدر و مادر ایفا می‌کنند.

ذبیحی با بیان این که مجموعه عوامل، تشکیل دهنده یک مسئله هستند خاطرنشان کرد: اگرچه جامعه ایران پیش از فرزندآوری به جای این که توانایی تعلیم و تربیت کودک را در زوجین بسنجد؛ به توانایی بارداری والدین توجه می‌کند؛ مهم‌ترین موضوع آگاهی بخشی و اطلاع رسانی از طریق رسانه و مشاوره‌های صحیح است. به عبارت دیگر والدین پیش از فرزند آوری باید توجه کنند که به استقبال نسلی نو می‌روند که نسبت به آن مسئولیت و تعهد دارند.

برنا