نیم نگاهی به زندگی نامه ربابه الهی شهرکی

زبابه الهی شهرکی در سال ۱۲۹۴ش در شهر اصفهان و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. او فرزند عالم فاضل زاهد، آقا میرزا محمّد رضا الهی (م : -۱۳۶۱ق) از شاگردان آیت الله العظمی آقا سیّد محمّدباقر درچه ای بود. وی نیز فرزند مرحوم حاج ملاّطاهر شهرکی بوده است.

او عمده تحصیلات مقدماتی را در محضر پدر گذراند. در سال های آخر عمر حاجیه خانم امین، بانو الهی با او مصاحبت و همنشینی داشته و از محضر بانوی ایرانی بهرمند گردیده است. همچنین مدتی از محضر آیت الله شیخ مرتضی اردکانی (م:۱۴۱۷ق) استفاده نموده است.

خانم الهی با بانو عفت الحاجیه امین (۱۳۳۱-۱۳۹۷ق) مؤلف کتاب چهل حدیث امین مراوده و دوستی داشت. بیشترین عامل پیشرفت این زن عالمه تشویق و ترغیب پدر بود. وی بانویی مخلص، با ایمان، صادق، شوخ طبع و بسیار خوش برخورد بود و معتقد بود که علم را باید از افواه یاد گرفت؛ همان طور که خود او نیز احادیث و مطالب زیادی را از پدرش فرا گرفته بود.

بانو الهی ازدواج نکرد و مدتی را نیز در مشهد و تهران به سر برد و دوباره به اصفهان بازگشت. از وی آثار و تألیفاتی متعددی باقی مانده که بیشتر آنها جنبة اخلاقی و معنوی دارند و مشتمل بر توضیح آیات، روایات و حکایات اند.
بانو الهی دوبار قرآن کریم را با دست خط خود کتابت نموده است.

سرانجام این بانوی عالمه به علت ابتلا به سرطان در سن ۶۵ سالگی در غروب روز شنبه۱۷خرداد ۱۳۵۹ش / ۲۳ رجب ۱۴۰۰ق دار فانی را وداع گفت و در جوار قبر پدرش در تکیه بروجردی واقع در تخت فولاد به خاک سپرده شد.