دورکاری، بهترین گزینه برای مادران شاغل

قانون دورکاری در ایران با هدف تسهیل اشتغال و حمایت از بانوان باردار، مادران دارای فرزند زیر شش سال و بیماران خاص تدوین شده است. این قانون از طریق بخشنامه‌ها و آیین‌نامه‌های مربوط، شرایط دورکاری در ادارات و نحوه محاسبه حقوق کارکنان دورکار را تعیین می‌کند.

دورکاری به معنای انجام وظایف شغلی از خارج از محیط فیزیکی سازمان، مانند منزل یا مکان دیگر و با استفاده از فناوری‌های ارتباطی است. این شیوه، امکان انجام کار‌ها را بدون نیاز به حضور در محل کار فراهم می‌سازد و موجب افزایش انعطاف‌پذیری کارکنان، بهبود تعادل میان کار و زندگی شخصی و کاهش هزینه‌های مربوط به رفت‌وآمد می‌شود. با این حال، اجرای دورکاری نیازمند زیرساخت‌های مناسب فناوری اطلاعات و برنامه‌ریزی دقیق همراه با تعیین وظایف مشخص است تا بهره‌وری حفظ شود.

قانون دورکاری برای نخستین بار در ۳۰ خرداد ۱۳۸۹ به تصویب هیئت دولت رسید. هدف این قانون، افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌های سازمانی، کاهش تردد‌های غیرضروری و ایجاد انعطاف در محیط کار اعلام شده است.

در چارچوب این قانون، بانوان شاغل می‌توانند در شرایط خاص، وظایف خود را از راه دور انجام دهند. این امکان برای زنانی که مسئولیت‌های خانوادگی بیشتری دارند، فرصتی برای ایجاد تعادل میان کار و زندگی شخصی محسوب می‌شود. سازمان‌ها و نهاد‌ها نیز موظف به فراهم کردن شرایط لازم برای اجرای این قانون هستند. حقوق کارکنان دورکار همانند کارکنان حضوری محاسبه می‌شود و کارفرمایان باید امکانات لازم را برای انجام وظایف در اختیار بانوان قرار دهند.

در بخش مربوط به بانوان باردار، این قانون به زنان اجازه می‌دهد با تأیید پزشک معتمد، دوران بارداری را به صورت دورکار سپری کنند. در این دوره، کارفرمایان موظف‌اند وظایف متناسب با شرایط جسمی آنان را تعیین کنند و زنان دورکار همچنان از مزایای شغلی از جمله بیمه و مرخصی زایمان برخوردار خواهند بود. هدف از این قانون، حمایت از سلامت مادر و جنین و تسهیل دوران بارداری برای بانوان شاغل عنوان شده است.

قانون دورکاری بیماران خاص نیز با هدف کاهش فشار جسمی و جلوگیری از تشدید بیماری تصویب شده است. بیماران خاص می‌توانند با ارائه مدارک معتبر، درخواست دورکاری خود را ثبت کنند و کارفرمایان ملزم به فراهم کردن شرایط لازم هستند. حقوق و مزایای این افراد باید بدون تبعیض پرداخت شود و آنان همچنان تحت پوشش بیمه و حمایت‌های قانونی قرار دارند.

همچنین قانون برای مادران دارای فرزند زیر شش سال با هدف حمایت از بانوان دارای فرزند خردسال در نظر گرفته شده است. بر اساس این قانون، مادران می‌توانند برای مراقبت بهتر از فرزندان خود به صورت دورکار فعالیت کنند. این اقدام به ویژه برای مادرانی که امکان استفاده از مهدکودک را ندارند، سودمند است. سازمان‌ها و نهاد‌های دولتی و خصوصی با موافقت مدیران می‌توانند این تسهیلات را فراهم کنند. در برخی موارد نیز الگوی دورکاری ترکیبی پیشنهاد می‌شود که بر اساس آن مادران بخشی از هفته را به صورت حضوری در محل کار حضور پیدا کنند.

جوان آنلاین