دهه هفتادی‌ها و دهه هشتادی‌ها، پرچم دار طلاق و ازدواج مجدد در ایران

به گزارش جهان بانو، ازدواج مجدد در ایران رشد چشمگیری پیدا کرده و در شش سال ۱۷درصد افزایش داشته است. سازمان ثبت احوال کشور اطلاعاتی را در این باره منتشر کرده است که نشان می‌دهد در سال۱۳۹۲، پنج درصد از کل ازدواج‌های ثبت‌شده در کشور، برای بار دوم یا سوم به ثبت ‌رسیده اند و این عدد در سال ۱۳۹۸، ۲۲ درصد افزایش داشته است. در سال۱۳۹۸، ۱۷٫۱درصد از ازدواج‌های مردان مربوط به آن دسته از آقایانی بوده است که برای بار دوم ازدواج کرده‌اند. در زمینه ازدواج مجدد خانم ها ۱۵٫۴ درصد از ازدواج‌ها نیز به آنان تعلق دارد.

در آمار ثبت احوال نکته‌های جالب دیگری نیز به چشم می‌خورد؛ مانند اینکه سهم مردانی که پیش از این هرگز ازدواج نکرده بودند و برای نخستین‌بار اقدام به با یک زن مطلقه کرده اند، از یک‌درصد در سال۹۲ به حدود پنج درصد در سال۹۸ رسیده است. گفتنی است که استان‌های مختلف در این زمینه الگوی متفاوتی دارند و بیشترین درصد ازدواج مجدد زنان و مردان به این صورت مربوط به استان های تهران و البرز است.

همچنین بر اساس آمار ثبت احوال در سال۹۸، قریب به هشت درصد از طلاق‌ها برای ازدواج دوم و بیشتر است که این مسئله در استان‌های هرمزگان و بوشهر بیشتر از دیگر استان‌ها مشاهده می‌شود.

ظاهرا طلاق‌های مکرر به یک جریان فکری و فرهنگی تبدیل شده است که می‌تواند آسیب زا باشد و لازم است که متولیان فرهنگی برای این مسئله چاره ای بیندیشند. نکته دیگری که در آمارها مشاهده می‌کنیم این است که هر اندازه زنان در هنگام ازدواج جوان‌تر باشند، سرعت ازدواج مجدد آن ها پس از طلاق بیشتر است؛ به‌عنوان مثال در آمارها این موضوع به کرّات مشاهده می شود که متولدین نیمه اول دهه۸۰ در سال۹۷ پس از حدود پنج ماه از جاری شدن صیغه طلاق ازدواج کرده‌اند؛ درحالی‌که برای بانوانی با سن و سال بیشتر این زمان بیشتر از یک‌سال بوده است.

بر اساس آمار بهزیستی ازدواج مجدد در متولدین دهه۷۰ بیشتر از متولدین دهه۵۰ و ۶۰ است؛ همانطور که طلاق نیز در میان آنها بیشتر دیده می‌شود.

در کل می توان گفت که میانگین سن طلاق برای بانوان حدود ۳۳سال است، اما میانگین سن طلاق در متولدین دهه ۵۰حدود ۳۱سال و دهه ۶۰ حدود ۳۰سال و نیمه اول و دوم دهه ۷۰ به‌ترتیب ۲۲سال و ۱۸سال و برای نیمه اول دهه۸۰ حدود ۱۵سال به ثبت رسیده است. گفتنی است که ازدواج مجدد در متولدین دهه ۷۰ و ۸۰ بیشتر است و این موضوع نشان دهنده رویکرد اجتماعی مردان و زنان مطلقه و خانواده‌های آن هاست.