بررسی «دانش بومی دستبافته‌های زنان سیرجان» در پژوهشکده مردم‌شناسی

زنان سیرجان و روستاهای اطراف آن، با دانش بومی و تجربیات ارزشمندی که در حوزه قالیبافی و گلیم‌بافی دارند نقش کلیدی و مهمی در رشد، ارتقاء و تداوم این هنر و دانش ایفا می‌کنند.
سیرجان

نخستین نشست طرح‌های موظفی پژوهشکده مردم‌شناسی با عنوان «دانش بومی دستبافته‌های زنان سیرجان» در پژوهشکده مردم‌شناسی برگزار شد.

اعظم موسوی کارشناس گروه پژوهشی زیست محیط و مجری طرح در این نشست گفت: فراوانی مواد اولیه بومی و محلی و تنوع ایلات و اقوام مختلف در حوزه فرهنگی جنوب‌شــرق ایران به‌خصوص استان کرمان و شهرِ سیرجان را می‌تـوان به‌عنوان یکی از دلایل شکل‌گیری و گسـترش هنر بافندگی در این حوزه در نظر گرفت که باعث خلق آثار منحصر بفردی از پشم و کُرک طبیعی شده است.

او قالی‌بافی را صنعتی خواند که قشر زنان در تولید آن نقش عمده‌‌ای ایفاء می‌کنند و افزود: زنان سیرجان و روستاهای اطراف آن، با دانش بومی و تجربیات ارزشمندی که در حوزه قالیبافی و گلیم بافی دارند نقش کلیدی و مهمی در رشد، ارتقاء و تداوم این هنر و دانش ایفا می‌کنند.

موسوی، در ادامه با اشاره به اینکه این پژوهش با هدف آشکارتر کردن نقش زنان در دست‌بافت‌ها به‌خصوص فرش و گلیم، انتقال این دانش‌ها و حفظ و تداوم آن به‌انجام رسیده است، به معرفی و تحلیل نمادین انواع نقوش و دست بافته‌ها در میان زنان سیرجانی پرداخت.

ایبنا