حذف خدا و اهل بیت با کتاب‌های «راز» و «معجزه»

چند روز پیش برای سخنرانی به یک مجلس روضه خانگی زنانه دعوت شده بودم. در میانه‌ی بحث گریزی زدم به نقد این شکرگزاری‌ها. همین اشاره کافی بود تا گوش‌ها تیزتر و حواس‌ها جمع‌تر شود. انگار دست گذاشته بودم روی موضوعی که مبتلابه جمع بود. اشتیاق خانم‌ها و چشم‌های پر از سوال‌شان را که دیدم بحث را ادامه دادم. کم‌کم خودشان شروع کردند به اعتراف؛ به اینکه درگیرش هستند و یا قبل‌تر بوده‌اند. اسم کتاب «معجزه» را آوردم و شروع به نقدش کردم. یکی از خانم‌ها که تقریبا میان‌سال بود گفت: « من تازه عضو یکی از این گروه‎ها شدم و  این کتاب رو گرفتم و می‌خونم».

 از رزومه‌ی «راندا برن» نویسنده‌ی کتاب گفتم که یک زن مسیحی استرالیایی است که در مقدمه‌ی کتابش نوشته: «همانطور که طبق قانون جذب هرچیزی مشابه خودش را جذب می‌کند، شکرگزاری در برابر نعمات خداوند هم انرژی مشابه خود را جذب می‌کند.» ایراد اساسی این مدل شکرگزاری مبنای غلط و قانون خرافی آن است. وقتی گفتم قانون جذب ریشه در عرفانی یهودی به نام «کابالا» یا «قباله» دارد که می‌توان از این عرفان به عنوان بخشی از مجموعه دانش سری حاخام‌های یهود یاد کرد، نچ‌نچ‌شان بلند شد.

با اشاره به کتاب دیگر راندا برن، کتاب «راز» نقد را عمیق‌تر پیش بردم. در این کتاب، کائنات جای خدا را گرفته که نقش غول چراغ جادو را برای انسان بازی می‌کند: «در واقع غول تنها به هر یک از خواسته‌های شما پاسخ می‌دهد و آن را اجابت می‌کند. غول همان جذب است که همیشه وجود داشته است و به هر آنچه شما بر زبان می‌آورید، در موردش فکر می‌کنید یا به آن عمل می‌کنید، پاسخ می‌دهد»

خدایی که «راندا برن» از آن دم می‌زند، خدایی است که خودش را  وقف هوس‌های انسان کرده و هرچه انسان اراده کند او هم اراده می‌کند و این یعنی «اومانیسم». کار به اینجا ختم نمی‌شود. در کتاب «راز» به صراحت هرگونه مبارزه‌ای نفی می‌شود: «مبارزه با فقر، مبارزه با جنگ، مبارزه با مواد مخدر، مبارزه با تروریسم و مبارزه با خشونت در عمل میزان بیشتری از آنچه نمی‌خواهیم را به ارمغان می‌آورد؛ زیرا هر آنچه در برابرش مقاومت کنید، برجا خواهد ماند.»

به خانم‌ها گفتم اینکه از برخی می‌شنوید: «وقتی مرگ بر آمریکا می‌گید به خودتون برمی‌گرده» یا «زیارت عاشورا را بدون لعن بخونید» به خاطر تأثیر همین آموزه‌های خرافی است که بر خلاف آیات قرآن است: «لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داوود»

یکی دیگر از خانم‌ها گفت: «مدتی درگیر این دوره‌ها بودم اما بعد به خودم گفتم پس امام زمان کجای این آموزه‌هاست. همین فکر باعث شد که دیگه ادامه ندادم. اما سواد نقدش را نداشتم» حرفش را روی هوا قاپیدم و از آن به عنوان مؤیدی برای نقد بعدی کتاب «معجزه» استفاده کردم. این کتاب در ۲۸ گام شکرگزاری را جلو می‌برد.

در گام دوم به مخاطب می‌گوید: «سنگی پیدا کن. سنگی که در کف دستت جا بگیرد و بتوانی دست خود را به دور آن مشت کنی. سنگی که صیقلی و نرم باشد، لبه‌های تیز و خشن نداشته باشد، سنگین نباشد و با لمس آن احساسی دلپذیر پیدا کنی». در ادامه از او می‌خواهد هر شب قبل از خواب این سنگ را لمس کند، عبارت جادویی سپاس‌گزارم را به زبان آورد و سنگ جادویی را به جای خودش برگرداند و این عمل را هر شب تکرار کند.

 حرفم که به اینجا رسید از خودشان پرسیدم: «این گام شما را به یاد چی می‌اندازه؟» اکثرشان گفتند: «بت‌پرستی» با تأیید پاسخشان ادامه دادم که این کلا‌س‌ها به مرور دست ما را از دست خدا و اهل بیت ‌علیهم‌السلام جدا می‌کند و سراب را برایمان جایگزین آب می‌کند. با روایتی از امام محمد باقر علیه‌السلام که فرمودند: « يَمُصُّونَ اَلثِّمَادَ وَ يَدَعُونَ اَلنَّهَرَ اَلْعَظِيمَ…مردم باقی مانده‌ی آبی که ته برکه مانده را مي‌مكند و نهر بزرگ را رها مي‌كنند..» بحثم را تمام کردم و تلنگر زدم چرا وقتی ما دعای ۳۷ صحیفه‌ی سجادیه در باب شکرگزاری را داریم باید سراغ یک زن مسیحی با عقاید شرک‌آلود برویم؟! آیا این عقب‌گرد در ایمان نیست؟

مریم اردویی