جامعه‌ی جهانی و به فحشا کشاندن کلمات

شما هم حتما با نام‌های پرطمطراقی که سازمان ملل برای روزهای یک سال انتخاب می‌کند آشنا هستید. مثلا ۲۵ نوامبر را روز مبارزه با خشونت علیه زنان، ۸ مارس را روز جهانی زن و ۲۸ اوت را روز مبارزه با تروریسم اعلام کرده‌ است. عناوینی که بیشتر زینتی‌اند تا حقیقی. چراکه اگر فلسفه‌ی این نام‌گذاری‌ها کاستن از خشونت علیه زنان جهان، تکریم آنها و کاهش تروریسم باشد چرا در عمل ما عکس آن را شاهدیم.

به عنوان مثال در یک سال گذشته هفده هزار کودک و زن فقط در ۱۲ ماه گذشته در غزه، تنها زندان رو باز دنیا به شهادت رسیده و هدف تروریسم منطقه یعنی رژیم شیطانی صهیونیسم با حمایت دول غربی قرار گرفته‌اند. همین پارادوکس عملی است که من را به یاد مطلبی از شهید آوینی می‌اندازد.

او در کتاب رستاخیز جان به نقل از آلبر کامو، فیلسوف و نویسنده‌ی فرانسوی مطلبی را در مورد به فحشا کشاندن کلمات نقل کرده و می‌نویسد: «ما امروز شاهد عواقب همان امری هستیم که کامو می‌گفت؛ به فحشا کشاندن کلمات. هیچ کلمه‌ای دیگر در شأن حقیقی خویش واقع نیست و در فرهنگ رسانه‌ای، هر کلمه بر انواع و اقسام معانی متضاد دلالت دارد».

 قصه‌ی این نامگذاری‌ها توسط سازمان ملل نیز، طبق آنچه این فیلسوف فرانسوی گفته، ابتلای به فحشای کلمات است. یک روز را به منع خشونت علیه زنان اختصاص می‌دهند و در بیانیه مجمع عمومی‌شان می‌نویسند: «هرگونه عمل خشونت آمیز بر پایه جنسیت که منجر به آسیب فیزیکی (بدنی)، جنسی یا روانی زنان بشود» ممنوع است. اما در عمل جنگ‌افروزی و رشد صنعت اسلحه‌سازی که دستاورد بنیان‌گذاران سازمان ملل است کمتر نمی‌شود؛ عاملی که علت کشته‌شدن زنان و دختران بی‌پناه منطقه و برهم خوردن آرامش روانی‌شان است. روز دیگری را به مبارزه با تروریسم اختصاص می‌دهند، در حالی‌که همان‌ها در عمل، رژیم تروریستی و آپارتاید صهیونیسم را به رسمیت شناخته‌، گروه‌های شبه نظامی صهیونیستی را در فلسطین تشکیل داده و گروه مخوف «هاگانا» را خلق کرده‌اند؛ گروهی که پس از تاسیس «اسرائیل» هسته‌ی ارتش این رژیم را تشکیل داده و اعضای برجسته‌ی آن در سال ۱۹۳۱ با حمایت‌های مالی و سیاسی انگلستان سازمان «آرگون» را بنا نهاده و با شعار « فقط و فقط اسلحه کارساز است» بزرگترين نقش را در برپایی دولت تروریستی صهیونیسم و قتل و آواره‌سازی فلسطينی‌ها ایفا کرده است.

آمریکا داعش را به وجود می‌آورد و جولانی را از لیست تروریسم خارج می‌کند اما در یک تناقضی آشکار سرداران ایرانی را در همان  لیست قرار می‌دهد که هم خود قربانی ترورند و هم اهل مبارزه با گروه‌های تروریستی چون داعش‌. از همین رو است که معتقدم جامعه‌ی جهانی مبتلا به فحشای کلمات است.

مریم اردویی