تنهایی طولانی در زنان میانسال خطر مرگ را سه برابر افزایش می‌دهد

احساس تنهایی بخشی طبیعی از زندگی است، اما در صورتی که به وضعیت مزمن تبدیل شود، می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت انسان بگذارد. یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که این مسئله به‌ویژه برای زنان میانسال خطرات بیشتری دارد و می‌تواند با مرگ زودرس مرتبط باشد.

احساس تنهایی و تأثیرات آن بر سلامت روانی و جسمی انسان‌ها سال‌هاست که در کانون توجه قرار دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که تنهایی می‌تواند با مشکلاتی نظیر افسردگی، زوال عقل، بیماری‌های قلبی و دیابت مرتبط باشد. با این حال، بیشتر این مطالعات تنها به همبستگی‌ها پرداخته و شواهد قوی از رابطه علت و معلولی ارائه نکرده‌اند. زنان میانسال به‌خصوص در دوره‌ای از زندگی قرار دارند که با تغییرات عمده‌ای از جمله مسئولیت‌های مراقبت از کودکان یا والدین سالمند، ورود به دوران یائسگی، بازنشستگی یا ترک خانه توسط فرزندان مواجه می‌شوند؛ شرایطی که ممکن است احساس انزوا و کاهش ارتباطات اجتماعی را تشدید کند.

پژوهشگران دانشگاه سیدنی به همراه دانشگاه نیوساوث‌ولز و دانشگاه وسترن سیدنی تحقیقی را انجام داده‌اند که برای نخستین بار رابطه‌ای علّی بین احساس تنهایی مزمن و مرگ زودرس در زنان میانسال را نشان می‌دهد.

این مطالعه تحت سرپرستی پروفسور ملودی دینگ از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه سیدنی و با همکاری دکتر نتا هاگانی انجام شده است. آن‌ها با استفاده از داده‌های طرح طولی سلامت زنان در استرالیا که از سال ۱۹۹۶ آغاز شده و وضعیت بیش از ۵۷ هزار زن را مورد بررسی قرار داده، به این نتایج دست یافته‌اند.

روش تحقیق بر اساس داده‌هایی است که هر سه سال یک‌بار از شرکت‌کنندگان جمع‌آوری شده است. پژوهشگران زنانی را مورد بررسی قرار داده‌اند که در آغاز مطالعه بین ۴۸ تا ۵۵ سال سن داشته و وضعیت سلامت آن‌ها را طی ۱۵ سال بعد پیگیری کرده‌اند. پرسش‌ها شامل ارزیابی سطح سلامت و احساس تنهایی شرکت‌کنندگان بوده است.

نتایج این تحقیق نشان داد زنانی که در طول ۱۵ سال هرگز احساس تنهایی نکرده‌اند، احتمال مرگ زودرس آنها حدود ۵ درصد بوده است؛ در حالی که این رقم برای زنانی که در تمام این دوره احساس تنهایی را گزارش کرده‌اند، به ۱۵ درصد یعنی سه برابر افزایش یافته است.

علاوه بر این، مشخص شد که هرچه احساس تنهایی بیشتر و پایدارتر باشد، خطر مرگ نیز افزایش می‌یابد. این رابطه به‌صورت «وابسته به میزان» بوده، به این معنا که دفعات بیشتر تجربه احساس تنهایی با افزایش احتمال مرگ زودرس همراه است.

این یافته‌ها از آن جهت اهمیت دارند که تنهایی را به‌عنوان یک عامل خطر واقعی و قابل اندازه‌گیری در نظر می‌گیرند؛ عاملی که باید مشابه فشار خون بالا یا کلسترول توسط پزشکان مورد ارزیابی قرار گیرد. پژوهشگران همچنین بر لزوم افزایش آگاهی عمومی درباره احساس تنهایی تأکید کرده‌اند تا این احساس طبیعی کمتر با شرم و سکوت همراه شود.

مقاله علمی و فنی مرتبط با این تحقیق در نشریه پزشکی BMJ Medicine منتشر شده است که یکی از مجلات وابسته به سازمان BMJ (گروه انتشارات پزشکی بریتانیا) به شمار می‌رود.

ایسنا