نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
روز زن تنها یک روز در تقویم نیست و فرصتی برای بازخوانی جایگاه و نقش زنان در جامعه امروز محسوب میشود. بار بسیاری از تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور بر دوش زنانی است که گاهی نامشان شنیده نمیشود، اما اثر حضورشان در زندگی، شهر و آینده ملموس است. جامعهشناسان نیز معتقدند که هیچ جامعهای بدون مشارکت مؤثر زنان نمیتواند به پیشرفت پایدار دست یابد، چراکه زن نه تنها نیمی از جمعیت، بلکه نیمی از تعادل روانی، اخلاقی و هویتی جامعه است.
با وجود این، زن در عصر جدید با پرسشها و چالشهای تازهای روبهروست. جریانهای فرهنگی مختلف برداشتهای متفاوتی از زن ارائه میکنند؛ زنِ شاغل و مدرن که نقش خانوادگیاش کمرنگ شده یا زنِ خانهنشین که از عرصه اجتماعی دور مانده است. هیچکدام پاسخ کاملی به نیازهای زن ایرانی امروز نمیدهد؛ زنی که میخواهد هم مادر باشد، هم فعال اجتماعی، هم دانشپژوه، هم معنوی و هم اثرگذار. همین موضوع اهمیت مفهوم «الگوی سوم زن مسلمان» را نشان میدهد؛ الگویی که زن را از جامعه جدا نمیکند و او را از خانواده دور نمیسازد، بلکه برای هر دو نقش شأن و جایگاهی قابل احترام تعریف میکند.
این الگو ریشه در تاریخ و تجربه دارد. زندگی حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (س) نمونههایی از زنانی هستند که هم در مسائل اجتماعی زمان خود حضور داشتند و هم ستون خانه و محور تربیت بودند. در دوران معاصر نیز زنانی که در انقلاب، دفاع مقدس و فعالیتهای اجتماعی نقش داشتند، همین الگو را زیستند؛ زنانی که ایمان، خرد، علم و مسئولیتپذیری را در کنار هم جمع کردند. پژوهشهای اجتماعی نشان میدهد زنانی که میان نقش خانوادگی و اجتماعی تعادل برقرار میکنند، از رضایت درونی، سلامت روانی و احساس معنا بیشتری برخوردارند.
جامعه امروز با این پرسش مواجه است که چگونه میتوان نقشآفرینی زنان را تقویت کرد بدون آنکه فشار مضاعفی بر آنها وارد شود؟ چگونه میتوان برای دختران نسل جدید الگوهایی معرفی کرد که توانمندی و حضور اجتماعی را با هویت دینی و معنوی همراه سازد؟ و چگونه میتوان فضایی ایجاد کرد که زن ایرانی بدون احساس دوگانگی، هم در خانه و هم در جامعه حضور مؤثر داشته باشد؟
در آستانه روز زن، تجربه زنانی را بررسی کردهایم که در زندگی، کار، فعالیت فرهنگی و تربیت فرزند معنایی تازه از زنبودن یافتهاند. به همین منظور، گفتوگویی با لیلا صبورینیا، هنرمند و معلم اصفهانی، انجام شد؛ زنی که توانسته میان نقش همسری و مادری، در عرصه اجتماعی نیز به خوبی بدرخشد.
آغاز مسیر حرفهای
لیلا صبورینیا، دانشآموخته رشته هنر اسلامی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه هنر اصفهان، مادر دو فرزند است. مسیر کاری او از سن ۱۲ سالگی و در آموزش نقاشی به کودکان در مساجد آغاز شد و بعدها در هنرستان و دوران کارورزی ادامه یافت. بهطور جدی از دوران دانشجویی وارد حوزه تدریس شد و پس از بازگشت به اصفهان، تدریس را در هنرستانها ادامه داد.
پس از ازدواج و مادر شدن، مدتی را به فرزندپروری اختصاص داد و سپس با بزرگتر شدن فرزندانش، دوباره به مسیر علمی و حرفهای بازگشت. دوران بارداری پسرش را با مطالعه و آمادگی برای کنکور گذراند و همزمان با کارشناسی ارشد، تدریس را از سر گرفت و اکنون با شوق در این مسیر فعالیت میکند.
صبورینیا مهمترین چالش خود را هماهنگکردن مسئولیتهای کاری با وظایف خانوادگی میداند. او با اولویتبندی و درک دقیق نیازهای اطرافیان، مرز میان نقش مادری، همسری و فعالیتهای اجتماعی را مدیریت میکند و خانواده را همواره در اولویت قرار میدهد. برنامه کاری او طوری تنظیم شده که سه روز در هفته کلاس نداشته باشد تا بتواند نقشهای دیگر را با آرامش و کیفیت مطلوب انجام دهد.
او برای برنامهریزی و الگوگیری، رفتارها و عادتهای افراد موفق را با شرایط زندگی خود تطبیق میدهد و بخشهایی که با واقعیت زندگی او سازگار است را به عنوان راهنما انتخاب میکند. تمرکز بر یک مسئولیت واحد و انجام درست آن، انگیزه ادامه مسیر را برای او ایجاد میکند.
نقش مادری و تربیت فرزند
بزرگترین نگرانی او در مسیر مادری، فضای مجازی است که گاهی جای کنترل تربیتی او را میگیرد، اما افتخار او آگاهسازی فرزندش نسبت به استفاده صحیح از این فضا است. همسرش نقش حمایتی مهمی دارد و او را در تصمیمهای تحصیلی و حرفهای دلگرم میکند.
صبورینیا معتقد است زن توانمند کسی است که توانایی رشد فکری، فرهنگی و فردی چندبعدی داشته باشد و بتواند ثمره آن را در قالب شادی، سلامت و آرامش به خانواده هدیه کند. زن توانمند بین رشد فردی و نقش خانوادگی تعادل ایجاد میکند و از هر دو بعد بهره میبرد.
او توصیه میکند بانوان جوان ابتدا به حرفه و شغل خود توجه کنند و پس از ازدواج و حدود دو سال بعد، به مادر شدن روی آورند. شغل والای مادری تا پیش از ورود فرزندان به سن دبستان اولویت دارد و سپس میتوان فعالیت حرفهای و تحصیلی را ادامه داد.
آرزوهای شخصی و حرفهای
یکی از آرزوهای صبورینیا، ادامه تحصیل در مقطع دکترا است. آرزوی دیگر او پرورش دانشآموختگانی است که بر هنر ایران تأثیرگذار و تحولآفرین باشند، همانند شاگردان خانم شکوه ریاضی که پایهگذار مکتب سقاخانهای ایران بودند.
خبرگزاری ایمنا
گفتگوی جهانبانو با بانوان حاضر در مسیر مشایه
آشنایی با اولین موکب بین المللی زنانه
جملات کوتاه برای تشکر از بانوان خادم عراقی
چند توصیه برای مادران جهت در پیادهروی اربعین
به پاس ۱۰۰۰ روز خدمت
جریان مقاومت، جریانی است که باید همچنان خون تازه در آن دمیده شود
سختترین و سوزناکترین درد بشر، درد فراق است
مردم خوب میدانند چه کسی خدمتگزارشان است
یادبود بانوان آمل برای شهید رئیسی و شهدای خدمت