تجربه زنان و مردان از درد متفاوت است

یک مطالعه تازه از دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو که به بررسی مدیتیشن به‌ عنوان روشی برای درمان کمردرد مزمن پرداخته است، نشان می‌دهد که مردان و زنان از مکانیسم‌های بیولوژیکی متفاوتی برای تسکین درد بهره می‌برند. مردان عمدتاً به آزادسازی مواد افیونی درون‌زا که به‌ صورت مسکن‌های طبیعی بدن عمل می‌کنند، اتکا دارند، درحالی‌که تجربه نشان داده زنان برای مدیریت درد به مسیرهای جایگزین و غیر افیونی تکیه می‌کنند.

به نقل از اس‌تی‌دی، داروهای مخدر مصنوعی مانند مورفین و فنتانیل، قوی‌ترین گروه از داروهای مسکن به شمار می‌روند.

تحقیقات نشان داده‌اند که زنان به درمان‌های مواد افیونی که از مولکول‌های مواد مخدر مصنوعی برای اتصال به گیرنده‌های مشابه مواد افیونی درون‌زا استفاده می‌کنند، پاسخ کمتری می‌دهند.

 این ویژگی داروهای اپیوئیدی به درک این موضوع کمک می‌کند که چرا آن‌ها به عنوان مسکن‌های بسیار مؤثر شناخته می‌شوند، اما همچنین خطر وابستگی و اعتیاد را نیز به همراه دارند.

فادل زیدان، پروفسور بیهوشی، بیان می‌کند که تجربه وابستگی به مواد افیونی به این دلیل شکل می‌گیرد که وقتی دوز اولیه دیگر تأثیرگذار نیست، افراد به مصرف مقادیر بیشتری از این مواد روی می‌آورند.

او می‌افزاید که اگرچه یافته‌های ما هنوز در مرحله حدس و گمان هستند، ممکن است یکی از دلایل اعتیاد بیشتر زنان به مواد افیونی این باشد که از نظر بیولوژیکی واکنش کمتری به این مواد نشان می‌دهند و برای تسکین درد نیاز به مصرف بیشتری دارند.

این مطالعه داده‌های دو کارآزمایی بالینی را که شامل ۹۸ شرکت‌کننده، از جمله افراد سالم و کسانی که به کمردرد مزمن مبتلا بودند، ترکیب کرده است.

شرکت‌کنندگان تحت یک برنامه آموزشی مدیتیشن قرار گرفتند و سپس مدیتیشن را درحالی‌که دارونما یا دوز بالایی از نالوکسان دریافت می‌کردند، انجام دادند.

نالوکسان دارویی است که از عملکرد مواد افیونی مصنوعی و درون‌زا جلوگیری می‌کند. در همین حین، آن‌ها یک محرک حرارتی بسیار دردناک اما بی‌ضرر را در ناحیه پشت ساق پا تجربه کردند.

 محققان میزان تسکین درد ناشی از مدیتیشن را در شرایطی که سیستم اپیوئیدی مسدود شده بود، با زمانی که این سیستم سالم بود، اندازه‌گیری و مقایسه کردند.

این مطالعه نشان داد که مسدود کردن سیستم اپیوئیدی با نالوکسان، تسکین درد ناشی از مدیتیشن را در مردان کاهش می‌دهد که این امر حاکی از وابستگی مردان به مواد افیونی درون‌زا برای کاهش درد است.

 در مقابل، نالوکسان تسکین درد ناشی از مدیتیشن را در زنان افزایش داد که نشان می‌دهد زنان بیشتر به مکانیسم‌های غیر افیونی برای کاهش درد تکیه می‌کنند.

هم در مردان و هم در زنان، افرادی که به درد مزمن مبتلا بودند، نسبت به شرکت‌کنندگان سالم تسکین درد بیشتری از مدیتیشن تجربه کردند.

 این نتایج بر لزوم توسعه درمان‌های خاص درد برای مردان و زنان تأکید می‌کند، زیرا بسیاری از درمان‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند، به‌ خوبی برای مردان مؤثر نیستند.

محققان به این نتیجه رسیدند که با تنظیم درمان درد بر اساس جنسیت فرد، ممکن است بتوان نتایج بیماران را بهبود بخشید و وابستگی به مواد افیونی و سوءاستفاده از آن‌ها را کاهش داد.

 این مطالعه اولین شواهد واضح را در مورد تفاوت‌های جنسی در پردازش درد ارائه می‌دهد و باید در هنگام طراحی و تجویز درمان برای دردهای جدی‌تر مدنظر قرار گیرد.

عصر ایران