تا ۵ سال دیگر چند نفر ازدواج ‌می‌کنند؟

رئیس موسسه تحقیقات جمعیتی کشور اعلام کرد میانگین سن در نخستین ازدواج زنان و مردان ایرانی به ترتیب به میزان ۵.۵ و ۳.۵ سال طی سالهای ۱۳۴۵ تا ۱۴۰۲ افزایش یافته است.

محمدجواد محمودی، رئیس موسسه تحقیقات جمعیتی کشور اعلام کرد میانگین سن در نخستین ازدواج زنان و مردان ایرانی به ترتیب به میزان ۵.۵ و ۳.۵ سال طی سالهای ۱۳۴۵ تا ۱۴۰۲ افزایش یافته است.

محمودی سن ازدواج در ایران را یکی از دلایل مهم تغییرات در وضعیت ساختاری خانواده دانست و گفت: هرچه سن کمتر باشد، نشان‌ دهنده پیش‌رسی ازدواج در جامعه است که به طور معمول میانگین سن  بین ۱۵ تا ۳۰ سال در تغییر است.

افزایش میانگین ۵.۵ و ۳.۵ ساله سن ازدواج مردان و زنان

وی با اشاره به آمارهای به دست آمده از سرشماری‌های کشوری، اعلام کرد که میانگین سن در نخستین ازدواج در مقایسه با ۵۵ سال گذشته، به تفکیک برای مردان حدود ۳.۵ سال و برای زنان ۵.۵ سال بیشتر شده و به این ترتیب، میانگین سن در نخستین ازدواج زنان کل کشور در سال ۱۳۴۵ از ۱۸.۴ به ۲۴ سال، در سال ۱۴۰۲ افزایش یافته است.

همچنین، رئیس موسسه تحقیقات جمعیتی کشور از افزایش ۱.۶ سال در میانگین سن در نخستین ازدواج مردان خبر داد و افزود: میانگین سن در نخستین ازدواج مردان در سال ۱۴۰۲ در کل کشور ۲۸.۳ است در حالی که در سال ١٣٩٠، ٢٦.٧ سال بوده است.

محمودی در ادامه با اشاره به میزان ناخالص ازدواج که شامل نسبت بین ازدواج‌های ثبت شده در یک سال معین و جمعیت میانه همان سال بوده که شاخص مناسبی برای بررسی وضعیت ازدواج و تشکیل خانواده در یک جامعه است، بیان کرد: این شاخص ازدواج‌های یک جامعه را در زمان با یکدیگر مقایسه کرده و تغییرات آن را نشان می‌دهد و تعداد ازدواج را از یک جامعه به جامعه دیگر مورد مقایسه و ارزیابی قرار می‌دهد.

وی با اشاره تعداد ازدواج‌های ثبت‌شده در سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۴۰۲ اظهار کرد: در سال ۱۳۴۵، ۱۵۲ هزار و ۴۱۱ ازدواج ثبت شد که این رقم با روند صعودی در سال‌ ۱۳۵۵ به ۱۶۷ هزار و ۹۵۰ ازدواج، در سال ۱۳۶۵ به ۳۴۰ هزار و ۳۴۲ ازدواج،‌ در سال ۱۳۷۵ به ۴۷۹ هزار و ۲۶۳ ازدواج، در سال ۱۳۸۵ به ۷۷۸ هزار و ۲۹۱ ازدواج و در سال ۱۳۸۹ به ۸۹۱ هزار و ۶۲۷ ازدواج یعنی بالاترین میزان خود رسید.

وی ادامه داد: با این وجود پس از آن از سال ۱۳۹۰ به تدریج آمار ازدواج‌ها کاهش پیدا کرد، به گونه‌ای که در سال ۱۳۹۰ به ۸۷۴ هزار و ۷۹۲ ازدواج، در سال ۱۳۹۱ به ۸۲۹ هزار و ۹۶۸ ازدواج، در سال ۱۳۹۲ به ۷۹۵ هزار و ۷۰۰ ازدواج، در سال ۱۳۹۳ به ۷۵۳ هزار و ۳۷۸ ازدواج، در سال ۱۳۹۴ به ۷۰۱ هزار و ۷۱۰ ازدواج،‌ در سال ۱۳۹۵ به ۶۷۱ هزار و ۶۱۷ ازدواج، در سال ۱۳۹۶ به ۶۱۱ هزار و۱۹۲ ازدواج، در سال ۱۳۹۷ به ۵۵۵ هزار و ۶۴۴ ازدواج ، در سال ۱۳۹۸ به ۵۳۵ هزار و ۸۴۹ ازدواج، در سال ۱۳۹۹ به ۵۶۲ هزار و ۲۱۷ ازدواج، در سال ۱۴۰۰ به ۵۷۲ هزار و ۱۱ ازدواج، در سال ۱۴۰۱ به ۵۲۶ هزار و ۹۲۵ ازدواج و در سال ۱۴۰۲ ۴۸۰ هزار و ۸۶۸ ازدواج ثبت شده است.

اوج روند افزایشی ازدواج در سال ۸۹

به گفته رئیس موسسه تحقیقات جمعیتی کشور، آمار و میزان ناخالص ازدواج تا پیش از سال ۱۳۹۰ تحت تأثیر ساختار سنی جمعیت و عوامل دیگر، افزایش داشته و در سال ۱۳۸۹ به اوج خود رسیده است، اما پس ‌از آن تحت تأثیر ساختار سنی رو به کاهش بوده است.

محمودی خاطر نشان کرد: میزان ناخالص ازدواج در ســال ۱۴۰۲، ۵.۷۶  بــه ازای هــر هــزار نفــر بــوده است. این میزان در سال ۱۳۸۹ با ۱۲.۳۱ ازدواج به ازای هر هزار نفر، به اوج خود در چند دهه اخیر رسیده بود. نکته مهم اینکه بر خلاف تصور عموم افراد، کمترین میزان ناخالص ازدواج در طول چند دهه اخیر (۴.۹۸ ازدواج به ازای هر هزار نفر) مربوط به سال ۱۳۵۵و پیش از انقلاب است. کاهش یا افزایش آمار ازدواج‌ در طول ۳۰ سال اخیر، کاملاً منطبق با افزایش یا کاهش جمعیت افراد ۲۳-۱۸ ساله بوده است. البته از سال ۱۳۶۹ تعداد افراد ۲۳-۱۸ ساله در حال افزایش است و تا سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) ادامه داشته است و این افزایش کاملاً با افزایش ازدواج‌ها در کشور تناسب داشته است. سپس در دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰(۱۳۹۹) جمعیت افراد ۲۳-۱۸ ساله کم ‌شده است که همزمان با آن شاهد کاهش تعداد و میزان ناخالص ازدواج هستیم.

پیش‌بینی روند ازدواج و باروری تا سال ۱۴۰۸

وی افزود: در ۳۰ سال اخیر کاهش یا افزایش ازدواج‌، تابع کاهش یا افزایش آمار افراد ۲۳-۱۸ ساله بوده و به این ترتیب همانطور که در سال ۱۳۹۹ ازدواج‌ها حدود ۵ درصد افزایش یافته بود، این انتظار وجود دارد که در صورت تکرار روند ۳۰ سال گذشته، افزایش ازدواج را در طول سال‌های آتی، تا سال ۱۴۰۸ یا ۲۰۳۰ شاهد باشیم. هرچند آمار تعداد ازدواج‌ها در طول ۳ سال اخیر این الگو را تکرار نکرده است.

تحولات تعداد زنان ۴۹-۱۵ ساله نیز براساس تعداد افراد ۲۳-۱۸ ساله از سال ۲۰۳۰ میلادی روند کاهشی پیدا خواهد کرد. به عبارت دیگر تعداد جمعیت زنان در این گروه سنی بارور در ایران پس از سال ۲۰۳۰ کاهش پیدا می‌‌کند و ما از فرصت ۱۲ ساله‌‌ای (از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲) که در آن تعداد زنان در سن باروری بسیار بالا بوده است، استفاده مطلوبی نکرده‌‌ایم. تنها ۶ سال از این فرصت باقی‌مانده است که زمان کمی برای حل این چالش محسوب می‌شود. هرچند در صورت توجه به پیش‌بینی‌های مرکز آمار، ممکن است زمان استفاده از فرصت باقیمانده تا حدودی تفاوت‌ پیدا کند.

اکو نیوز