رشادت زنان در دفاع مقدس به صحنه تئاتر رسید

بخش صحنه ای هجدهمین جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت در حالی در مشهد برگزار شد که ۲ اثر نمایشی به نام های «به حق چیزهای ندیده و نشنیده» از رباط کریم و «هارگیری» از شیراز در این بخش مستقیما به جشنواره تئاتر فجر راه یافتند. می توان از «به حق چیزهای ندیده و نشنیده» به عنوان موفق ترین اثر این دوره در بخش صحنه ای نام برد. این تئاتر که با موضوع زنان در دفاع مقدس در مراسم اختتامیه موفق به کسب جوایز کارگردانی، طراحی صحنه، نویسندگی، بازیگری گروهی و ساختار تله تئاتر شد.

سمیه آباده، کارگردان تئاتر ««به حق چیزهای ندیده و نشنیده» درباره موضوع این تئاتر گفت: موضوع نمایش ما رشادت های زنان در ۸ سال دفاع مقدس بود. ما خودمان شروع به تحقیق درباره شهدای زن و زنانی که پشت جبهه فعالیت می کردند کردیم. وی افزود: از همان روز اول به این شهدا توسل کردیم. کار ما پربازیگر بود و همه بازیگران به جز سارا جمالی هنرجو بودند. همان ابتدا خانم جمالی به من گفت این کار خودش بازیگرانش را کنار هم می چیند. همین طور هم شد. دقیقه آخر تمام بازیگران فیکس شدند. با عشق کار کردیم و با عشق نتیجه اش را دیدیم.

آباده با اشاره به اینکه این نمایش به صورت مستقیم به تئاتر فجر راه یافته بیان کرد: تمرین هایمان را به جد ادامه می دهیم. احتمالا شخصیت یک دختر سوسنگردی، که تازگی درباره آن مطالعه کردم، و زندگی اش در دوران دفاع مقدس برایم جالب آمد به نمایش برای فجر اضافه شود.

وی داستان نمایش را تماما بر اساس سرگذشت واقعی افراد دانست و تصریح کرد: ما این زنان را نمی شناختیم. حدود ۲ سال درباره شهدای زن تحقیق کردم. وقتی سرگذشت و دلاوری های آن ها را متوجه می شدم واقعا تعجب می کردم. هنگام مطالعه سرگذشت آن ها دائما با خودم می گفتم خدایا چه چیزهایی که ما از این زنان نشنیدیم و ندیدیم. سرانجام با نویسنده کار این نام را برای کار انتخاب کردیم.

کارگردان نمایش «بانو گشسب» درباره زمان اکران عمومی تئاتر «به حق چیزهای ندیده و نشنیده» گفت: زمان اجرای عمومی مشخص نیست، احتمالا بعد از جشنواره فجر اکران کنیم. ما در گروه دانش آموز داریم و چون درگیر جشنواره تئاتر مقاومت در مشهد بودیم کمی از درس فاصله گرفتند، سعی می کنیم چند وقتی بگذاریم به درسشان برسند و سپس تمرین برای فجر و اکران عمومی را شروع می کنیم.

سمیه آباده با تاکید بر رشادت های زنان در دوران دفاع مقدس بیان کرد: در این سال ها فیلم و تئاتر دفاع مقدس به سمت کلیشه رفت و به همین علت مخاطب خودش را از دست داد. شهدای زن در دوران دفاع مقدس مانند مردان جانشان را کف دستشان می گذاشتند و به خط می رفتند. ما به خرمشهر رفتیم و با زنانی صحبت کردیم که در دوران جنگ آن جا مانده بودند و خانه هایشان را ترک نکرده بودند. خاطراتی تعریف می کردند که من نویسنده آنقدر در جلسه گریه کردم که نمی توانستم به بقیه سوالات برسم.

خاطرات دختران ۱۵ ساله ای که بسیار متفاوت با نسل ما و بعد ما بودند و انگار هیچ ترسی از مردن نداشتند. بسیاری از شهدا، جانبازان و مجروحان خانم در دوران دفاع مقدس دیده نشدند. خانمی بوده که هنگام کار یک دفعه چیزی در پایش فرو می رود و پای او پاره می شود. بعد نگاه می کنند می بینند جمجمه یک شهید زیر پایش بوده است. یا در خاطره دیگری گفتند خانمی مشغول شستن لباس های رزمنده ها بوده، در همان لحظه گلوله به همسر، پسر و مادرش می خورد و شهید می شوند. بعد ایشان می گوید کارم تمام شود بعد می آیم! کارش را تمام می کند و بعد به غسل و تشییع خانواده اش می پردازد. چیزی که برای هر انسانی سخت است. اینکه داغ ببینی و به خاطر وطن و هموطن های رزمنده ات بمانی و کمک کنی کار هرکسی نیست، به خصوص خانم ها که حساس تر هستند.

وی افزود: این موارد مرا به وجد آورد و احساس می کردم به خانم های آن زمان دِین دارم. همیشه به خودم می گفتم بچه های گروه هم باید آن ها را دقیق بشناسند. هر شب بعد تمرین به تحقیق و هم اندیشی درباره بانوان شهید دفاع مقدس می پرداختیم. به ایده کودکان گروه برای موفقیت به شهدا توسل کردیم. آن ها با هر تفکری به شهدای سرزمینشان اعتقاد، ارادت و باور قلبی دارند.

کارگردان این تئاتر در پایان عنوان کرد: برای زنان اسطوره ای که به تاریخ پیوستند و در همان تاریخ گم شدند؛ این جمله ای است که ما ابتدای تئاترمان می گوییم و همه تیم عاشق این جمله هستیم. جشنواره های حوزه فرهنگ برای ما کاملا ویترین هست و به بچه های سنین کمتر انگیزه تلاش بیشتر می دهد تا راهشان را سالم تر پیدا کنند.

قدس آنلاین