ایمپلنت نوری راه نجات نوزادان از جراحی قلب

برای نوزادانی که با یک مشکل قلبی خاص به دنیا می‌آیند، کاشت «شنت» برای ادامه زندگی آنها ضروری است.

شنت در علم الکترونیک وسیله‌ای است که برای جریان الکتریکی مسیری با مقاومت کم به وجود می‌آورد تا به آن اجازه دهد جریان از نقطه دیگری در مدار عبور کند.

در حال حاضر نوع جدیدی از شنت را می‌توان با استفاده از نور به کار برد که می‌تواند نیاز به جراحی‌های قلب بیشتر را که با بزرگ شدن نوزاد مورد نیاز است، از بین ببرد.

سندرم قلب چپ هیپوپلاستیک وضعیتی است که در آن سمت چپ قلب تا حد زیادی توسعه نیافته است که باعث می‌شود بدن نوزاد نتواند از گردش خون در دیگر اعضای بدنش پشتیبانی کند و نوزاد متولد شده اگر فرایند درمان را طی نکند، زنده نخواهد ماند.

یکی از مراحل کلیدی درمان این عارضه شامل اتصال آئورت به شریان ریوی اصلی است تا جریان خون را از سمت راست قلب به ریه‌ها متصل کند. این اتصال با انجام عمل جراحی قلب باز برای کاشت یک لوله پلیمری به نام «شنت» برقرار می‌شود.

با این وجود، هرچه نوزاد رشد پیدا می‌کند، به شنت‌های بزرگتری برای تطبیق با افزایش حجم خون نیاز دارد، به این معنا که چهار عمل جراحی دیگر در فواصل زمانی مختلف باید صورت گیرد تا این شنت‌ها تعویض شوند. هر جراحی عوارضی را به دنبال دارد که به بدن نوزاد فشار وارد می‌کند.

اینجاست که این شنت جدید مورد استفاده قرار می‌گیرد. این شنت جدید که توسط پروفسور کریستوفر رودل و همکارانش در دانشگاه درکسل فیلادلفیا ابداع شده، دیواره‌های داخلی آن با یک هیدروژل ساخته شده از مولکول‌های پلیمری احاطه شده توسط آب پوشانده شده است.

در شرایط عادی، ضخامت آن ژل تغییر نمی‌کند، با این وجود، هنگامی که در معرض نور آبی قرار می‌گیرد، مولکول‌های پلیمری به یکدیگر متصل می‌شوند و آب را خارج می‌کنند.

بنابراین دیواره داخلی منقبض شده و در نتیجه نازک‌تر می‌شود و در این فرآیند قطر داخلی شنت افزایش می‌یابد. هرچه مدت زمان قرار گرفتن در معرض نور طولانی‌تر باشد، این انقباض افزایش می‌یابد و حجم بیشتری از خون از طریق شنت عبور می‌کند که در این صورت نیازی به تعویض آن نیست.

پروفسور رودل می‌گوید: کودکان صرفا بزرگسالانی در ابعاد کوچک نیستند. آن‌ها به رشد و تکامل ادامه می‌دهند. این چیزی است که ما باید برای زیست‌موادی که مورد استفاده قرار می‌دهیم، در نظر بگیریم.

ایسنا