«اپستاین»، نماد عدالت فروخته‌شده در آمریکا

به گزارش گاردین، جفری اپستاین متولد ۱۹۵۳ در نیویورک، کار خود را به عنوان معلم ریاضی آغاز کرد اما به سرعت به حلقه ثروتمندان و قدرتمندان جهان راه یافت. او با چهره‌های سرشناسی مانند دونالد ترامپ، بیل کلینتون و پرنس اندرو ارتباط داشت و از ثروت خود برای جذب و فریب قربانیان استفاده می‌کرد. اپستاین در جزیره خصوصی خود در کارائیب که به جزیره مرگ معروف شد مهمانی‌های مخفیانه برگزار می‌کرد.

دراین مهمانی‌ها، دختران جوان و نوجوان که عمدتاً از خانواده‌های محروم بودند، وادار به برقراری روابط جنسی با مهمانان ثروتمند و مشهور می‌شدند. پرونده جفری اپستاین فراتر از یک رسوایی جنایی ساده، تصویری هولناک از سیستم‌های قدرتی است که با ایجاد فرهنگ مصونیت برای مردان ثروتمند و تاثیرگذار، سوءاستفاده سازمان‌یافته از زنان و کودکان را برای دهه‌ها امکان‌پذیر کردند. داستان ویرجینیا گیوفره، یکی از قربانیان شجاع این پرونده، نماد مبارزه برای شکستن این سکوت است.

از کلبه درختی تا حلقه اپستاین: داستان یک قربانی

«ویرجینیا گیوفره» که خاطراتش پس از مرگش منتشر شده، شرح می‌دهد که چگونه در۱۷ سالگی و در حالی‌که در اسپای کلاب دونالد ترامپ در پالم بیچ کار می‌کرد، توسط «ماکسول» برای کار به عنوان ماساژور اپستاین استخدام شد. او می‌گوید: از من خواسته شد برای مردی ثروتمند و مرتبط با افراد مشهور کار کنم. این آغاز جهنمی بود که حتی تصورش را هم نمی‌کردم.

اوضاع به سرعت تغییر کرد. گیوفره شرح می‌دهد که چگونه اپستاین و ماکسول او را وادار به انجام اعمال جنسی در خلال ماساژها کردند و سپس او را به عنوان هدیه در اختیار حلقه‌ای از دوستان ثروتمند و قدرتمند اپستاین قرار دادند. یکی از تاثیرگذارترین خاطرات او، ملاقات با شاهزاده اندرو است که به گفته گیوفره، ماکسول به او گفته بود: همینطور که سندریلا شاهزاده خود را ملاقات کرد، تو نیز امروز شاهزاده‌ای خوش‌قیافه را ملاقات خواهی کرد.

چگونه سیستم با قدرت و پول از متجاوزان محافظت می‌کند؟

کارشناسان تاکید می‌کنند آنچه پرونده اپستاین را به نمادی تبدیل می‌کند، نه صرفا جرائم او، بلکه شبکه حفاظتی است که برای دهه‌ها از او و همدستانش محافظت کرد.

فرهنگ سکوت: رسوایی اپستاین نشان می‌دهد که چگونه ثروت و قدرت می‌تواند یک دروازه سکوت ایجاد کند. قربانیان اغلب به دلیل ترس از تلافی، عدم باور شدن، یا شرمساری سکوت می‌کنند. یک بازمانده دیگر از سوءاستفاده جنسی در این رابطه می‌گوید: هیچکس حرف یک دختر جوان را باور نمی‌کند، مخصوصاً وقتی که در مقابل مردی قدرتمند و ثروتمند قرار می‌گیرد.

قانون برای ثروتمندان: محکومیت اولیه اپستاین در سال ۲۰۰۸ که به یک قرارداد توافقی مصون‌بخش و تنها ۱۳ ماه حبس در یک زندان با شرایط ویژه منجر شد، نمونه‌ای بارز از یک سیستم عدالت دوگانه است. این محکومیت نمادین، این پیام را به قربانیان داد که سیستم از متجاوزان محافظت می‌کند.

عادی‌سازی و چشم‌پوشی: بسیاری از افراد مشهور و قدرتمند، با وجود شایعات گسترده، به معاشرت خود با اپستاین ادامه دادند. این عادی‌سازی رفتارهای مجرمانه، فضایی را ایجاد کرد که در آن سوءاستفاده از زنان جوان به عنوان یک امتیاز برای ثروتمندان تلقی می‌شد.

اپستاین؛ نماد یک فرهنگ ریشه‌دار

متخصصان می‌گویند پرونده اپستاین یک استثنا نیست، بلکه نمایش آشکار پویایی‌های مردسالارانه‌ای است که در بسیاری از جوامع ریشه دوانده است. این پرونده جنسیت‌زدگی خصمانه را نشان می‌دهد؛ نگاهی که زنان را جنس ضعیف‌تر می‌داند و سلطه مردان بر آنان را طبیعی جلوه می‌دهد. این فرهنگ به سیستم‌های قدرت اجازه می‌دهد تا قربانیان را ساکت کرده و از مرتکبان محافظت کنند.

اگرچه اپستاین در سلول خود درگذشت وماکسول  به ۲۰ سال زندان محکوم شد، اما بسیاری از سوالات بدون پاسخ مانده‌اند. گیوفره در کتابش می‌پرسد: نوارهای ویدئویی که افبیآی از خانه‌های اپستاین توقیف کرد کجاست؟ چرا منجر به پیگرد قانونی متجاوزان بیشتری نشده‌اند؟

داستان «ویرجینیا گیوفره» و بسیاری از قربانیان دیگر، تنها درباره چند فرد مجرم نیست. این داستان درباره فرهنگ، قدرت و سیستم‌هایی است که باید تغییر کنند. به گفته یک فعال، این پرونده یک بازی سیاسی نیست. این موضوع درباره محافظت از زنان و دختران در برابر تجاوز و تلافی است. تا زمانی که این فرهنگ مورد پرسش جدی قرار نگیرد، داستان‌هایی مانند داستان گیوفره همچنان تکرار خواهند شد.