افزایش زنان  اردنی در مجلس این کشور به عنوان نماینده

خبر اصلی:

در این خبر آمده است که میزان مشارکت زنان در انتخابات به ۴۷٫۸% رسید و در قانون جدید انتخاباتی تونسی، شمار کرسی‌های زنان در مجلس افزایش پیدا کرد.

در ادامه نظرات برخی از نمایندگان خانم را بیان می‌کنیم و دلایل عدم پیروزی زنان در گذشته و افزایش مشارکت آنان در زمان کنونی را مورد بررسی قرار داده است.»

تحلیل خبر:

یکی از نظریات مطرح شده و رایج پیرامون افزایش مشارکت زنان و اعطای فرصت برابر به آنان برای مشارکت در حوزه‌های مختلف اعم از حوزه‌ی سیاسی «تبعیض مثبت» قلمداد می‌شود که بعد از جنگ جهانی دوم از سوی آمریکا و اروپا اعمال شد.

چرایی ایجاد تبعیض مثبت از آن‌جایی است که زنان در طول تاریخ به دلیل ظلم‌هایی که بر آنان روا داشته شد از حقوق مسلم خود از جمله حق مشارکت سیاسی در سطوح کلان و تصمیم‌سازی محروم شدند.

تبعیض مثبت در راستای جبران آن محرومیت شکل گرفته است. ناگفته نماند که این تبعیض مثبت برای اقلیت‌های جوامع نیز اعمال می‌شود.

برای مثال سیاهپوستان آمریکا نیز در برهه‌ای کوتاه مشمول این تبعض مثبت گردیدند. بسیاری از کشورهای جهان نیز این رویه را در پیش گرفته‌اند و کشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس نیز به تازگی این رویه را در دستور کار خود قرار داده‌اند.

علت گرایش کشورها به قوانین تبعیض مثبت آن است که برابری زنان به لحاظ کمی در سازمانها و ارگانها به عنوان مولفه‌ی توسعه یاد شده و این کشورها در رقابت آن هستند که در این رده‌بندی در جایگاه خوبی قرار بگیرند.

غفلت از این موضوع سبب می‌شود تا همگان توانمندی زنان و دستیابی به شایستگی‌های لازم یک مدیر را در حاشیه توجهات قرار بدهند.

نکته‌ی مهم این نیست که یک زن صرفا به درجه مدیریتی برسد بلکه مهم این است که زنان توانمند و لایق تربیت و آماده و ورزیده وارد میدان‌های کنشگری سیاسی شوند نه آنکه صرفا حاضر در امورات سیاسی شوند.

تا این‌که قادر به درک صحیح دغدغه‌ها و حل مسائل شوند. تبعیض مثبت برای هر جنسی مخالف اصل برابری و آزادی افراد نیز می‌باشد.

روح آزادی و برابری مخالف هرگونه تبعیضی می‌باشد. افزایش نرخ زنان در پارلمان‌ها به عنوان نماینده اگر صرفا مبتنی بر جنسیت و کمیت‌شان باشد دستاورد خاصی نیست بلکه می‌تواند به ضد خودش نیز تبدیل شود.

به عبارت دیگر همین اعمال تبعیض مثبت بدون پرداخت به توانمندی و قوت کنشگری مسئولانه زنان می‌تواند سبب شود که زنان را قادر به کنشگری در امر سیاسی ندانند و این امر را ذاتی و قابل تعمیم به اقشار زنان تلقی کنند.

آسیب‌های تبعیض مثبت بیشتر از منافعی است که رقم می‌زند. لذا سودمند است که به جای تمرکز بر تعداد کیفیت کنشگری زنان و افزایش قابلیت‌هایشان در امر سیاسی متمرکز شد.