«اشک هور»: روایتی برای یک دلاوری، مرثیه‌ای برای یک انتظار

«اشک هور»، فیلمی به کارگردانی مهدی جعفری، در تلاش است تا دو داستان موازی را در هم آمیزد: یکی، داستان دلاوری‌های شهید علی هاشمی، فرمانده‌ای که در هورالعظیم و جزیره مجنون نامی ماندگار از خود به جای گذاشت؛ و دیگری، داستان ننه علی، مادری که سال‌ها چشم به راه بازگشت فرزندش، در حسرت دیدار او، لحظات زندگی را سپری کرد. فیلم، این دو روایت را از دو منظر متفاوت به نمایش می‌گذارد: از زاویه دید بدران، رزمنده‌ای جنوبی که با آشنایی به هورالعظیم، بازوی توانمند شهید هاشمی در منطقه می‌شود؛ و از دریچه نگاه ننه علی، مادری که قلبش در تب و تاب انتظار می‌سوزد. این ساختار روایی، اگرچه ظرفیت ایجاد یک اثر سینمایی عمیق و چندلایه را دارد، اما «اشک هور» در عمل، در پرداخت هر دو داستان با محدودیت‌هایی مواجه می‌شود.

از جمله نقاط قوت فیلم، می‌توان به برخی قاب‌های زیبا و چشم‌نوازآن اشاره کرد. صحنه‌های نبرد در هورالعظیم با طراحی صحنه دقیق و جلوه‌های ویژه بصری درخور توجه، فضایی ملموس و باورپذیر را خلق می‌کنند و مخاطب را به دل آن روزهای سخت می‌برند. به ویژه، سکانس شهادت علی هاشمی با کارگردانی ماهرانه، لحظه‌ای تاثیرگذار و احساسی را رقم می‌زند. یکی از بهترین قاب‌های فیلم، سکانسی است که ننه علی به هور می‌رود. در این صحنه، موسیقی متن، تدوین و بازی بازیگران، همگی در خدمت درام و روایت قرار می‌گیرند و تاثیرگذاری صحنه را دوچندان می‌کنند. بازی بازیگران نیز در سطح قابل قبولی قرار دارد و هر یک از آن‌ها تلاش کرده‌اند تا نقش خود را به بهترین شکل ایفا کنند.

با این حال، «اشک هور» از برخی جهات، نتوانسته به پتانسیل کامل خود برسد. ریشه‌های سریالی فیلمدر برخی از زوایا و حرکات دوربین مشهود است و این مسئله، مانع از ایجاد یک تجربه سینمایی تمام‌عیار می‌شود. گریم رویا افشار در نقش ننه علی، با وجود نمایش گذر زمان و سال‌ها انتظار، چندان باورپذیر به نظر نمی‌رسد و این موضوع، از ارتباط حسی مخاطب با شخصیت مادر می‌کاهد.

فیلم در تلاش است تا با استفاده از لالایی مادر، فضایی دراماتیک ایجاد کند، اما در این زمینه، چندان موفق عمل نمی‌کند. «اشک هور» از پرداختن به زوایای چالش‌برانگیز زندگی شهید هاشمی، مانند انتقادات و دشواری‌هایی که او در زمان تصدی مسئولیت با آن‌ها روبرو بوده، پرهیز می‌کند. این انتخاب، باعث می‌شود که تصویر ارائه شده از شهید، تا حدی یک‌سویه و دور از واقعیت به نظر برسد. همچنین، فیلم می‌توانست به تهمت‌ها و سختی‌هایی که خانواده شهید در دوران انتظار متحمل شدند، بپردازد و به این ترتیب، ابعاد جدیدی از رنج و فداکاری آن‌ها را به نمایش بگذارد.

در مجموع:

«اشک هور» فیلمی با نیتی ستودنی است که در برخی جنبه‌ها، به ویژه در تصویرسازی صحنه‌های جنگ، بازی بازیگران و سکانس حضور ننه علی در هور موفق عمل می‌کند. اما ضعف‌هایی مانند عدم پرداخت کافی به ابعاد مختلف زندگی شهید، گریم نه‌چندان حرفه‌ای و ریشه سریالی اثر، مانع از تبدیل شدن آن به یک اثر سینمایی ماندگار می‌شوند. با این وجود، لحظات احساسی و تاثیرگذار، می‌تواند تماشاگر را با خود همراه کند. «اشک هور» می‌توانست فیلمی به مراتب قوی‌تر و عمیق‌تر باشد، اگر سازندگان آن، جسارت بیشتری در پرداختن به واقعیت‌ها و پیچیدگی‌های زندگی شهید و رنج مادرانه به خرج می‌دادند.

فیلم شناخت