از آمریکا تا کابل؛ وداع با زنی که با کتاب به جنگ طالبان رفت

 به گزارش نیویورک تایمز، این زن ۸۱ ساله که پس از حوادث ۱۱ سپتامبر به وطن بازگشته بود، با وجود تمام مخالفت‌ها و تهدیدها، مدرسه‌ای رایگان برای دختران تأسیس کرد که امروز به نمادی پایدار از مقاومت و امید تبدیل شده است.

راضیه جان با درک عمیق از بافت فرهنگی افغانستان، راهی ظریف و هوشمندانه در پیش گرفت؛ مدرسه‌ای بدون تابلوهای آشکار، با معماری ساده و برنامه‌ای که ضمن آموزش علوم مدرن، حساسیت‌های محلی را نیز در نظر می‌گرفت.

 او نه با رویارویی مستقیم، که با گفت‌وگو و جلب اعتماد رهبران محلی توانست فضایی امن برای تحصیل دختران ایجاد کند. امروز مدرسه زابلی با بیش از ۴۵۰ دانش‌آموز و ده‌ها فارغ‌التحصیل که خود به معلم تبدیل شده‌اند، گواهی زنده بر تأثیر یک زن مصمم است که باور داشت آموزش تنها راه نجات افغانستان است.

در حالی‌که طالبان در بیانیه‌ای کوتاه به درگذشت او واکنش نشان دادند، دانش‌آموزانش در حیاط مدرسه با روشن کردن شمع‌هایی، زنی را گرامی داشتند که به آنان آموخت چگونه در تاریکی، نور امید را حفظ کنند. داستان زندگی راضیه جان روایتی است از قدرت آرام یک زن که ثابت کرد حتی در سخت‌ترین شرایط، اراده انسان می‌تواند دیوارهای جهل و تعصب را فرو بریزد.

میراث او نه فقط یک مدرسه، که نسلی از دختران افغان است که اکنون با افتخار می‌گویند: ما وارثان رویای راضیه جان هستیم.