تحلیل خبر؛

از آزادی حجاب تا آزادی فلسطین

در اول خرداد، تجمعی متفاوت در حمایت از فلسطین مقابل دانشگاه تهران برگزار شد؛ حضوری رنگارنگ از زنان و مردان با پوشش‌ها و گرایش‌های متنوع که به گفته برخی، تلاشی بود برای پیوند دادن جریان «زن، زندگی، آزادی» با گفتمان فلسطین. تلاشی که از نگاه برخی ناظران می‌تواند بازتاب‌دهنده‌ی نوعی تطهیر سیاسی و بازتعریف گفتمان‌های معترضانه باشد.

اول خرداد ماه بود که خیابان مقابل سردر اصلی دانشگاه تهران، شاهد تجمعی متفاوت در حمایت از فلسطین بود. علت متفاوت‌بودن این تجمع به متفاوت‌بودن شرکت‌کنندگانش برمی‎گشت. افرادی اعم از زن و مرد با پوشش‌هایی متفاوت، زنانی با پوشش چادر تا بلوز و شلوار از محجبه تا مکشوفه.

این تجمع در پی فراخوانی شکل گرفت که در یک گروه تلگرامی ۱۰۰۰ نفره داده شد اما به دلیل عدم اخذ مجوز تنها با ۸۰ نفر برگزار شد. نکته‌ی قابل تأمل در رابطه با این تجمع متفاوت، توصیف‌هایی بود که توسط برخی از پیج‌های اینستاگرامی حامی آن نوشته و از تجمع  به عنوان یک تجمع رنگین‌کمانی نام برده شد: «این جمع نشان داد که ایران رنگین‌کمانی و همبسته در طلب آزادی و صلح برای جهان و ایران تحقق خواهد یافت.»

دیگری نوشت: «فلسطین این روزها معیار انسانیت است. نمی‌توان به کشتن مردم بیگناه در خیابان‌های ایران اعتراض کرد و چشم بر نسل‌کشی غزه بست. همان‌طور که نمی‌شود برای کشتار غزه فریاد زد ولی برابر کشتار و ظلم داخل کشور ساکت ماند.»

و این عبارت: «اینجا جایی بود که ایران همبسته و ایران برای همه ایرانیان در سطحی کوچک تحقق پیدا کرده بود.»

نکته‌ی قابل تأمل دیگری که نمی‌توان آن را از نظر دور داشت، برگزاری این تجمع چند ماه پس از توصیه‌ی یکی از فعالان رسانه‌ای بود مبنی بر اینکه «روز قدس بهترین فرصت برای جریان زن زندگی آزادی است که واقعیت خودش را نشان دهد. برای اینکه ثابت کنید یک جریان اصیل و آزادی‌خواه است و با صهیونیسم هیچ نسبتی ندارد و نمی‌تواند داشته باشد، هر روز تجمع بگیرید و اعتراض کنید و جریان‌سازی کنید برای زنانمان.»

قرارگرفتن این داده‌ها در کنار هم ما را به این نتیجه می‌رساند که چه بسا این جریان از رهگذر برگزاری چنین تجمعاتی قصد دارد ضمن تلفیق جنبش با مبارزه برای فلسطین، جریان «زن زندگی آزادی» را به گونه‌ای تطهیر کند و جنگیدن برای آزادی حجاب را همان‌قدر حق جلوه دهد که مبارزه برای آزادسازی فلسطین حق است و چهره‌ی جمهوری اسلامی را همان‌قدر ظالم بازتاب دهد که رژیم صهیونیستی ظالم است.

چنین همنشینی اگر در اذهان شکل بگیرد نه تنها به تثبیت این جنبش کمک می‌کند بل‌که پیشبرد همان سیاستی است که سال‌ها توسط غرب بر علیه ایران به کار گرفته شده است. به تعبیر رهبر انقلاب غرب به حجاب در ایران اعتراض می‌کند و آن را اجباری می‌خواند و تلاش می‌کند ایران را ضد زن نشان داده و رویکرد اسلام در مسئله‌ی زن را در ردیف تروریسم و نقض حقوق بشر قلمداد می‌کند.

فلذا شکل‌گیری چنین تجمعاتی با توجه به وضعیت منحصر به فردی که جمهوری اسلامی هم در مسئله‌ی حجاب و هم در نسبت با فلسطین دارد، نیازمند مواجهه‌ای هوشمندانه است.

مریم اردویی