اختلال خود معشوق پنداری!

فرد مبتلا به اختلال اروتومانیا، حتی با وجود شواهد آشکار برخلاف این موضوع، باوری عمیق و عجیب دارد که شخص دیگری عاشق او شده است.

فرد بیمار در این اختلال، بر مبنای توهمات و تصورات غلط خود، به این نتیجه می‌رسد که شخصی معمولاً سرشناس، دلباخته اوست. با روش‌های پیچیده؛ مانند پیام‌های رمزدار یا حتی تله‌پاتی، احساسات عاشقانه خود را به او انتقال می‌دهد.

شخص بیمار ممکن است توضیحات معمولی مصاحبه تلویزیونی هنرمندی مشهور را، اظهارات عاشقانه تصور نموده و در تکمیل توهمات خود، مثلاً به کنسرت روز دوشنبه خواننده معروف دعوت می‌شود و افعال نامطلوب او در واقعیت، مشکلات قانونی ایجاد می‌کند.

این‌گونه مزاحمت‌های دردسرآفرین، موجب شکایات افراد زیادی شده که حریم خصوصی‌شان عرصه تاخت‌وتاز بیگانه‌ای غیرقابل‌کنترل قرار گرفته است.

در صورت گوشزد نمودن ارتباط با بیانی واضح از طرف فرد موردنظر به طور کاملاً مشخص، بیماران باز هم جواب منفی او را ضرورت شغلی وی به‌حساب آورده، آن را نوعی پنهان نگاه‌داشتن عشقشان از اجتماع مخاطبین تلقی می‌کنند.

درباره اروتومانیا

در سال ۱۸۸۵ با عنوان سندروم خود معشوق پنداری شناخته شده، با دیگر مشکلات روانی که همراه با توهم و رفتارهای مانیک هستند،  مانند اختلال دوقطبی، شیزوفرنی و بیماری آلزایمر نیز آشکار می‌شوند. درمان‌های روان‌شناسی و داروها برای شرح علائم توهم و هرگونه علت پنهان، صورت می‌گیرد.

بنا بر تحقیقات انجام شده، این افراد اغلب منزوی بوده، استخدام نمی‌شود و دارای ارتباطات اجتماعی محدودی هستند. همچنین، اغلب سابقه بیماری‌های روانی قوی در خانواده دارد که موجب افزایش احتمال ارتباط ژنتیکی اختلال می‌شود.

علائم اروتومانیا

با استناد به نشانه‌های رمزی و باورناپذیر، شخص مبتلا سوژه با موقعیت اجتماعی بالاتر را، دلباخته خود دانسته و با تصورات نادرست که احتمالاً سوژه یا کاملاً از ماجرا بی‌خبر است، یا تمایلی به ایجاد رابطه با فرد بیمار به‌هیچ‌عنوان ندارد، تصور می‌کند شخص موردنظر خواهان وی است.

عشاق ازهمه‌جابی‌خبر که از هر لحاظ فاصله زیادی با ویژگی‌ها و مشخصات بیمار دارند، نمی‌توانند بیمار را از خود برانند. حواس بیمار با باور توهمات که در واقعیت، آرزوی داشتن آن را دارد و مصداقی از هذیان است، امکان تهدید خطر برای همسر یا نامزد فرد موردنظر بیمار به‌عنوان رقیب، ایجاد می‌کند.

برخی از علائم متداول

تماس‌های تلفنی با فرد

ارسال نامه، ایمیل و یا هدیه به فرد دیگر

احساس حسادت به امکان تماس با اشخاص دیگر

ازدست‌دادن علاقه به فعالیت‌های دیگر، یا انجام کارهای مرتبط با او

به ستوه آوردن فرد در بین جمع، حتی با بازداشت مراجع قانونی

نشان‌دادن ارتباط با فرد دیگر در یک جشن یا عکس گروهی، با استفاده بیش از حد از رسانه‌های اجتماعی

تصور بیمار، مبنی بر دنبال نمودن فرد عاشق او یا تلاش برای برقراری ارتباط با او

راه‌های تشخیص اروتومانیا

تشخیص این بیماری سخت بوده و برخی متخصصان روان‌شناسی ممکن است حتی نتوانند علائم را در صورت برخورد با بیمار تشخیص دهند.

۱. ازدست‌دادن حالت عادی شیزوفرنی و اختلالات خلقی

۲. توهماتی شامل حوادث ممکن

۳. توهماتی در مورد بیماری مربوطه و عادی بودن جنبه‌های دیگر زندگی فرد

۴. دوران توهمات طولانی‌تر از دوران تغییرات خلقی

اروتومانیا باعث نشان‌دادن رفتارهای پرخطر یا پرخاشگرانه توسط فرد شده و در برخی موارد، می‌تواند به دلیل آزاردادن دیگران یا ایجاد مزاحمت، باعث دستگیری او شود. در موارد نادر، می‌تواند باعث مرگ فرد گردد.

اروتومانیا، اغلب همراه با اختلال دوقطبی بوده و با شرایطی دیگر نیز همراه می‌شود. مانند:

اختلال اضطراب

اعتیاد به الکل یا مواد مخدر

اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی

اختلالات غذایی مانند اختلال بولیمیا یا بی‌اشتهایی عصبی

درمان اروتومانیا

درمان این بیماران، به دلیل بنا نمودن دنیای مستحکم با مصالحی از جنس توهمات ذهنی که بیرون آوردنشان از این زندان خودساخته دشوار است، معمولاً آسان نیست.

درصورتی‌که نتیجه یک بیماری ذهنی پنهان، مانند اختلال دوقطبی یا شیزوفرنی نباشد، برای مدیریت توهمات و تفکرات اعتیادگونه درمان استاندارد، اغلب ثبات وضعیت خلقی یا داروهای خواب‌آور در ترکیب با روان‌درمانی، به بیمار کمک می‌کند. اگر این بیماری نتیجه یک مشکل پنهان دیگر، مانند اختلال دوقطبی، اعتیاد به الکل یا دارو، اختلالات اضطراب، اختلالات غذایی یا اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی باشد، نیاز به درمان‌های بیشتری خواهد بود.

مبتلایان به این بیماری، نمی‌خواهند یا حتی نمی‌توانند متوجه شوند باورهایشان حقیقی نیست. درمان اختلال آنها سخت بوده و به‌ندرت به سراغ درمان رفته و مشارکت او در درمان سخت است. اولویت‌های درمان این افراد، باید روی حفظ عملکرد اجتماعی، به‌حداقل‌رساندن رفتارهای مشکل‌ساز و بهبود کیفیت زندگی فرد بیمار متمرکز باشند. همچنین با کسب مهارت‌های اجتماعی، امکان موفقیت در برخورد با مشکلات این عارضه بیشتر است.

جامعه سلامت