آنجا که عشق، جاودانگی می‌آفریند

نگاهش را می‌بینید؟ ترکیبی از اندوهِ فقدان و غرورِ انتظار…
دستان کوچکش را ببینید که در دستان مادرش گره خورده‌اند، گویی می‌خواهد از این طریق، ذره‌ای از عطر پدر را استشمام کند. اینجا، بر سر پیکر همسر شهید، نه فقط یک زن داغدار ایستاده، بلکه نمادی از استقامت، فداکاری و امید است.

این تصویر، حکایت آن زنانی است که در سکوت، ستون‌های خانواده را نگه می‌دارند و با دلی پر از درد، فرزندانشان را در مسیر ارزش‌ها و آرمان‌ها پرورش می‌دهند. زنانی که الگوی اول مادرانگی و الگوی دومِ همسری را پشت سر گذاشته‌اند و به الگوی سومی رسیده‌اند: الگوی همسر شهید

اینجا، مادر، هم پدر است و هم مادر…
او مسئولیت دو نقش را به دوش می‌کشد و با ایمان و صلابت، این مسیر دشوار را طی می‌کند. او به فرزندش می‌آموزد که پدرش قهرمانی است که برای دفاع از وطن، جان خود را فدا کرده و نامش تا ابد در تاریخ زنده خواهد ماند.

این زن، به ما یادآوری می‌کند که عشق، فراتر از مرزهای جسم و زمان است. عشقی که با فداکاری و ایثار، جاودانه می‌شود و در قلب‌هایمان، شعله‌ور باقی می‌ماند.

او به ما می‌گوید که شهادت، پایان نیست بلکه آغازی است برای یک زندگی پرمعنا پرمعنا و هدفمند. زندگی که در آن یاد و نام شهید، همواره زنده و پویا خواهد بود.

به این تصویر، خوب نگاه کنید.
در چشمان این زن، درس‌هایی برای زندگی و در دستان او، امید به آینده نهفته است. او، یک الگوست. الگویی برای تمام کسانی که می‌خواهند در مسیر عشق و فداکاری، قدم بردارند.

مهتا صانعی