آشنایی با زندگی و افتخارات پروین بهمنی، بانوی موسیقیدان ایرانی

به گزارش جهان بانو، پروین بهمنی که از چهره‌های نامدار و ماندگار موسیقی بومی کشورمان به شمار می‌رفت، پس از سال‌ها کوشش در راه احیا و اعتلای موسیقی بومی در ۲۹ مهرماه ۱۴۰۰ به دلیل مشکلات قلبی- ریوی به دیار باقی شتافت.

این بانوی موسیقیدان در میان دوستداران موسیقی به آفریننده لالایی‌های مادرانه ایران‌زمین مشهور بود. وی با مطالعات و پژوهش‌های ارزشمند خود نقشی ارزنده در احیا و پاسداشت فرهنگ بومی و میراث این مرز و بوم ایفا کرد.

پروین بهمنی در سال ۱۳۲۷ هجری شمسی و در شهر شیراز متولد شد. او در آغوش مادر و دایه اش که که بانویی خوش صدا بود، با نغمه های قشقایی آشنا گشت. باید گفت که پدر وی، غلامرضا خان بهمنی بهمن بیگلو نیز از افرادی بود که علاوه بر اینکه خود موسیقیدان بود، در موسیقی قشقایی صاحب سبک به حساب می آمد و از علاقمندان این موسیقی بود. با وجود چنین عواملی در ایل قشقایی این بانوی موسیقیدان به اشعار و آوازهای بومی علاقه بیشتری پیداکرده بود و مجموعه این عوامل باعث شده بود که وی به فراگیری موسیقی قشقایی روی آورد. او در مورد نقش ماندگاری که دایه اش در علاقه او به موسیقی محلی ایفا کرده است، گفته بود: هنوز هم نوای آن لالایی در پیچاپیچ ذهنم نقش بسته است. دایه ام راه احیای موسیقی عاشیقی  قشقایی را که سال ها بود از بین رفته بود، پیش رویم قرار داد.

زندگی نامه

پروین بهمنی در شیراز به کسب تحصیلات و کمالات پرداخت و پس از فارغ التحصیلی از دانشسرای عشایری، معلم شد و به شغل آموزگاری پرداخت.

این بانوی موسیقیدان هم زمان در کنار اشتغال به آموزگاری، به موسیقی و کارهای هنری می پرداخت. زمانی که کودکی بیش نبود تحت نظر استاد گرانقدر، نور علی برومند تکنیک‌های موسیقی را آموخت و پس از آن موسیقی قشقایی را نزد اساتید این حرفه همچون حبیب گرگین پور، غلامرضا بهمنی، محمد قلی خورشیدی و محمد حسین کیانی فرا گرفت.

بهمنی پس از آموختن ردیف موسیقی ایرانی اقدام به فراگیری موسیقی قشقایی کرد و در سال ۱۳۸۰ نیز به صورت رسمی در گروه آوا به فعالیت پرداخت و پس از مدتی موفق شد سرپرستی این گروه را به عهده گیرد. همچنین، وی توانست فعالیت این گروه را در مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت کند. این بانوی هنرمند با همکاری این گروه موسیقی قشقایی و دیگر مناطق عشایری فارس و نیز موسیقی شیرازی را اجرا کرد و همچنین موسیقی زیبا و دلنشین قشقایی را از لابه لای یادها و آواهای ایلیاتی زنده کرد.

گفتنی است که این بانوی موسیقیدان زمان زیادی را برای همکاری پژوهشی با استاد محمدرضا درویشی و پژوهشگران ایرانی و بین المللی دیگر مانند پروفسور علی کافکاسیالی، دانشگاه آتاتورک،  موسسه فرهنگی گونش وقفی و همچنین مراکز فولکلور دیگر کشورهای ترک زبان صرف کرده است. او در عمر پربار خود شاگردان زیادی را نیز در عرصه موسیقی پرورش داد. در سال ۱۳۸۶ با لالایی در فیلم «سه زن» که ساخته منیژه حکمت است، به شهرت رسید. اندکی پس از آن، این آواز نه فقط در کشورمان که در کشورهای گوناگون مورد توجه واقع شد و موسیقیدانان، پژوهشگران و تهیه کنندگان زیادی به آشنایی با موسیقی قشقایی تمایل پیدا کردند. بدین ترتیب پس از اندک زمانی موفق به شرکت در جشنواره‌های داخلی و خارجی مختلف شد و شهرت جهانی به دست آورد. حتی در دانشگاه گریسون ترکیه جشنواره ای با نام وی برگزار شد و بیشتر از ۲۸۰ موسیقیدان از کشورهای گوناگون دنیا در آن رویداد موسیقایی شرکت کردند.

همچنین می توانیم مجموعه های نغمه‌های عاشقی قشقایی، زندگی‌نامه هنرمندان قشقایی، کتابچه موسیقی عاشیقلر، منظومه داستانی «اصلی و کرم»، خدای من غریب، زنان نامدار قشقایی، به یاد فرود، آوازهای قشقایی و چند آلبوم دیگر را  از جمله بخش‌های پراهمیت زندگی هنری او به حساب آوریم. این بانوی هنرمند در چند دهه‌ گذشته همکاری هایی با اعضای هیات نویسندگان آثار جغرافیای محیط عاشقی ترکان، ایران ترکلر، داستان‌ها و حکایت‌ها و افسانه‌های اقوام ترک و چند کتاب دیگر داشته است.

گفتنی است که محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت درگذشت وی در ۲۹ مهرماه در پیامی از این بانوی موسیقیدان و هنرمند به پاس یک عمر تلاش و کوشش برای بزرگداشت فرهنگ بومی این سرزمین تجلیل کرد: زنده یاد پروین بهمنی که با پژوهش‌ های سترگ خود، لالایی ‌ها و موسیقی فراموش شده «عاشیقلر» را زنده کرد و برای سالیانی دراز، به جست و جوی عاشیق ‌ها و نواهای گمشده ‌شان در سرتاسر ایران زمین ‌گشت تا نوای آن ها را که سینه به سینه به امروز رسیده بود، ثبت و ضبط کند. او به حق یکی از حافظان ارجمند فرهنگ بومی و اصیل این سرزمین بود و توانست نوای جانسوز موسیقی قشقایی را تا آن سوی مرزها طنین انداز کند. وی با حفظ و اشاعه لالایی‌های مادرانه  ایران زمین و خوانش لالایی هایش نشان داد که قشقایی زندگی‌اش با صفا، صمیمیت، هنر و موسیقی سرشته شده است.  به راستی که آثار او تداعی گر موسیقیِ پیچیده در دشت ها، کوهستان ها و نغمه‌ های گم شده در سایه سارِ سیاه چادرهای عشایری که خود محصول ذوق و سرپنجه‌ هنرمندانه زنان عشایر ایران است، می باشد… بدون شک چراغی که زنده یاد بهمنی برای حفظ نغمات محلی وموسیقی  ایران زمین  برافروخت، خاموش نخواهد شد.

منبع: ایرنا