«اقیانوس آرام»؛ برنامه ای متفاوت برای نوجوانان

«اقیانوس آرام» با تمرکز بر روی نوجوانان تلاش می‌کند به دغدغه‌های هویتی آنها پاسخ دهد و با ارائه تجربیات افراد موفق از دوره نوجوانی به این نسل کمک کند. منصوره مصطفی‌زاده، وحید فرجی، احسان رضایی، سید امیر‌ موسوی، کورش سلیمانی و احسان عبدی‌پور تا این لحظه از پخش برنامه در «اقیانوس آرام» حضور یافته‌اند.

به گزارش جهان بانو، فصل چهارم مجموعه تلویزیونی «اقیانوس آرام» به کارگردانی هادی نعمت الهی و رضا محبی از ۱۱ تیرماه در شبکه دو سیما در حال پخش است. برنامه‌ای ترکیبی که بخش های مختلفی مانند جلسات کارگاهی، فوکوس گروپ و استندآپ را شامل می‌شود و یک فضای صمیمانه را در معرض دید مخاطب نوجوان قرار داده است. «اقیانوس آرام» با تمرکز بر نوجوانان تلاش می‌کند به دغدغه‌های هویتی آنها پاسخ دهد و با ارائه تجربیات افراد موفق از دوره نوجوانی به این نسل کمک کند. منصوره مصطفی‌زاده، وحید فرجی، احسان رضایی، سیدامیر‌ موسوی، کورش سلیمانی و احسان عبدی‌پور تا این لحظه از پخش برنامه در «اقیانوس آرام» حضور یافته‌اند. گفتگوهای میان نوجوانان و مهمانان در فضایی خودمانی انجام می‌شود و مهمانان در خصوص لحظات مهم و نقاط عطف زندگی‌ خود با بچه‌ها به گفتگو می‌پردازند و تجارب خود را به اشتراک می‌گذارند. به بهانه پخش ۶ قسمت از «اقیانوس آرام»، با هادی نعمت الهی تهیه کننده و کارگردان این برنامه به گفتگو پرداختیم:

درباره حس و حال و فضای طراحی شده در فصل جدید برنامه «اقیانوس آرام» بفرمایید.

رویکرد فصل اول برنامه اقیانوس آرام مذهبی بود و در حال و هوای اربعین می‌گذشت. در فصل‌های بعدی بر اساس آنچه طراحان برنامه مد نظر داشتند فضای برنامه به سمت موضوعاتی مانند انتخاب‌ها، آینده نوجوانان، سبک زندگی و… سوق پیدا کرد و رویکردی اجتماعی به خود گرفت. می‌توان گفت که «اقیانوس آرام» برنامه‌ای است که هدف آن انتقال تجربه به نوجوانان است و در فضایی بی‌تکلف، ‌صمیمانه و ساده به معرفی چهره‌هایی می‌پردازد که برای ادامه مسیر زندگی‌شان هدفی انتخاب کرده‌اند و این هدف دستاوردهایی را نیز با خود به همراه داشته است. این دستاوردها لزوما موفقیت‌آمیز نیستند. مهم‌ترین ویژگی مهمانان ما این است که آنها از نظر اخلاقی در دسته به اصطلاح آدم حسابی‌ها قرار دارند و مسیری را از بین شکست ها، پیروزی‌ها و تجربه‌ها پشت سر گذاشته‌اند و حالا حرف های ارزشمندی برای گفتن دارند. این حرف ها می‌تواند برای نوجوانان چراغ راه باشد تا برای مسیر پیش رویشان بهتر برنامه ریزی کنند.

فصل‌های قبلی این برنامه با استقبال مخاطبین مخصوصا نوجوانان  روبرو شد. بازخوردها، انتقادات و پیشنهاداتی که از مخاطب در فصل قبل گرفتید چقدر در ساخت سری جدید این برنامه اثر گذار بوده است؟

در طراحی ساختار فصل جدید تلاش کردیم خلاقانه‌تر عمل کنیم. از ترکیب فوکوس گروپ، جلسات کارگاهی و استندآپ استفاده کردیم و به فضایی غیرآکادمیک و خودمانی رسیدیم. به طور کلی گفتگوهای برنامه در فضایی صمیمی در جریان است و مهمانان در ارتباط با لحظات مهم زندگی‌شان برای بچه ها صحبت می‌کنند، تجربه های خود را با آنها در میان می‌گذارند و میزبانان می‌توانند پرسش‌هایشان را در رابطه با آن موفقیت‌ها و لحظات خاص مطرح کنند. نوجوانان می‌توانند انتخاب‌های مهمانان را بررسی کنند و ببینند که آیا انتخاب‌های خوبی بوده است یا خیر؟ و از موفقیت‌ها و راه‌های میان‌بری که پیش پای آن ها قرار داشته‌ است آگاهی پیدا کنند. طراحی کلی برنامه در فصل چهارم به این صورت است و خوشبختانه می‌توان گفت که مخاطبان برنامه را دوست داشته‌اند و حتی از حیطه مخاطبینی که ما در نظر گرفته بودیم فراتر رفته و بزرگسالان نیز جزو مخاطبان «اقیانوس آرام» شده‌اند.

ما در این برنامه خواسته‌های نوجوانانی را در نظر گرفته ایم که میل به رشد، توسعه و تعالی دارند. این رشد و توسعه از جنبه های مختلفی برخوردار است؛ جنبه های کیفی، کمی، مادی و معنوی. نوجوانان مشتاقند بدانند یک دانشجوی موفق، روحانی، جهانگرد، استاد فلسفه، کارخانه‌دار و… چطور به این موفقیت‌ها رسیده است. این یک فرم جذاب و نو بود که در فصل چهارم سرلوحه کار خود قرار دادیم. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که وقتی شما ترکیبی برنده و فرمی موفق در اختیار دارید کافی است فقط آن را روتوش کنید و کم و کاستی ها را برطرف کنید و این کاری بود که ما در این فصل انجام دادیم.

«اقیانوس آرام» برنامه‌ای شبیه تاک‌شوهاست و مهمان برنامه نقش اصلی را در آن اجرا می‌کند. از نحوه انتخاب مهمانان برنامه بگویید و اینکه انتخاب آن‌ها بر چه مبنایی بوده است؟

مهمانان در تیم سردبیری انتخاب می‌شوند و قبل از شروع برنامه در رابطه با قصه زندگی‌شان با آن‌ها صحبت می‌کنیم و پستی ها و بلندی ها و تعلیق‌ها برای مطرح کردن در برنامه انتخاب می‌شوند. از مهمانان می‌خواهیم که صمیمانه صحبت کنند و شخصیت واقعی‌شان را نشان دهند. طبیعی است که خلاصه کردن رویدادهای زندگی و تجربه ها در یک برنامه‌ که نهایتا ۴۵ دقیقه‌ زمان می‌برد کار آسانی نیست. در هنگام ضبط برنامه نیز، برنامه بارها کات می‌خورد و صحبت‌ها و گفتگوها روتوش یا هدایت می‌شوند. برای‌مان بسیار اهمیت دارد که چه تجربه ها و مباحثی در برنامه مطرح شود که مورد نیاز نوجوانان باشد و آن ها به آن علاقه داشته باشند.

دکور فصل چهارم کوچک‌تر از فصل قبلی است و تعداد نوجوانان هم نسبت به فصل پیش کمتر شده. دلیل این کار چه بوده؟

به دلیل موقعیتی که کرونا در جامعه به وجود آورد، لازم بود بیشتر احتیاط کنیم. به همین دلیل تعداد نوجوانان را کم کردیم. علاوه بر این با چالش بودجه هم دست و پنجه نرم می‌کردیم. بودجه ما مانند فصل‌های گذشته بود با این وجود هزینه‌ها افزایش یافته بود. البته اینطور نیست که اگر بودجه بیشتری در اختیار داشتیم برنامه را با تجمل می‌ساختیم و مثلا دکوری باشکوه و به اصطلاح بیگ پروداکشن انتخاب می‌کردیم. فضای کلی این برنامه با صمیمیت و یک رنگی همراه است، بنابراین دکور هم باید به همین صورت می‌بود. نوجوانان شرکت کننده در برنامه در واقع به عنوان میزبان حضور پیدا می‌کنند و قرار است در گفتگوها با مهمانان همراه شده و سوالات خود را مطرح کنند و … به همین دلیل به حضور بیشتر از بیست و چند نوجوان نیازی نداشتیم، چون امکان اینکه تعداد بیشتری درگیر بحث و گفتگو شوند وجود نداشت.

اتاق فکر «اقیانوس آرام» از چه افرادی تشکیل می‌شود؟

اتاق فکر برنامه از افرادی تشکیل شده که به نوجوانان کمک می‌کنند تا در مسیر سعادت و توسعه مادی و معنوی زندگی‌شان قرار گیرند. بنابراین در این اتاق فکر از روانشناس اجتماعی و فردی، کارشناسان متخصص در حوزه رسانه، اساتید دانشگاه، اساتید اخلاق، دوستان و همکارانی که نسبت به مسائل نوجوانان دغدغه مند هستند و حتی خود نوجوانان بهره می‌بریم.

معیار انتخاب نوجوانان حاضر در برنامه که به نوعی میزبان هستند چه بوده است؟

در این فصل از بیشتر از ۲۰۰ نوجوان مصاحبه گرفتیم تا به ترکیب ۳۰ نفره‌ای که در برنامه حضور دارند برسیم. هنگام گفتگوهایمان به این موارد توجه داشتیم که آیا این نوجوان دغدغه‌ای دارد؟ تا چه اندازه به آینده فکر می‌کند و تا کجا حاضر است برای رسیدن به اهدافش تلاش کند؟ یا اینکه تنها دوست دارد در قاب تلویزیون دیده شود؟ با آنها در مورد نگاهشان به زندگی و فلسفه آن، اعتقادات‌ و باورهایشان و کشور، خودشان و خانواده‌شان به گفتگو می‌نشستیم و در نهایت نوجوانانی انتخاب می‌شدند که برای آینده خود برنامه‌ای داشتند و دوست داشتند از تجربه های دیگران استفاده کنند و افراد موفق و تاثیرگذار را بشناسند.

لطفا صحبت پایانی خودتان را بفرمایید.

«اقیانوس آرام» یک جریان بی ادعای رسانه‌ای/ تربیتی است که جای خالی آن به شدت برای نوجوانان احساس می‌شود. این خلا در خانواده‌ها که در حال حاضر درگیر مشغله، فشارهای اقتصادی و تک‌فرزندی هستند، مدرسه که خانه دوم نوجوانان است اما در معرفی چهره‌ها و الگوها نقش چندانی ندارد و رسانه ملی که کم‌کم در برابر جذابیت‌های شبکه‌های اجتماعی رنگ باخته به شدت احساس می‌شود. بالاخره باید جایی وجود داشته باشد که نوجوان را آگاه کند و به او بگوید که تو انسان خیلی مهمی هستی و آینده‌ات برای ما و جامعه بسیار اهمیت دارد. باید از تجربه های دیگران استفاده کنی و برای آینده‌ات بسیار اهمیت قائل شوی و مسئولیت آن را بپذیری. اگر «اقیانوس آرام» به همین کارکرد برسد خدا را شکر می‌کنیم. اگر شعر تیتراژ آخر برنامه را شنیده باشید متوجه خواهید شد که ما در عین حال که برنامه را در محیطی با باورهای مذهبی تولید کرده ایم با این وجود حواس‌مان به علاقمندی‌های نوجوانان و بازیگوشی آن ها بوده است. امیدواریم بتوانیم در بین چند میلیون نوجوان کشور اثربخش باشیم و به آن‌ها در پیدا کردن مسیر درست زندگی کمک کنیم.

فارس