۶۰ میلیون سال قبل حالت عادی زایش، دوقلوزایی بود

انسان‌شناسان دانشگاه وسترن واشنگتن و دانشگاه ییل در یک مطالعه طولانی‌مدت درباره اندازه بدن و مغز انسان، تحقیقات جامعی را در مورد تعداد نوزادان متولدشده در یک زایمان در خانواده پستانداران انجام دادند.

پس از انجام تحقیقات و آزمایش‌های دقیق، محققان این باور عمومی را که می‌گفت نخستی‌سان‌هایی مانند لمور، لوریس، تامارین و مارموست که به طور منظم دوقلو یا سه‌قلو به دنیا می‌آورند، استثنایی بر قاعده کلی هستند، رد کردند. نخستی‌سانان معمولاً یک نوزاد به دنیا می‌آورند.

وقتی دوقلوزایی عادی بود

با این حال، ۶۰ میلیون سال پیش، داشتن فرزندان دوقلو در نخستی‌سانان امری رایج بود. این نتیجه، هر آنچه دانشمندان در گذشته درست می‌دانستند را تغییر داد. نکته قانع‌کننده‌تر این است که آن نقطه در تکامل ما، زمانی که نخستی‌سانان به‌گونه‌ای تبدیل شدند که یک نوزاد به دنیا می‌آوردند، با افزایش اندازه و پیچیدگی مغز هم‌زمان بود.

اگرچه امروزه دوقلوزایی نادر است، اما نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تعداد نوزادان متولدشده در یک زایمان در تکامل پستانداران و تعیین اینکه آیا یک گونه به بقا ادامه می‌دهد یا نه نقش اساسی ایفا می‌کند.

جک مک براید و تسلا مونسون چندین سال است که به بررسی تعداد نوزادان متولدشده در یک زایمان می‌پردازند؛ آن‌ها در مطالعه‌شان این استدلال را مطرح کردند: «ارزیابی این ویژگی تاریخ حیات در سرتاسر درخت تکاملی پستانداران می‌تواند فرایندهای تکاملی که تکامل انسان را شکل می‌دهند، روشن کند.»

این محققان که انتظار نداشتند تحقیقشان روایت کنونی را تغییر دهد، قصد داشتند بررسی عمیق‌تری بر روی تعداد نوزادانی که اجداد ما به دنیا می‌آوردند، انجام دهند.

آن‌ها برای مطالعه الگوها، با استفاده از الگوریتم‌های ریاضی، تعداد نوزادان متولدشده در یک زایمان را در ۱۰۰۰ پستاندار ترسیم کردند؛ اما ازآنجاکه فسیل‌های خانوادگی بسیار نادرند، آن‌ها داده‌هایشان را از نمونه‌های زنده استخراج کرده و برای جمع‌آوری داده‌های انسان‌شناختی در مورد بارداری و اندازه بدن در هنگام تولد و بزرگ‌سالی، در پایگاه‌های داده عمومی جست‌وجو کردند و درعین‌حال برای مطالعه بیشتر این روابط، آزمایش‌های آماری متعددی را انجام دادند.

تحقیقات آن‌ها نشان داد که این ویژگی تاریخ زندگی به طور قابل‌توجهی با طول بارداری مرتبط است: «حاملگی چند جنینی در نخستی‌سانان (به‌صورت دوقلو و سه‌قلو) با اندازه مغز و بدن کوچک‌تر، بارداری کوتاه‌تر و رشد سریع مرتبط است.»

این در حالی است که انسان‌ها طول عمری طولانی، رشد آهسته، بارداری طولانی و اندازه‌های مغز و بدن بزرگی دارند و ما تمایل داریم تا یک‌قلو به دنیا بیاوریم. پس آیا ارتباطی بین این شرایط خاص در توانایی ما برای حضور در اینجا و کاهش تکاملی تعداد نوزادان متولدشده در یک زایمان وجود دارد؟ بله.

حدود ۵۰ میلیون سال پیش، پیشینیان ما در نهایت شروع به توسعه مغزهای بزرگ‌تر کردند تا بتوانند یادگیری پیچیده را تمرین کنند.

یک جنین در رحم و مغزی بزرگ‌تر

به طور تصادفی، محققان کشف کردند که در همان زمان، به طور طبیعی تعداد نوزادان متولدشده در یک زایمان در نخستی‌سانان به‌جز در تعداد معدودی کاهش یافت و همین باعث شد تا تنها جنین موجود در رحم فضای بیشتری برای رشد بدن و در نتیجه مغز بزرگ‌تری داشته باشد.

علاوه بر این، آن‌ها مشاهده کردند که تغییر بین دوقلوزایی و تک‌قلوزایی چندین بار اتفاق افتاده و در نتیجه انسان‌شناسان دریافتند که داشتن یک فرزند در واقع برای بقا و تکامل گونه از داشتن دو فرزند مفیدتر است.

البته باید در نظر داشت که شرایط در طول ۶۰ میلیون سال گذشته تغییرات زیادی داشته و حالا بهره‌گیری از روش‌های مدرن باروری، باعث افزایش پدیده دوقلوزایی شده است؛ اما جالب است بدانیم که روزگاری در دنیا دوقلوزایی امری کاملاً عادی بوده؛ اما ما به طور طبیعی تکامل یافتیم تا یک فرزند داشته باشیم و بتوانیم به نقطه‌ای که امروز هستیم برسیم.

در حقیقت، دوقلوزایی راهی طبیعی بود تا اینکه راه طبیعی دیگری سودمندتر واقع شد؛ بنابراین دوقلوزایی به طور جدایی‌ناپذیری با تاریخ ژنتیکی ما گره‌خورده است.

یزد فردا