کمک های یک بانوی خیر برای بازگرداندن زندگی به افراد معتاد

زهرا زارع گفت: در حال حاضر بنده بر روی کارتن‌خواب‌ها تمرکز کرده ام و تمایل بسیاری دارم که در فرایند ترک آنها کمک حال باشم. با این وجود این کار بسیار دشوارتر از ترک دادن افرادی است که در کنار خانواده خود زندگی می‌کنند.

به گزارش جهان بانو، میهمان برنامه جشن رمضان شب گذشته زهرا زارع، بانوی خیّر و حامی کارتن‌خواب‌ها بود. وی در این برنامه پس از صحبت در مورد افراد کارتن‌خواب‌ و معتاد از مهربانی و بی‌آزاری آن‌ها سخن گفت. وی همچنین به دوران تلخ کودکی خود اشاره کرده و ماجرای از دست دادن پدرش را بازگو کرد. 

این بانوی خیّر اظهار کرد: بنده از سال ۹۵ به صورت جدی شروع به فعالیت در این زمینه کردم. پیش از آن در سال ۸۸ گروه کوچکی تشکیل داده بودیم و بسته‌های غذا را برای توزیع آماده‌سازی می کردیم. در سال ۹۵ به توصیه یکی از دوستان فعالیت خود را به صورت جدی‌تر ادامه دادم و به مرور در میان افراد بیشتری شناخته‌ شدم. حوزه کار من کارتن‌خواب‌های معتاد و بانوان خود سرپرست بود. زمانی که به این فعالیت ها اشتغال داشتم، توانستم به ترک اعتیاد چند نفر کمک کنم. 

وی افزود: پیش از شیوع کرونا برای انجام فعالیت هایمان به مناطق مختلف می‌رفتم و به استان‌های دیگر نیز سفر می‌کردم. هنگامی که با خانواده‌ها صحبت می‌کردم، به این موضوع پی می‌بردم که بسیاری از افرادی که سرپرستی این خانواده‌ها را بر عهده دارند، با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند. به همین دلیل هنگامی که مشاهده می‌کردم فردی تمایل به ترک اعتیاد دارد و در عین حال از توانایی مالی لازم برخوردار نیست، به آنها کمک می‌کردم. مسئله‌ای که در ترک اعتیاد وجود دارد این است که فرد معتاد باید خواهان ترک اعتیاد خود باشد، چرا که اگر چنین اراده ای وجود نداشته باشد هیچ‌گاه اعتیاد را رها نخواهد کرد. 

زارع در ادامه گفت: در حال حاضر بر روی کارتن‌خواب‌ها تمرکز کرده ام و تمایل بسیاری دارم که در فرایند ترک آنها کمک حال باشم. با این وجود این کار بسیار دشوارتر از ترک دادن افرادی است که در کنار خانواده خود زندگی می‌کنند. علت شدت سختی ترک این افراد تنهایی و طرد شدن آنها از محیط خانواده است. گاهی اوقات به مواردی بر می خوردیم که فرد ۱۵ سال از خانواده خود فاصله گرفته‌ است و دیگر ارتباطی با آن‌ها ندارد. 

این بانوی نیکوکار تصریح کرد: در مناطق مختلف خیرینی حضور داشتند که به ما در انجام کارها کمک می‌کردند، در نتیجه اگر مواردی پیدا می‌شدند که به کمک نیاز داشتند، از خیرین می‌خواستیم تا به انجام بررسی‌های لازم بپردازند و از صحت نیازمندی آن‌ها اطمینان حاصل کنند.

وی اضافه کرد: یکی از خیرین ما نیز در ابتدا مددجویی بود که مورد حمایت قرار گرفت و راه درست زندگی کردن به وی نشان داده شد. ایشان از آن زمان به بعد به انجام کارهای خیر مبادرت می کند. بسیاری از افرادی که امروز همراه ما هستند و به ما در انجام کارهای خیر یاری می رسانند، زمانی مددجوی ما بودند. خوشبختانه باید گفت که تمامی آن‌ها پس از مورد حمایت قرار گرفتن تحصیلات خود را ادامه دادند و در حال حاضر عضوی از مجموعه نیکوکاری محسوب می شوند.

زارع خاطر نشان کرد: من همیشه مراجعه به کارتن‌خواب‌ها را به همراه دختر عمو و دایی ام انجام می‌دهم. من باور دارم که افراد کارتن‌خواب‌ نمی‌توانند ما را مورد آزار و اذیت قرار دهند، به همین دلیل به آنها اعتماد می کنم و از آنها نمی ترسم. اغلب این افراد انسان هایی بسیار بی‌آزار و مهربان هستند. مکان‌هایی که کارتن‌خواب‌ها در آنجا جمع می‌شوند معمولا در شهرها مشخص و شناخته شده است. من برخی از این مناطق را پیدا کردم و با تعداد زیادی از افراد حاضر در آنجا صحبت کردم. آن‌ها در گروه های سنی متفاوتی هستند و همه آن افراد بسیار مهربان‌اند. 

این بانوی خیّر به خاطرات دوران کودکی خود اشاره کرد و گفت: زمانی که کودک بودم و تنها ۹ سال داشتم، پدر من روزی از خانه رفت و دیگر بازنگشت. علت این مسئله آن بود که پدرم درگیر اعتیاد شده بود و به دنبال آن می ترسید که تمام احترام خود را از دست بدهد و طرد شود. بسیاری از افراد تصور می کنند هنگامی که با یک فرد معتاد سخن می‌گویند، باید وی را ملامت کنند یا او را تحت فشار قرار دهند تا ترک کند. در حالی که این موضوع درست نیست و افراد معتاد نیازمند حمایت و همراهی ما هستند تا بیشتر به سمت اعتیاد نروند و بتوانند مراحل ترک اعتیاد را به طور کامل پشت سر بگذارند. 

وی تصریح کرد: این اتفاقات موجب شد که من تمایل بسیاری به کمک در ترک اعتیاد افراد معتاد پیدا کنم. هدف من این است که بتوانم مرکزی را برای حمایت و ترک دادن افراد معتاد داشته باشم تا به آن‌ها برای ادامه زندگی امید دهم.