کدام حقوق زنان؟

این روز به‌عنوان فرصتی برای گرامیداشت تلاش‌های زنان در راستای حقوق خود در بسیاری از کشورها شناخته می‌شود، اما درعین‌حال، تاریخچه‌ای تلخ از ظلم و نابرابری را نیز به یاد می‌آورد.

ماجرا از ۸ مارس ۱۸۵۷ آغاز شد، زمانی که زنان کارگر در شیکاگو به دلیل شرایط نامناسب کاری و دستمزدهای پایین به اعتراض پرداختند. این اعتراضات به شکل تظاهرات و اعتصابات ادامه یافت، اما در یک حادثه غم‌انگیز، ۱۲۹ زن در آتش‌سوزی یک کارخانه جان خود را از دست دادند. این واقعه به تدریج به نمادی از مبارزات زنان تبدیل شد و روز ۸ مارس به عنوان روز زن نام‌گذاری شد.

در سال‌های بعد، این روز به فرصتی برای برگزاری تظاهرات علیه تبعیض و استثمار زنان تبدیل شد. زنان اروپایی تا ابتدای قرن بیستم حتی از حق رأی و تعیین سرنوشت خود محروم بودند. جنگ جهانی اول شرایط را برای زنان کارگر سخت‌تر کرد و آن‌ها مجبور شدند در ازای دریافت دستمزدهای بسیار کم، کارهای سخت‌تری انجام دهند.

فعالان جنبش‌های زنان به دلیل سرخوردگی و بی‌عدالتی، به سمت خواسته‌های افراطی‌تری حرکت کردند و مسائل فیزیولوژیکی، آزادی‌های جنسی و حتی تقابل با مردان را مطرح کردند. این جریانات به ترویج تفکراتی منجر شد که به نفع سرمایه‌داران بود و به استثمار بیشتر زنان انجامید.

آمارهای نگران‌کننده‌ای از خشونت علیه زنان و قاچاق انسان وجود دارد. بر اساس گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۲۰، از هر ۱۰ قربانی قاچاق انسان، چهار نفر زن بالغ و دو نفر دختربچه بودند. همچنین، قربانیان زن به میزان سه برابر بیشتر از مردان مورد خشونت فیزیکی قرار می‌گیرند.

بحران‌های اقلیمی و اقتصادی نیز به این مشکلات دامن می‌زنند و زنان را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهند. تخمین زده می‌شود که ۸۰ درصد از افرادی که به دلیل تغییرات آب‌وهوایی آواره شده‌اند، زنان‌اند.

باید گفت که مبارزات زنان در غرب، تحت سایه سرمایه‌داری، نتوانسته به بهبود واقعی وضعیت آن‌ها منجر شود. رهبر انقلاب نیز در این خصوص اشاره کرده‌اند که ما در مسئله زن از غرب طلبکاریم و باید به جای تبریک در روز ۸ مارس، عبرت بگیریم و به چالش‌های واقعی زنان در سطح جهانی توجه کنیم.

مهر