چرایی گرایش زنان به انجام عمل های زیبایی از دیدگاه علم روانشناسی

به گزارش جهان بانو، لیلا رحیمی با بیان اینکه در حال حاضر انجام بسیاری از امور در کشورمان در چرخه «مد» قرار گرفته است و جراحی زیبایی یکی از آن‌هاست، بیان کرد: در حال حاضر انجام عمل های زیبایی به ویژه در کشورمان رشد قابل توجهی پیدا کرده است و معمولاً این نوع عمل‌ها بیشتر در غرب انجام می‌شود.

رحیمی با اشاره به این‌که گرایش به زیبایی از امیال طبیعی بشر است، افزود: نقش های حک شده بر دیواره غارها از نشانه‌های گرایش بشر اولیه به امر زیبایی است. در رابطه با جراحی زیبایی نیز می‌توان گفت که اولین عمل‌های جراحی پلاستیک پس از پایان جنگ جهانی اول به منظور معالجه مجروحان جنگی که به آسیب‌های جدی در ناحیه صورت دچار شده بودند، انجام شده است.

جراحی زیبایی در بین خانم‌ها بیشتر است

این روانشناس تصریح کرد: تصوری که از فرد در ذهن خود وی نقش بسته است، از ویژگی‌های ظاهری و شخصی‌اش از دوران کودکی و نیز براساس بازخوردهای دیگران شکل می‌گیرد. بسیاری از افرادی که در بزرگسالی تن به تیغ جراحی‌های زیبایی می‌دهند، دچار مشکلاتی در تصویر بدنی خود هستند.

وی خاطر نشان کرد: یکی‌از مفاهیم زیبا در حوزه روانشناسی رشد و شخصیت مفهوم «خودپنداره» است. در معنایی عام و کلی، به تصور و برداشت فرد از خود و ویژگی‌های شخصی و ظاهری اش «خودپنداره» می‌گویند.

رحیمی اضافه کرد: کودک در فرآیند رشد طبیعی خود به مرور و با گذشت زمان براساس بازخوردهایی که از افراد دیگر در ارتباط با خود دریافت می‌کند، از ویژگی‌های ظاهری‌ خود تصویری به دست می‌آورد که به آن تصویر «تصویر بدنی» گفته می‌شود.

این روانشناس در ادامه گفت: همچنین، بسیاری از افرادی که در سنین بزرگسالی به جراحی‌های زیبایی مکرر روی می‌آورند، با مشکلاتی در مواجهه با «تصویر بدنی» خود دست و پنجه نرم می‌کنند.

وی عنوان کرد: تصویر خویشتن مبنای اصلی مباحثی است که فرد خود را «بد» یا «خوب» می‌داند. بسیاری از افرادی که در بزرگسالی شخصیتی ضد اجتماعی دارند و یا مبادرت به انجام کنش‌های نامناسب می‌کنند، در کودکی تصویر منفی از خویشتن خود در ذهن آنان نقش بسته است.

رحیمی با بیان اینکه تصویر خویشتن تقریباً تحت تأثیر سبک‌های فرزندپروری پدر و مادر و نحوه تعاملات کلامی آنان با کودک است، خاطر نشان کرد: هر اندازه که تعاملات والدین با کودک خود مثبت‌تر باشد، تصویر خویشتن کودک در بزرگسالی مثبت‌تر خواهد شد و این مسئله فرد را از انجام کنش‌های منفی در آینده باز می‌دارد.

این روانشناس اظهار کرد: براساس رویکردهای والدین و مراقبان کودک در تعامل و پرورش او و نیز ترکیب توانمندی‌ها و مهارت‌های کودک در انجام اعمال مختلف، بر پایه تصویر بدنی و تصویر خویشتن، در کودک احساسی از میزان قابلیت و توانمندی شکل می‌گیرد که در روانشناسی رشد و شخصیت از آن به‌عنوان «خودکارآمدی» یاد می‌شود.

وی افزود: بر اساس پژوهش‌های متعددی که تا کنون در حوزه‌های مختلف روانشناسی انجام شده است، «خود کارآمدی» مفهومی است که در به وجود آمدن اضطراب و استرس و در ادامه، افسردگی و حتی اختلالات جدی روانی مانند اسکیزوفرنی نقش بسیار موثری دارد. در واقع احساس ذهنی فرد از میزان توانمندی خود در مقابله با مسائل پیش رو در موقعیت‌های مختلف زندگی «خود کارآمدی» نام دارد.

رحیمی بیان کرد: هر اندازه که فرد از احساس خود کارآمدی بیشتری برخوردار باشد، به موقعیت‌های تنش‌زای زندگی بیشتر به چشم چالش نگاه می‌کند و در مقابل هرچه خود کارآمدی فرد پایین‌تر باشد، موقعیت‌های مختلف زندگی را همچون یک تهدید در برابر خود می‌بیند و خود را در مقابله با آن‌ها ناتوان تصور می‌کند.

این روانشناس اضافه کرد: در فرآیند شکل‌گیری شخصیت و رشد روانی فرد، آخرین مرحله شکل‌گیری خودپنداره است که در واقع تصویر ذهنی یکپارچه از ویژگی‌های مختلف بدنی، احساس خوب یا بد بودن و توانایی‌های مختلف به صورت نقاط ضعف و قوت را در بر می‌گیرد.

وی با بیان اینکه جراحی زیبایی نتیجه رضایت نداشتن فرد از ظاهر خود است، تصریح کرد: خودپنداره، مفهوم بسیار گسترده و عمیقی است و ریشه‌های متعددی در سطوح مختلف فردی، اجتماعی، تحصیلی، شغلی و خانوادگی دارد.

رحیمی تشریح کرد: این افراد به علت احساس ناتوانی از انجام کارها و ایستادگی در برابر مشکلات، حالت بُهت زدگی پیدا می‌کنند و نتیجه مشکلات شان حل نشده باقی می‌ماند. آن ها درجات مختلفی از عدم همکاری و مطلع نساختن همکاران و بالادستان را از خود نشان می‌دهند.