پدران ۲۰ دقیقه‌ای ایرانی!

خبر اصلی:

«به گزارش خبرگزاری ایرنا، وضعیت اقتصادی دشوار، چند شغله بودن و زمان طولانی ساعت کاری والدین، فرزندآوری در میانسالی و ده‌ها دلیل دیگر باعث شده که میزان وقت گذراندن والدین به‌خصوص پدران با فرزندانشان کاهش یابد.

این مسئله آسیب‌های جدی را در آنها ایجاد کند؛ آسیب‌هایی که گاهی دامنه‌ی آن تا دوره‌ی بزرگسالی ادامه می‌یابد.

طبق آخرین پژوهشی که گروه مطالعات زنان دانشگاه تربیت مدرس انجام داد و در نخستین همایش بررسی علل افزایش فرزند سالاری در ایران ارائه کرد، مدت زمانی که والدین ایرانی برای فرزندان خود می گذارند، ۴ ساعت و ۲۰ دقیقه عنوان شده است.

نقش پدران در این زمان فقط ۲۰ دقیقه است. «محمد صادق مهدوی» جامعه‌شناس در این‌باره گفته است: «پدرها طی مدت ۲۴ ساعت شبانه‌روز فقط ۲۰ دقیقه را صرف بچه‌ها می‌کنند.

این در صورتی است که فرزند کاملاً سالم باشد، و گرنه فرزندان در مدت بیماری ارتباط کمتری با پدرانشان دارند.»

تحلیل خبر:

یکی از مهمترین ارکان تربیتی فرزندان در خانواده، ارتباط و تعامل هماهنگ پدر و مادر برای تربیت فرزند است.

امرِ تربیت فرزندان می‌طلبد همانگونه که دو دست در حین خیاطی بر روی پارچه‌ای پیراهنی، هماهنگ با یکدیگر تغییراتی را اعمال می‌کنند، پدر و مادر نیز با توجه به ظرافت‌های قابل توجه انسانیِ فرزندشان هماهنگ با یکدیگر و مکمل‌گونه با فرزند خود ارتباط گرفته و او را تربیت نمایند.

آیت‌الله حائری (ره) به هماهنگی تربیتی پدر و مادر بر روی فرزندان بسیار تاکید می‌کردند و این هماهنگی را سبب تربیت‌یافتگی فرزند می‌دانستند.

شاید بتوان گفت یکی از دلایل سقوط اعتبار والدین در نزد فرزندانشان از دوران بلوغ، ناهماهنگی تربیتی والدین باشد. یکی بسیار محبت کند و دیگری بسیار تنبیه و سختگیری نماید.

معضلات معیشتی در عصر حاضر سبب شده است تا زمان بسیاری از شبانه‌روز پدر صرف کار شود. این امر سبب می‌شود تا هماهنگی لازم تربیتی میان پدر و مادر برای تربیت فرزندان اتفاق نیفتد.

کاهش حضور کمی و کیفی پدران نیز در کنار فرزندان، امکان ارتباط پدر با کودک را کاهش می‌دهد و این امر سبب بروز بحران‌های عاطفی و هویتی در بلندمدت برای فرزندان می‌تواند باشد.

ارتباط داشتن با فرزند از جانب پدر چه از لحاظ کیفی و چه کمی می‌تواند امنیت خاطری برای فرزندان ایجاد کند . آنان می‌توانند از آنچه در روابط دوستانه، مدرسه، دانشگاه و… رخ می‌دهد، برای والدین خود با طیب خاطر تعریف کنند.

این خوداظهاری سبب می‌شود تا فرزندان خودآگاهانه در مسیر راهنمایی گرفتن از والدین شان قرار بگیرند. در پایان باید گفت ضروری است که برای ارتقا دانش و مهارت والدگری به پدرها و مادرها آموزش جامع و ضروری ارائه شود.

این امر بنا بر شرایط کنونی و مشغله‌ی زیاد والدین در ارتقا جایگاه والدین نزد فرزندان موثر است و موجب کاهش بسیار زیاد تنش میان والدین و فرزندان می‌شود.

جهان‌بانو