مادری با ۵ فرزند و یک مسیر سخت؛ روایتی از جهاد در خانه و حوزه

در عصری که دغدغه‌های اقتصادی، بسیاری از خانواده‌ها را از فرزندآوری منصرف می‌کند، زندگی محبوبه نورس، طلبه سطح ۳ حوزه علمیه و مادر پنج فرزند، به مثابه نوری هدایت‌بخش، تصویری از تعهد همزمان به خانواده، علم و جامعه را ترسیم می‌کند. او نمونه‌ای برجسته از زنانی است که نه تنها بار سنگین تربیت پنج فرزند را بر دوش می‌کشند، بلکه مسیر علمی و معنوی خود را به عنوان مدرس تفسیر قرآن کریم نیز با جدیت دنبال می‌کنند.

آغاز مسیر: ترکیب کتاب، کودک شیرخوار و مسیر حوزه

محبوبه نورس، متولد سال ۱۳۶۸، زندگی مشترک خود را در ۱۸ سالگی آغاز کرد و در ۲۰ سالگی اولین فرزندش را به دنیا آورد. او در سال‌هایی که در مشهد، دور از خانواده، زندگی می‌کرد، سختی‌های دوگانه مادری و طلبگی را همزمان تجربه کرد.

نورس با یادآوری آن دوران می‌گوید: «وقتی درس می‌خواندم، یک بچه شیرخوار داشتم و همزمان باردار بودم. کیف سنگین پر از کتاب را با خود حمل می‌کردم و مسیر طولانی حوزه را طی می‌کردم. امروز که فکر می‌کنم، خود نیز تعجب می‌کنم که چطور توانستم از پس همه این‌ها برآیم.»

فعالیت محبوبه نورس محدود به دیوارهای خانه نیست؛ او قامت علم و تعهد اجتماعی را نیز بر دوش دارد. تدریس در حوزه علمیه، محوریت در فعالیت‌های مسجد، ارائه مشاوره در مدارس، و هدایت حلقه‌های تربیتی صالحین، همگی بخش‌هایی از کارنامه پربار او هستند.

نورس با نگاهی نافذ، مفهوم جهاد زنانه را از تعریف محدود آن خارج می‌کند. برای او، این جهاد، نه فقط در میدان نبرد، بلکه در قلب خانه و در مسیر تربیت نسل آینده تعریف می‌شود؛ جهادی که شامل مدیریت دقیق خانه و پرورش نسلی متعهد است. این همه تعهد، ریشه در ایمانی عمیق به رزّاقیت پروردگار دارد؛ ایمانی که بزرگترین سختی‌ها، یعنی مسئولیت مادرانه و علمی را، نه باری سنگین، بلکه نعمتی شیرین و کاملاً قابل تحمل می‌سازد.

برکت فرزندآوری: سختی‌هایی که شیرین می‌شوند

این طلبه حوزه علمیه، دیدگاه خود نسبت به فرزندآوری را ریشه گرفته از ایمان و اعتماد به رزاقیت خداوند می‌داند. او معتقد است هر فرزند، برکت و روزی تازه‌ای به زندگی می‌آورد. نورس با وجود محدودیت‌های اقتصادی و زندگی در خانه‌ای کوچک، برکات مادی و معنوی حضور فرزندان را به عینه دیده است:

«هر بچه‌ای که وارد زندگی ما شد، یک اتفاق تازه رقم زد؛ با یکی خانه‌دار شدیم، با دیگری ماشین‌دار شدیم، و با یکی سفر کربلا روزی‌مان شد. درست است که سختی هست، اما برکت پشت برکت را با چشم خودم دیدم.»

او همچنین به نقش حمایتی همسرش، که او نیز طلبه است، اشاره می‌کند که در رسیدگی به امور فرزندان و خانه یار و یاور اوست و محیط امن خانواده را ضامن رشد سالم همه فرزندان می‌داند.

جهاد زنانه: مدیریت خانه، تربیت و خدمت اجتماعی

از نظر محبوبه نورس، مفهوم جهاد زنانه فراتر از حضور در میدان نبرد است؛ این جهاد در مدیریت خانه، تربیت منظم فرزندان، و تعهد به خدمت در جامعه تعریف می‌شود. کارنامه او گواه این مدعاست: تدریس در حوزه علمیه سطح ۲، فعالیت مستمر در مسجد، مشاوره در مدارس و هدایت حلقه‌های صالحین.

او با تأکید بر ارزشمند بودن سختی‌های این مسیر، بیان می‌کند: «همین که من بتوانم در کنار خانه‌داری، تدریس، فعالیت در مسجد و مشاوره، برنامه‌ریزی منظمی داشته باشم، خودش جهاد است. البته بچه‌داری سخت است، اما سختی شیرینی است که به جان می‌خرم.»

سفر به اندازه توان، و آرزوها به اندازه منطق

بانوی فعال حوزه، نگاهی واقع‌بینانه به برنامه‌های تفریحی خانواده نیز دارد. او در خصوص سفرهای خانوادگی بیان می‌کند که اگر توفیق الهی شامل حال خانواده شود، «سالی یک بار تلاش می‌کنیم بچه‌ها را به سفری ببریم.» این میزان برنامه‌ریزی، نشان از اولویت‌بندی صحیح و قدردانی از فرصت‌های اندک دارد.

مدیریت خواسته‌ها و قناعت؛ کلید آرامش

این بانوی فعال حوزه، به پرسش خانواده‌هایی پاسخ می‌دهد که به دلیل ناتوانی در تأمین صددرصد نیازهای فرزندان از فرزندآوری پرهیز می‌کنند: «پدر و مادر مسئول رساندن بچه‌ها به صد درصد آرزوهایشان نیستند.»

راز برکت: وقتی ایمان، کمبودها را پر می‌کند

خانم نورس در مواجهه با چالش‌های اقتصادی خانواده‌های پرفرزند، کلید حل معضل را در جای دیگری جستجو می‌کند: برکت الهی. او با مقایسه‌ای عمیق، این مفهوم را شفاف می‌سازد: «ممکن است کسی صد میلیون سرمایه داشته باشد، اما برکت آن به اندازه ده میلیون هم نرسد.»

راز این معجزه اقتصادی، در فضای حاکم بر خانه نهفته است؛ جایی که «روحیه شکرگزاری» و قناعت مادر، زیربنای تمام نعمت‌هاست. وقتی قلب مادر خانه با شکر لبریز باشد، همان اندک امکانات نیز تبدیل به منابعی عظیم و کافی خواهد شد.

این باور، نه یک شعار، بلکه تجربه‌ای ملموس در زندگی شخصی اوست: «بارها پیش آمده که حتی برای احتیاجات روزمره نگران بودیم، اما ناگهان واریزی‌های غیرمنتظره‌ای از جایی که هیچ تصوری نداشتیم، انجام شد.» او این امدادهای غیبی را نشانه جاری بودن لطف خداوند می‌داند و نتیجه می‌گیرد: «همین نگاه است که باعث می‌شود تمام سختی‌های زندگی، هم برای من و هم برای فرزندانم، شیرین و قابل تحمل شوند.»

خبرگزاری شبستان