عشق و احترامی فراتر از ملیت‌ها

در این روزهای دردناک و پر از ابهام، قلب من نه فقط به عنوان دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بلکه به عنوان برادری، انسانی و کسی که زیبایی، مقاومت و روح ایران را از نزدیک دیده می‌تپد.

من از پاکستان آمده‌ام، اما عشق و احترامی که به مردم ایران دارم فراتر از ملیت است. در خیابان‌های شما قدم زده‌ام، در مؤسسات شما تحصیل کرده‌ام، لحظاتی را با جوانان شما به اشتراک گذاشته‌ام و فرهنگ شما را دیده‌ام و آموخته‌ام که ایران فقط یک کشور نیست، بلکه تپش قلبی است از مقاومت، عزت و ایمان.

در این جنگ ویرانگر، لطفاً بدانید: شما تنها نیستید. درد شما درد ماست. شجاعت شما الهام‌بخش ماست. در هر خانه در وطن ما، دعا برای ایمنی شما، پیروزی شما و بازگشت صلح به آسمان‌تان بلند است.

مردم ما در پاکستان، از کوه‌های گلگت تا سواحل کراچی، همراه شما هستند. ما شما را فقط همسایه نمی‌بینیم، بلکه خانواده می‌دانیم. اگر به هر کمکی نیاز داشتید، هر حمایتی، یا صدایی که بخواهید برای رساندن رنج یا مبارزه‌تان بلند شود، درهای ما و قلب‌مان به روی شما باز است.

به زنان، مردان و کودکان شجاع ایران، خداوند شما را محافظت کند، به شما قوت بدهد و پیروزی بر ظلم را نصیب‌تان کند. ما به قدرت شما، به حقیقت شما و به روحی که هیچ بمب و محاصره‌ای نمی‌تواند نابودش کند ایمان داریم.

این فقط جنگی بین سلاح‌ها نیست، این نبردی است بین حق و باطل، حقیقت و دروغ.
و ان‌شاءالله، حقیقت پیروز خواهد شد.

از سوی پسری پاکستانی که ایران را خانه خود می‌داند.
با عشق، دعا و حمایت بی‌وقفه.

محمد ساجد
دانشگاه علوم پزشکی تهران