روایت یک شهروند پایتخت نشین از مشکلات بانوان در متروی تهران

قریب به یک سال است که برای هر گونه رفت و آمدی از مترو استفاده می‌کنم. از صادقیه گرفته تا کلاهدوز، فرهنگسرا و.. فرقی هم نمی‌‌کند، به عنوان یک مسافر درون شهری از همه این خطوط استفاده کرده ام و در همه آنها بدون استثنا با یک مشکل جدی مواجه بودم. ممکن است در نگاه اول شلوغی مترو، کرونا و دست فروشان از مشکلات اصلی استفاده از مترو قلمداد شود، اما در این میان مسئله جدی تری وجود دارد و آن، حضور آقایان در واگن های مخصوص بانوان است.

بارها به دلیل شلوغی مترو و حضور آقایان در واگن های بانوان از سوار شدن به قطار منصرف شدم و با وجود اینکه عجله داشتم در انتظار قطار بعدی ایستادم. البته قطار های بعدی هم دست کمی از آنها نداشتند!

ساعت ۹ صبح طبق روال معمول وارد مترو می‌شوم و در خط صادقیه به سمت واگن های مخصوص بانوان می‌روم. روی نوار زرد رنگ بزرگی که بر روی دیوار و زمین قرار دارد این نوشته به چشم می‌خورد: «مخصوص بانوان». با این وجود تعدادی از مردان با گذشتن از این نوارد زرد رنگ در قسمت ویژه بانوان منتظر قطار می‌ایستند. 

به سمت مامور مترو می‌روم. با دست به آقایان اشاره می‌کنم و می‌گویم:«گمان کنم این آقایان نیاز به تذکر دارند. اینجا واگن مختص به بانوان است نه آقایان!» مامور مترو می‌گوید کاری از دستش ساخته نیست و به حرفش توجه نمی‌کنند. بعد هم برای اینکه حرفش را ثابت کند می‌گوید آقا لطفا بروید آن طرف. کسی به حرف او توجه نمی‌کند. تعجب می‌کنم. مامور وظیفه اش تذکر است و اگر کسی به این تذکر توجه نکند مستحق برخورد و جریمه است، نه اینکه به کل بیخیال تذکر دادن شود. 

از ۷ واگن قطار های مترو  یک و نیم واگن از جلو و یک و نیم واگن از عقب به بانوان اختصاص داده شده و به صورت حکاکی بر روی شیشه به طور پررنگ بر روی درب ورودی بخش های جدا شده، نوشته شده است «ویژه بانوان – Women Only». با وجود اینکه بیشتر از نصف قطار مترو مخصوص آقایان است و تنها فضای کمی به خانم ها اختصاص داده شده، در ساعات پر رفت و آمد در روز و یا حتی بعضی اوقات که مترو خلوت است، آقایان همین واگن های کم را نیز مورد استفاده قرار می‌دهند.

در پایان باید گفت که شرکت متروی تهران موظف است به دلیل رعایت حقوق فردی افراد و نیز مسائل دینی از ورود آقایان به واگن های بانوان و متقابلا از ورود خانم ها به واگن آقایان جلوگیری کند و با اختصاص واگن های بیشتر به بانوان حقوق فردی آن ها را به رسمیت بشناسد. متروی پایتخت از ظرفیت و پتانسیل مورد نیاز برای این کار برخوردار است و حتی ماموران مترو نیز در محل مستقر هستند. کافی است ماموران به همراه تذکر به شهروندان که پشت خط زرد منتظر قطار بمانند، این نکته را نیز یادآوری کنند که هر فرد باید در واگن مخصوص به خود سوار شود. این ناهماهنگی و مسئله ای که نارضایتی هر دو جنس را به دنبال دارد، مشکلی نیست که برای حل آن به راهکار پیچیده ای نیاز داشته باشیم و یا به فراهم آوردن زیر ساختی که مدت ها حل این موضوع را به تعویق بیاندازد. نظارت بیشتر و جدی تر مسئولان مترو و یادآوری اینکه مترو یک مکان عمومی است و باید حقوق همه افراد در آن رعایت شود، می‌تواند راهکاری برای حل این مشکل باشد و امیدواریم تدابیر مناسب در رابطه با این موضوع هر چه زودتر در دستور کار قرار گیرد.