یادداشت؛

دزد را از خانه بیرون خواهیم کرد

واکنش‌های اولیه به یک سرقت محلی، ناراحتی، فراموشی، و سپس نگرانی پس از وقوع سرقت‌های مکرر است. در مواجهه با سارق، واکنش‌های شدیدتر و جمعی مانند دفاع مسلحانه یا تشکیل گروه‌های نظارتی می‌تواند موثر باشد. حال اگر این سارق، سارق ایران باشد چطور رفتار کنیم؟

فرض کنیم منزلی در محله‌ای هم‌جوار منزل ما دچار سرقت شده است.
ما این موضوع را می‌شنویم و ناراحت می‌شویم و سپس فراموش می‌کنیم.
چند روز بعد خبر می‌رسد همان سارق به کوچه‌ی ما رسیده و برخی از اشیاء گران‌بهای همسایه کناری‌مان را نیز به سرقت برده است.
این بار می‌شنویم و نگران می‌شویم و مراقبت بیشتری می‌کنیم!
به دفعه سوم که برسد و سارق به خانه همسایه‌ی دیگری نزدیک شود احتمالا اگر عاقل باشیم چماقی برمی‌داریم و می‌رویم به یاری همسایه تا شرارت سارق را از سر خود و محله کم کنیم و نه آن‌که منتظر بمانیم تا اگر روزی به خانه‌ی ما نزدیک شد از او محترمانه خواهش کنیم که اقای سارق لطفا به منزل ما نزدیک نشوید ما اهل خشونت نیستیم و قائل به گفت و گوی انسانی با شما دزد عزیز هستیم!!
اگر سارق را بیرون منزل دفع کردیم که خوشا به غیرت‌مان.
و اگر نتوانستیم و به خانه‌مان رسید گریه و ناله سودی ندارد.
شاید دیگر چماق هم فایده نداشته باشد!
بالاخره سارق است دیگر.
او هم زدن بلد است وگرنه به شغل خطیر دزدی روی نمی آورد.
راستی اگر شانس بیاوریم وقتی که دزد آمد خفته نباشیم!
حالا در حوالی محله‌ی ایران سارقی آمده و شبانه بزرگان محله را زده و در رفته است.
بنشینیم تا تمام محله های ایران را بزند؟
یا برخیزیم و تا دفع کامل آن سارق، مبارزه کنیم؟

فائزه جعفری